«Ο μυστικός δείπνος» από τα Σχολιανά του Β. Μπίτα

Απέφυγα να μπω στη μεγάλη κρίση της ομάδας για ευνόητους λόγους. Είμαι όμως εδώ, στις μεγάλες χαρές της. Τέτοια νίκη, όπως με τον Παναιτωλικό, είχα πολλά χρόνια να δω. 

Θυμάμαι μια φορά στα Γιάννενα ο ΠΑΣ έπαιζε με τον Αχαρναϊκό. Οι του Μενιδίου είχαν φράξει την περιοχή και το τέρμα και ο «Άγιαξ της Ηπείρου» δεν μπορούσε να πετύχει γκολ με τίποτα. Έτσι ανέλαβε δράση ο Αλβαρέζ. Περνώντας τρεις στο ενενήντα φεύγα, έσκισε τα δίχτυα και ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη. Και οι Γιαννιώτες, ιερολοχίτες της εποχής, μπήκαν από τη χαρά τους στον αγωνιστικό χώρο.

Εδώ με τον Παναιτωλικό δεν μπήκαν. Ποιοι να μπουν; Οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι «γκρίζοι λύκοι» που είναι ελάχιστοι πια και χωρίς δόντια;

Το «κλου» των σημερινών Σχολιανών είναι η σύντομη συνάντηση-συζήτηση που είχε ο  Σχολιανός με τον πρόεδρο της ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα, κ. Χριστοβασίλη. Μετά το τέλος του αγώνα με τον Παναιτωλικό, τρελαμένος από χαρά, πήγα να μπω στη συνέντευξη Τύπου ξεχνώντας ότι υπάρχει το γνωστό απαγορευτικό. Στην πόρτα ήταν ένα παλικάρι με μια κατάσταση στα χέρια. 

«Πού πάτε κύριε;», με ρώτησε το παλικάρι της πόρτας. «Κ. Καρύτσα, μπορώ να περάσω;», ρώτησα τον υπεύθυνο επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα. «Αν σε αφήσει το παλικάρι, μπορείς να μπεις» ήταν η απάντηση του υπεύθυνου επικοινωνίας. Έξαλλος ο Σχολιανός κατέβηκε τα σκαλιά και πήγε σφαίρα στον πρόεδρο της ΠΑΕ για να ακολουθήσει η παρακάτω στιχομυθία:

«κ. Πρόεδρε, δε μου επιτρέπουν την είσοδο στη συνέντευξη Τύπου».

«Μα γιατί; Εσείς κ. Μπίτα δεν έχετε απαγορευτικό».

«Σοβαρά; Δεν το ήξερα. Άλλα πράγματα συμβαίνουν όμως. Πάμε στη συνέντευξη να λύσετε το πρόβλημα κ. Πρόεδρε».

«Όχι τώρα. Την επόμενη αγωνιστική θα μπορέσετε να μπείτε».

«Γιατί κ. Πρόεδρε δημιουργούνται αυτά τα προβλήματα;»

«Υπάρχουν κάποιοι/ες που δε σέβονται την ομάδα και το πρόσωπό μου και κάνουν ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς».

«Γιατί κ. Πρόεδρε δεν τους καλείτε σε ένα διάλογο για να λυθούν οι όποιες διαφορές;»

«Τους κάλεσα δύο φορές. Εσείς γράφετε σε αυτούς;»

«Βεβαίως!»

«Α, δεν το ήξερα».

«Τι ακριβώς σας πείραξε κ. Πρόεδρε από τα παιδιά που γράφουν;»

«Για παράδειγμα η κοπελιά, που θα μπορούσε να είναι και εγγονή μου, προβαίνει σε απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, κάτι που συμβαίνει συνέχεια κι αυτό ενοχλεί».

«Και δεν υπάρχει λύση λέτε, κ. Πρόεδρε;»

«Δύο φορές προσπαθήσαμε αλλά δεν ήρθαν σε διάλογο και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Κ. Μπίτα, εγώ ποτέ δεν έδιωξα προπονητή, αλλά οι συγκεκριμένοι γράφουν στα site και μιλούν στα ραδιόφωνα ότι ο πρόεδρος απολύει προπονητές δημιουργώντας αρνητικό κλίμα στο σύνολο της ομάδας. Εγώ προσωπικά δε θέλω να γράφουν για μένα εγκωμιαστικά σχόλια, όμως πρέπει να γράφουν την αλήθεια και μόνο αυτή».

«κ. Πρόεδρε, ευχαριστώ για τη συζήτηση αλλά θα σας πω κάτι τελευταίο. Να προσέχετε την αυλή σας. Αυτή δημιουργεί τεράστια θέματα παραπληροφόρησης με αποτέλεσμα να βγαίνουν λάθος συμπεράσματα από όλη την αθλητική κοινωνία των Ιωαννίνων».

«κ. Μπίτα, όλα αυτά θα λυθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Να είστε βέβαιος γι’ αυτό».

Δίπλα μου ακριβώς ήταν ένας λύκος χωρίς δόντια. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ακούσει τη συζήτηση τη δική μου με τον πρόεδρο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ακούσει κάποιος ένα διάλογο μεταξύ εμού και του προέδρου.

Ρώτησα κάποιους ποιος είναι αυτός μου με αποκαλεί «σινεμά» στο διαδίκτυο. Ένας φίλος μου παλιός, συνταξιούχος αστυνομικός από τους Φιλιάτες, μου είπε κάποια πράγματα και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Να τα γράψω; Άστα να τα πάρει ο άνεμος… κι αν χρειαστεί θα τους μαζέψει ο «σινεμάς» τους ασκούς του Αιόλου.

Γιατί όταν οι ρεπόρτερ, «καλοί» ή «κακοί», μιλούν απευθείας με τον πρόεδρο της ΠΑΕ κάνουν κάποιους να χέζονται πάνω τους; Γιατί τρέμουν τον απευθείας διάλογο και πιάνουν αμέσως τα πληκτρολόγια βάζοντας σε λειτουργία τον ανεμιστήρα της λάσπης; Μπορεί ο Σχολιανός να ηρέμησε σχετικά και να αφήνει δρόμους σε νέους συναδέλφους, όμως δεν έπαψε ποτέ να λέει και να γράφει με το δικό του τρόπο την αλήθεια για τα δρώμενα της ομάδας και όχι μόνο.

Νέα συνάντηση με τον πρόεδρο θεωρείται «γλύψιμο»; Έτσι την καταλαβαίνουν μερικοί, γιατί κρίνουν εξ’ ιδίων τα αλλότρια. Αλλά τώρα πια οι «λύκοι» έχουν χάσει την παλιά τους αίγλη. Ξεδοντιάστηκαν, δεν μπορούν να φάνε. Μόνο ρουφάνε πια λίγο από το αίμα της ομάδας.

Πάμε τώρα στα αγωνιστικά. Μεγάλη νίκη επί της Ξάνθης, κάτι που πρόβλεψε εδώ και καιρό ο Σχολιανός. Το έγραφε και το έλεγε σε όλους τους τόνους. Είχα μιλήσει για τέσσερις νίκες και ήρθαν οι τρεις. Με τον Πανιώνιο διπλό είναι, ΑΛΛΑ Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗΣ ΒΑΘΜΩΝ και ανησυχώ μήπως γίνουμε ο άμεσος αιμοδότης του. Μετά τη σφαγή του στο «Χαριλάου» χρειάζεται οπωσδήποτε τρεις… φιάλες αίματος. 

Μεγαλύτερη όμως χαρά για όλους τους φίλους του ΠΑΣ ήταν η νίκη επί του Παναιτωλικού. Μια νίκη που ήρθε στο 94’ με κεφαλιά «τζόκερ» του Ρουμάνου Κίτσου. «Του Κίτσου η μάνα κάθονταν…»…. Χαχαχαχαχαχα!

Μια νίκη που «ξεμπούκωσε», κατά τα λεγόμενά τους, τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΣ. Αλήθεια από τι ήταν μπουκωμένοι; Από το άγχος, θα μου πείτε. Μα οι μεγάλοι παίκτες δεν έχουν άγχος. Έχουν δημιουργικό στρες. Οι μέτριοι και οι τίποτα έχουν άγχος, γιατί απλά δεν μπορούν ή δε θέλουν.

Έχουν δίκιο ως ένα βαθμό. Δεν μπορούν εύκολα να αφομοιώσουν τη σύγχρονη και δημιουργική προπόνηση, το επιθετικό ποδόσφαιρο, το σύστημα που δεν έχει θέσεις του κ. Τσιώλη. Δεν τα μπορούν αυτά οι παίκτες του ΠΑΣ. Μπουκώνουν! Με αποτέλεσμα να χάνουν σίγουρους βαθμούς.

Ήρθε λοιπόν ο Κρητικός και από την πρώτη στιγμή κατάλαβε με τι έχει να κάνει. Και ως άλλος Ρεχάγκελ μπήκε στην ψυχοσύνθεσή τους. Προσέχουμε, δηλαδή, την άμυνά μας (να μην είναι σαν τον Επιτάφιο της Μ. Παρασκευής), ελέγχουμε όσο μπορούμε το ρυθμό και βγαίνουμε χωρίς κλασικό σέντερ-φορ (αυτό δεν υπάρχει) στις αντεπιθέσεις. Και με λίγο καλή ψυχολογία ήρθαν οι νίκες. Περσινή, πετυχημένη συνταγή. Βάζει στις πτέρυγες τον Ίλιτς, πετάει και τον Γιάκο να μοιράζει δεξιά και αριστερά πάσες και να κρατάει και λίγο την μπάλα και έτοιμο το φαγητό. 3 στα 3 και ΠΑΣάς ο Κρητικός (όχι ο Τάσος) στα Γιάννενα!

Ρώτησα πολλούς φίλους μου εκτός Ιωαννίνων για τον Γιάννη Πετράκη.  Μόνο καλές κουβέντες άκουσα. Καλός, εργατικός, δίκαιος και έξυπνος κόουτς. Τι ρωτάω κι εγώ; Κλασικός Κρητικός. Είναι καλός άνθρωπος ο Γιάννης Πετράκης, με δυνατότητες τέτοιες που θα κάνουν τον ΠΑΣ, τουλάχιστον φέτος, να μην έχει κανένα θέμα όσον αφορά την παραμονή του στην κατηγορία. 

Βεβαίως έχω κάποιες ανησυχίες και για την περίπτωση Πετράκη γιατί κάποιοι δε γουστάρουν καλούς κι εργατικούς ανθρώπους στο τιμόνι της ομάδας.

Μου λέει ο πρόεδρος ότι δεν έδιωξε κανέναν από τους έξι τελευταίους προπονητές που ήταν στον ΠΑΣ και μάλλον έχει δίκιο. Δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω. Κάποιοι άλλοι όμως -και αυτό είναι σίγουρο για τον Σχολιανό- προετοίμαζαν το έδαφος για τη φυγή τους. Αυτούς πρέπει να βρούμε κ. Πρόεδρε και να τους βγάλουμε έξω από το σώμα της ομάδας. Αυτοί όντως κάνουν κακό. 

Άρης, Βέροια και Πλατανιάς θα δώσουν τη μάχη της παραμονής. Αλλά τώρα με τον Άγγελο ο Πλατανιάς μπορεί να γίνει Μπαρτσελόνα της Κρήτης. Αν και πιστεύω ότι μπορεί να έρθει και άλλη ομάδα προς τα κάτω.

Τέλος η ζωή για τον Νίκο Αναστόπουλο στην Κρήτη. Ο Πλατανιάς τον έστειλε στο «Da Cappo» για εσπρεσάκι. Ήταν λίγο πεσμένος  γενικά ο Νικόλας. Έκανε μεγάλες νίκες αλλά έχασε από τα γνωστά χαμαιτυπεία. Τη σκυτάλη τώρα την πήρε η Παναγιά. Μεγάλη η χάρη της, γιατί ο Σχολιανός γουστάρει κόκκινο τριφύλλι και φυσικά Άγγελο.

Άσχετο: Πιο εύκολα φεύγει ο Πούτιν παρά ο «βλάχος» από την Περιφέρεια. Έτσι μου είπε παλιός φίλος μου όταν είχε ανοίξει η συζήτηση για τις περιφερειακές εκλογές και έπαιζε δυνατά το όνομα της Όλγας από την Άρτα μέσα σε νεανικό στέκι. Καλή η Όλγα, δε λέω, αλλά ο «βλάχος» είναι μέγα σέντερ-φορ. Έτσι και σε βάλει μέσα στην περιοχή, σε πήρε από τα αποδυτήρια. Όχι, τώρα δε γλύφω (γνωστέ ξεδοντιασμένε γερόλυκε), απλά κάνω πλάκα.

Ο καλός άνθρωπος Σάββας Παντελίδης δεν έμεινε από δουλειά. Ο Κομπότης τον άρπαξε τελευταία στιγμή. Όσο για τον Καραγεωργίου, έκλεισε η χρονιά για φέτος, εκτός κι αν πάει προς Βέροια μεριά.

Να τελειώνουμε σιγά σιγά. Περαστικά στον αγαπημένο μου φίλο Χάρη Παππά που ξεπέρασε την περιπέτεια της υγείας του και γύρισε πάλι μαζί μας με πολλά χαμόγελα και πολλά χαρούμενα σχόλια για την αγαπημένη του ομάδα.

Με κάλεσε ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη σε ένα μυστικό δείπνο. Είπαμε πολλά, φάγαμε πάρα πολύ και γλείψαμε πολλά κόκκαλα. Μόνο αυτά γλείφουμε εμείς. Τα άλλα είναι για τους άλλους. Η φωτό είναι από το λουκούλειο γεύμα…. Ουφ, σκάσαμε… Στο επόμενο θα υπάρχει κατσικάκι και οι δύο πρόεδροι (ΠΑΕ και Ερασιτέχνη) μαζί. Αυτός είναι ο στόχος τουλάχιστον.

Σας χαιρετώ με αγάπη και σεβασμό.

Υ.Γ.: Την ομάδα και τα μάτια σας!

ΣΧΟΛΙΑΝΟΣ