Διαφορετική μενταλιτέ

Ο ΠΑΣ μετά τη φετινή του μεταγραφική καμπάνια είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες του πρωταθλήματος που ξεκινάει σε μία εβδομάδα. Η στρατηγική της βελτίωσης του φετινού ΠΑΣ είναι ένας δρόμος πολύ σαφής και πολύ συγκεκριμένος. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πού θα βγάλει.

Τι έκανε ο ΠΑΣ φέτος; Απέφυγε τις φαντεζί μεταγραφικές κινήσεις που δεν τον βοήθησαν καθόλου στην προηγούμενη καταβύθισή του στη Super League και απέκτησε μέχρι στιγμής εννέα παίκτες με βασικό κριτήριο την ηλικία τους και τη δίψα τους για διάκριση. Κάποιοι βέβαια εξ’ αυτών παίρνουν καλό βαθμό βάσει βιογραφικού και επιδόσεων στις προηγούμενες ομάδες, όπως λόγου χάρη ο Μπουζίντ, ωστόσο στην πλειονότητά τους οι φετινές μεταγραφικές επιλογές διοίκησης και προπονητή δεν αποθεώθηκαν όπως είχε συμβεί πριν από δύο χρόνια      

Τι απέκτησε όμως ο ΠΑΣ χάρη στις φετινές του μεταγραφές; Πρώτα και κύρια, καλύτερο πάγκο. Όλοι οι παίκτες που αποκτήθηκαν είναι μεταγραφές 18άδας –παίκτες που εγγυώνται μια καλή παρουσία– δύσκολα όμως μπορείς να πεις με βεβαιότητα ότι κάποιος θα κάνει τη διαφορά. Η ουσία είναι ότι ο ΠΑΣ πήρε παίκτες που πρέπει να παλέψουν με αυτούς που υπάρχουν για τη θέση του βασικού. Ακόμα και οι θεωρητικά καλύτερες μεταγραφές του δεν είναι βέβαιο ότι θα βρουν εύκολα θέση στην ενδεκάδα.

Για παράδειγμα, ο Κουέβας κινδυνεύει να μην πάρει από την αρχή θέση βασικού, γιατί ο Ντεμόλ στα μέχρι τώρα φιλικά έδειξε ότι προτιμά να παίζει με έναν κυνηγό κι από τη στιγμή που εκεί υπάρχει ο περσινός πρώτος σκόρερ της Football League- έστω και στα 35 του- ο ανταγωνισμός θα είναι δύσκολος. Ο Γεωργίου, από την άλλη, δείχνει αρκετά ορεξάτος και με περίσσιο ταλέντο, αλλά κανείς δεν του εγγυάται θέση βασικού και θα πρέπει να παλέψει γι’ αυτήν. Όπως καταλαβαίνετε, η φετινή χρονιά θα έχει ξεχωριστό χρώμα και ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Από την άλλη, στον ΠΑΣ Γιάννινα των τελευταίων ετών η γκρίνια αγγίζει έτσι και αλλιώς τα όρια της ψυχοπαθολογίας. Τόσο πολύ που αν έρθουν κάποια στιγμή (που λογικά κάποια στιγμή θα έρθουν κι αυτές) οι αλκυονίδες ημέρες, κόσμος και κοσμάκης θα αρχίσει να τσακώνεται με τον ίσκιο του για να μη χάσει τη φόρμα του.

Πονάνε τρεις ισοπαλίες και δυο ήττες από ομάδες σαφώς ανώτερες ποιοτικά (Άρης, Σίβασπορ) στα φιλικά προετοιμασίας; Για τον οπαδό, ούτε λόγος! Γεμίζει πίκρα το μυαλό του οπαδού όταν η ομάδα του στα πρώτα φιλικά δεν κατορθώνει να πετύχει παρά ελάχιστα γκολ; Δεν χωράει αμφιβολία. Πώς χωρά σε όλα αυτά όμως ο μόνιμος μιθριδατισμός της πλειονότητας των οπαδών του ΠΑΣ; Πώς μπορεί κάποιος να έχει πείσει τον εαυτό του πως καταπίνοντας σε ισόποσες δόσεις (καθημερινώς) το δηλητήριο, μπορεί στο τέλος να αντέξει τον οριστικό θάνατο;

Πώς εξηγείται λίγες μόλις πριν την έναρξη του πρωταθλήματος να υπάρχει τέτοια αντιφατική εικόνα, σύμφωνα με την οποία ήδη έχει ξεκινήσει από ορισμένους η σκληρή αποκαθήλωση του δημιουργήματος του Ντεμόλ; Πάλι καλά που υπήρχε το φιλικό με τον Ολυμπιακό που άλλαξε κάπως την ψυχολογία του κόσμου. Γιατί δεν είναι δυνατόν εν μία νυκτί το βαρύ χαρτί να γίνεται φύλλο που το παίρνει ο επερχόμενος αυγουστιάτικος άνεμος, ο προπονητής να βγαίνει νωρίς στη σέντρα, η διοίκηση να βρίσκεται στη θέση του απολογούμενου και ο Αγγελής σε εκείνη του μόνιμα κατηγορούμενου.

Τα παλιά φαντάσματα ξαναβγήκαν στην επιφάνεια. Και, προσοχή, την πόρτα δεν την ξεκλείδωσε κάποιο χέρι που πρόσκειται σε αντίπαλη ομάδα. Τσάμπα περιμένει η γιαννιώτικη οικογένεια τους αντιπάλους της να την κατακεραυνώσουν. Στην περίπτωσή της ισχύει το πάντα επίκαιρο: «Τι να τους κάνεις τους εχθρούς αν έχεις τέτοιους φίλους»! Και όντως για ακόμα μια φορά φίλια ήταν τα πυρά που έπληξαν τα καίρια πρόσωπα που διαφεντεύουν αυτήν τη στιγμή την ΠΑΕ και την ομάδα. Σαν να λέμε ένα κλασικότατο déjà vu. Για τους μη γαλλομαθείς η ελεύθερη μετάφραση είναι απλή: το έργο το έχουμε ξαναδεί.

Εν μια νυκτί οι μεταγραφές που ολοκληρώθηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αποδείχθηκαν σκάρτες και εκείνες που για κάποιους λόγους δεν ολοκληρώθηκαν ήταν οι αναγκαίες για να αλλάξει επίπεδο η ομάδα. Ο Ντεμόλ αναγορεύτηκε σε αρχιμάγειρας που ασκεί την προπονητική του διοίκηση λες και αναμειγνύει ετερόκλητα υλικά σε ένα καζάνι δίχως πάτο. Η δε διοίκηση, εγκαλείται ακόμα και για το προπατορικό αμάρτημα. Κι όλα προκλήθηκαν μόλις από τα πρώτα φιλικά αποτελέσματα της ομάδας.

Μένει να σκεφτούμε τι θα συμβεί περί τον Δεκέμβριο, τότε που πολλά πράγματα θα έχουν ξεκαθαρίσει στο πρωτάθλημα. Το δίχως άλλο όποιος κατέχει αξίωμα στο συγκεκριμένο κλαμπ (και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον προπονητή, που είναι ο συνήθης ύποπτος σε κάθε ομάδα) οφείλει να γνωρίζει τη χρήση των πρώτων βοηθειών.Είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν θα του χρειαστούν.

Αντίστοιχο παράδειγμα αυτομαστίγωσης δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς σε άλλη ποδοσφαιρική ομάδα στην Ελλάδα (με εξαίρεση ίσως τον Παναθηναϊκό), ου μην και στον πλανήτη ολόκληρο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού φερ’ ειπείν σε σπάνιες περιπτώσεις (σχεδόν οριακές) θα τα βάλουν με τον πρόεδρο της ομάδας, σπανιότερες θα ρίξουν το ανάθεμα στους παίκτες, επομένως ο μόνιμος στόχος τους είναι ο προπονητής. Ποτέ όμως δεν ξεπερνούν τα όρια της γενικευμένης απαξίωσης. Γνωρίζουν από μόνοι τους να βάζουν όριο στην κριτική και να φτάνουν μέχρι το σημείο που δεν θα διακυβευτεί η ισορροπία της ομάδας.

Οι αντίστοιχοι της ΑΕΚ λόγω ιδιοσυγκρασίας και ταμπεραμέντου τα βάζουν μόνο με πρόσωπα τα οποία αφού πρώτα έχουν θεοποιήσει στη συνέχεια τους πετούν το λίθο του αναθέματος. Ποτέ όμως δεν χρησιμοποιούν τους παίκτες και τον προπονητή (εκτός και αν είναι ο Μπάγεβιτς) για να δημιουργήσουν έκρυθμη κατάσταση.

Προφανώς στον ΠΑΣ η μενταλιτέ είναι κάπως διαφορετική και ουδόλως εκλεπτυσμένη. Αύριο το πρωί κιόλας οι παίκτες μπορούν να καρατομηθούν μόνο και μόνο γιατί στραβοκοίταξαν στην εξέδρα ή έβαλαν ανάποδα τις κάλτσες τους. Και μετά αναρωτιόμαστε -σε θεωρητικό πάντα επίπεδο- γιατί αυτή η ομάδα θα χρειαστεί να περάσει πολλά βουνά για να βγει στο ξέφωτο.

Νίκος Σκούμπος (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)