Η επιστροφή, οι καθυστερήσεις και ο...καλύτερος γιατρός

Καλημέρα σε όλους, καλό μήνα να έχουμε και καλό καλοκαίρι με αρκετό ήλιο. Είναι προς επιστομονική ανάλυση από τους μετεωρολόγους το ακραίο φαινόμενο της πρωινής λιακάδας που ακολουθούν οι μεσημβρινές καταιγίδες. Μέχρι και χαλάζι σε μέγεθος καρυδιού στρωμένο στους δρόμους είδαμε. Ήμαρτον, τι άλλο θα δούμε στα τροπικά Γιάννενα;

Πέθανε προχτες σε ηλικία 71 ετών ο Γιώργος Γεωργίου, ο γνωστός δημοσιογράφος από το «Καφενείο των Φιλάθλων» και την εφημερίδα «Φίλαθλος». Ο Γεωργίου ήταν μεγαλωμένος στα Πετράλωνα της Αθήνας, είχε το αλάνικο-αλήτικο στυλ του δημοσιογράφου.  Μπορεί ενίοτε να πουλούσε ξυπνητζίδικο στυλ και να έφτανε στα όρια του cult, ωστόσο ήξερε μπάλα και κυρίως δεν είχε οπαδικές παρωπίδες ούτε πουλούσε σανό. Το οικογενειακό του δράμα με την σπάνια ασθένεια του γιου του και τελικά τον θάνατο του πριν 7 χρόνια τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό στη μεγαλύτερη μερίδα των φιλάθλων. Δυστυχώς χάνονται αδέσμευτες φωνές και γεμίζουμε δημοσιογράφους οπαδικών συμφερόντων. Ο Γεωργίου πάλεψε γενναία τόσο με τον καρκίνο όσο και με την σπάνια ασθένεια του γιου του. Συμπέρασμα; Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του…

Ένα σπουδαίο κεφάλαιο στην ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα έκλεισε με τον θάνατο του Γιώργου Χριστοβασίλη. Ήταν ο πιο πετυχημένος και αξιοπρεπής πρόεδρος στην ιστορία της ομάδας. Ωστόσο, θα περίμενε κανείς στην επόμενη ημέρα ο ΠΑΣ Γιάννινα των υιών Χριστοβασίλη να βαδίσει σε πιο σύγχρονα μονοπάτια. Το ποδόσφαιρο αλλάζει και εξελίσσεται, δεν μπορείς να μένεις στα ίδια πρόσωπα μετά από 15 χρόνια. Περίμενα λοιπόν να δω νέα σε ηλικία παιδιά να μπαίνουν στην ΠΑΕ, φρέσκες ιδέες, περισσότερο προσωπικό, διαχωρισμό αρμοδιοτήτων κτλ. Αντ’ αυτού βλέπω επιστροφή Νιαρχάκου για τρίτη φορά  και το…ίδιο φαγητό ξαναζεσταμένο. Ήταν μια επιλογή του μακαρίτη για την μετάβαση στην επόμενη μέρα με τη δοκιμασμένη συνταγή. Προφανώς για να προστατέψει τα παιδιά του από κακοτοπιές. Όμως οι εποχές είναι διαφορετικές πλέον και οι ρόλοι έχουν αλλάξει…

Επειδή πολλοί καλοθελητές θα προτρέξουν να πουν ότι έχουμε προσωπικές διαφορές με τον κ. Νιαρχάκο, να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Στον χώρο του ποδοσφαίρου ευδοκιμούν οι κωλοτούμπες και οι «διπλωμάτες». Καλώς ή κακώς δεν ανήκω στις παραπάνω κατηγορίες. Ο κ. Νιαρχάκος γνώριζε και γνωρίζει καλά ότι από τη στιγμή που κυνήγησε δικαστικά έναν τότε συνεργάτη μου, τον Νίκο Σκούμπο, ο δρόμος δεν έχει επιστροφή, τουλάχιστον για μένα. Δεν σπάει όλων μας η μέση εύκολα, για να το πω σχηματικά. Κι άλλα πολλά που θα μπορούσα να γράφω για ώρες. Από τις συμμαχίες με τους «βρυκόλακες» μέχρι τη βοήθεια στον γραφικό σελιδάρχη. Νόμιζε και νόμιζαν ότι θα μας πλήξουν, αλλά ο χρόνος απέδειξε ότι μας έκαναν πιο δυνατούς. Παρόλα αυτά, δεν έχω καμία συμπάθεια ή αντιπάθεια μαζί του, θα κριθεί κι αυτός αντικειμενικά όπως οι υπόλοιποι. Να του ευχηθώ καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός για όλους μας…

Κοινή πεποίθηση πολλών εξ’ ημών των δημοσιογράφων, αλλά και πολλών φιλάθλων είναι ότι αγωνιστικά ένα σημαντικό κομμάτι της παραμονής ανήκει σε δύο εκ των χειμερινών μεταγραφών, τον Τσιντώτα και τον Τζίνο που βελτίωσαν την ομάδα στη «ραχοκοκαλιά» της. Ο Τζίνο παραμένει καθώς έχει συμβόλαιο, αλλά του Τσιντώτα λήγει τέλη Ιουνίου. Ακόμα κι είναι προτεραιότητα του το εξωτερικό ο ΠΑΣ πρέπει να τον περιμένει και να του κάνει πρόταση. Όπως για μένα είναι σημαντικό το έργο του Γιάννη Πλαβούκου. Κι επειδή ήταν ο κομβικός άνθρωπος που έφερε τον Τσιντώτα στον ΠΑΣ, αλλά και γιατί βοήθησε στην αισθητή βελτίωση των Αθανασίου και Σούλη. Κατανοώ ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές φιλοσοφίες στα μέλη του τεχνικού τιμ, ωστόσο δεν είναι έντιμο και ηθικό να αφήνεις στο περίμενε έναν άνθρωπο που έχει προσφέρει στην ομάδα. Ούτε να ετοιμάζεσαι να φέρεις στην ομάδα τον «κολλητό του κολλητού». Οι πρακτικές αυτές θυμίζουν παρελθόν…

Θα ήθελα τα πρώτα δείγματα γραφής των παιδιών του Χριστοβασίλη να είναι θετικά και ελπιδοφόρα, όμως δυστυχώς δεν είναι. Κι αναφέρομαι στα τμήματα υποδομών και στις ακαδημίες. Παρελθόν ο Χρήστος Αγγέλης, ο στυλοβάτης της Κ 19 και ο πρωτομάστορας των μεγάλων επιτυχιών της Κ 17 τα προηγούμενα χρόνια. Ιδιαίτερα αγαπητός στους παίκτες, όσοι έγιναν επαγγελματίες μιλούν με τα καλύτερα λόγια για το έργο και τη δουλειά του. Μια εντελώς λανθασμένη κίνηση που δημιουργεί εύλογες υποψίες για την επόμενη ημέρα. Επειδή μαθαίνω διάφορα για συμμαχίες με τους «μασόνους» και ανακάτεμα στις ακαδημίες ενός «απολωλότος προβάτου» να στείλω το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Οι φύλακες έχουν λάβει γνώση και είναι σε επιφυλακή και ετοιμότητα…

Είμαστε στις αρχές και πάμε προς τα μέσα Ιουνίου και ακόμα έργα δεν έχουμε δει να γίνονται στα προπονητικά γήπεδα στο ΠΕΑΚΙ. Μόνο η περίφραξη ξηλώθηκε κι ακόμα περιμένουμε τις μπουλντόζες. Όλα αυτά έπρεπε να είχαν ξεκινήσει χτες, όχι αύριο. Από όταν τέλειωσε η σεζόν και έγινε η τελευταία προπόνηση πριν τον αγώνα με τον Λεβαδειακό. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο βραχνά στην καθημερινότητα της ομάδας κι αυτό που έχει φέρει πλειάδα τραυματισμών, τόσο μυϊκών λόγω των καταπονήσεων όσο και διαστρεμμάτων λόγω ακαταλληλότητας. Ακόμα είμαστε στο στάδιο των τοπογραφικών μετρήσεων. Ας ελπίσουμε ότι η ομάδα θα έχει στη διάθεση της γήπεδα στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Δεν πρέπει να ξαναγίνουν τα περσινά λάθη…

Μετά από διάλλειμα ενός μόλις έτους η Θύελλα Κατσικάς επιστρέφει στην Γ’ Εθνική. Τα σάρωσε όλα πραγματικά φέτος η ομάδα του Νίκου Γκούρα και της αξίζουν συγχαρητήρια. Πρωταθλήτρια Α’ Ερασιτεχνικής, Κυπελλούχος ΕΠΣΗΠ και νικήτρια στον τελικό με την Ελεούσα και πρωτιά στα μπαράζ ανόδου. Αποτελεί νόμο στο ποδόσφαιρο, ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό, ότι ομάδα με κόσμο δεν χάνεται ποτέ. Η Κατσικά έχει κόσμο να την ακολουθεί και είναι μια παραδοσιακή δύναμη του τοπικού μας ποδοσφαίρου. Καλή πορεία εύχομαι στην Γ εθνική. Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις το γιαννιώτικο ποδόσφαιρο…

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΥΡΙΟΥΝΗΣ