Eίμαστε ακόμα πολιτισμένοι...

Λένε ότι οι αξίες αναγνωρίζονται. Ακόμη και στην Ελλάδα, όπου συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.

Στο ποδόσφαιρο, τα ελληνικά γήπεδα είναι σίγουρα γραφικά, όπου οι παράγοντες ξεκατινιάζονται με επίσημες ανακοινώσεις είτε μέσω "κύκλων" και "τετραγώνων", όπου διαιτητές δέχονται μαφιόζικες επιθέσεις από "αγνώστους", όπου σε ένα ελληνικό γήπεδο μπορεί ένας χουλιγκάνος να μπει στο τερέν να πλακωθεί με τον τερματοφύλακα της φιλοξενούμενης ομάδας και να ... μην ασχοληθεί κανείς μαζί του. Έτσι, λοιπόν, νομιμοποιείται (και) με τη βούλα η οποιαδήποτε εισβολή μέσα στο γήπεδο, τα χαστούκια στους ποδοσφαιριστές, οι κλωτσιές και οι μπουνιές , όπου οι πρώην πρόεδροι μπουκάρουν με το έτσι θέλω στις δημοσιογραφικές καμπίνες διακόπτοντας τη μετάδοση.

Συμπέρασμα: Καλή μετάδοση είναι ... η μουγγή μετάδοση! Να μην ακούγεται τίποτε, εκτός από τον φυσικό ήχο. Όχι τίποτε άλλο, αλλά να μην ξεποδαριάζονται και οι πρόεδροι, νυν και πρώην, να ανεβαίνουν τα σκαλιά για τα δημοσιογραφικά. Αλλά έτσι θα χάσουν τη δουλειά και οι γνωστοί σφογκοκωλάριοι, που δρουν από πίσω, ρουφιανεύοντας και σημαδεύοντας επαγγελματίες που απλά προσπαθούν να κάνουν, όσο καλύτερα μπορούν, τη δουλειά τους...

Και αρχίζει η περίφημη διελκυστίνδα, αγαπημένο χόμπι των Ελλήνων: "Θυμάστε, τότε που έτσι κι αλλιώς, εσείς είχατε κάνει τα άλλα και τα εκείνα;" Γι' αυτό και είμαστε υποχρεωμένοι, κάθε φορά, να βαθαίνουμε το βαρέλι προσπαθώντας να βρούμε τον πάτο, το χειροκρότημα στον Λύμπε, όσο κι αν μοιάζει αυτονόητο, είναι "κάτι"..

Και πάμε σε αυτούς οι όποιοι θα πουν ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει καμιά σχέση με τη ζούγκλα στην καθημερινότητά μας.

Μπορεί να μη βρισκόμαστε στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Όμως ζούμε σε χειρότερη ζούγκλα. Τη ζούγκλα των σύγχρονων μητροπόλεων, της Αθήνας, του Λονδίνου, του Βερολίνου και άλλων.. Το μόνο που μας λείπει είναι τα σκοινιά και οι ουρακοτάγκοι..

Όλα σε μια αλυσίδα, αναλώσιμα. Απ' την παραγωγή στην κατανάλωση! Γι' αυτό ζούμε σήμερα σ' αυτή τη ζούγκλα..

Τι είναι στιγματισμένο στην κοινωνία σήμερα; Τι λογοκρίνουμε; Πότε βαυκαλιζόμαστε; Ω, δείτε ενώπιων σας τον εαυτό σας σε καταστάσεις για τις οποίες εθελοτυφλείτε..

Σαν να βλέπω ομοιότητες, λέω εγώ με το φτωχό μου μυαλό, ελάτε πείτε την αλήθεια σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα κομμάτι του θρυμματισμένου καθρέφτη της κοινωνίας που πλέον ανεχόμαστε.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά τέτοιες εξαιρέσεις, όπως του κόσμου στο ΟΑΚΑ,με το χειροκρότημα στον Λύμπε, ευτυχώς δεν επιβεβαιώνουν τον κανόνα  της ζούγκλας, που τελευταία, σε κάθε επίπεδο, φαντάζει ότι είναι η ελληνική κοινωνία..

Λευτέρης Παππάς