Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για την περίπτωση του τερματοφύλακα Μάκη Γιαννίκογλου καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη από αυτά που βλέπω στις προπονήσεις αλλά παράλληλα θέτοντας και κάποια εύλογα κατ’ εμέ ερωτήματα.
Ο Γιαννίκογλου ήρθε για δεύτερη φορά στον ΠΑΣ το καλοκαίρι του 2019 όταν η ομάδα είχε υποβιβαστεί στη Super League 2 ενώ παράλληλα αποκτήθηκε και ο Λευτέρης Χουτεσιώτης.
Ο ΠΑΣ την περσινή περίοδο ανέβηκε τρένο μιας και δεν είχε αντίπαλο ωστόσο οι ευκαιρίες που έδωσε το τεχνικό επιτελείο στον Γιαννίκογλου για να αγωνιστεί ήταν ελάχιστες ωστόσο σε αυτά τα παιχνίδια που αγωνίστηκε (Παναχαϊκή, Λεβαδειακό και στο κύπελλο με τον Παναθηναϊκό) έδειξε ότι αξίζει και αυτός μια ευκαιρία.
Φτάνουμε τη φετινή περίοδο όπου και στα 14 παιχνίδια πρωταθλήματος έχει «καπαρώσει» τη θέση του βασικού τερματοφύλακα ο Λευτέρης Χουτεσιώτης. Φυσικά είναι ένας τερματοφύλακας που δουλεύει στις προπονήσεις, όπως και ο Γιαννίκογλου, όμως υπάρχουν και παιχνίδια που δεν έχει κάνει και την καλύτερη απόδοση και η επιμονή του τεχνικού τιμ να τον έχει στη βασική ενδεκάδα χωρίς να του δίνει ανάσες ξεκούρασης ελλοχεύει κινδύνους πρώτα για τον Χουτεσιώτη και μετά για την ομάδα.
Και εδώ ερχόμαστε να θέσουμε τοα ερωτήματα. Γιατί αυτή η επιμονή του τεχνικού τιμ στον Χουτεσιώτη; Γιατί δεν δίνεται η ευκαιρία και στον Γιαννίκογλου ο οποίος στις προπονήσεις δίνει τον καλύτερο του εαυτό; Αν στον αγώνα με τον Απόλλωνα τραυματίζονταν ή έπαιρνε κόκκινη ο Χουτεσιώτης θα μπορούσε να ανταπεξέλθει ο νεαρός Αθανασίου;
Ήδη ο Γιαννίκογλου έχει μείνει εκτός αποστολής σε δύο παιχνίδια. Δεν ξέρω αν αυτό είναι κάποιο μήνυμα από τη διοίκηση και τον προπονητή ότι δεν τον υπολογίζουν αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι σε αυτόν τον 1,5 χρόνο που είναι στην ομάδα δεν του δόθηκαν οι ευκαιρίες που άξιζε (και όσες του δόθηκαν έκανε καλά παιχνίδια).
Κλείνοντας προσωπικά πιστεύω ότι ο ΠΑΣ έχει δυο καλούς τερματοφύλακες Χουτεσιώτη και Γιαννίκογλου αλλά όταν ο ένας είναι ντεφορμέ επιλέγεις σαν προπονητής να βάλεις τον άλλον.
ΧΡ.ΚΑΛΥΒΑΣ