«Δε μιλάω μετά από τσόντες…»

Ο συγκεκριμένος κύριος ο οποίος θεωρεί εαυτόν παράγοντα, ενεργό υποκείμενο του σύγχρονου (;) ποδοσφαίρου ( και καλώς πράττει καθώς η πολιτεία και οι εν γένει αρμόδιοι αθλητικοί φορείς δεν έχουν μεριμνήσει να του αφαιρέσουν αυτό το δικαίωμα ως όφειλαν κατά δέσμια αρμοδιότητα) μετά το θρίαμβο της ομάδας του Βόλου με 4-0 επί μιας αξιολύπητης ΑΕΚ  προέβη σε δηλώσεις απείρου κάλλους όπως η ανωτέρω.

Τέτοιες ενέργειες εύλογα, λοιπόν, προκαλούν το μέσο υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο να διερωτηθεί τι προοπτικές εξέλιξης υπάρχουν για τον ελληνικό αθλητισμό και τι απαιτήσεις παροχής ποδοσφαιρικού θεάματος μπορεί να έχει από ένα καταπώς φαίνεται απαξιωμένο και μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα.

Και εξηγούμαστε: λέμε εύλογα γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η εν λόγω ατάκα προβλημάτισε άπαντες τους εμπλεκομένους με το χώρο του ποδοσφαίρου είτε αυτοί λέγονται φίλαθλοι, οπαδοί, παράγοντες, ποδοσφαιριστές και πάει λέγοντας. Και δεν είναι καθόλου σίγουρο αν αναλογιστούμε πως τα λεχθέντα του Μπέου έτυχαν την επομένη του αγώνα λαϊκής αποδοχής από  μερίδα του αθλητικού τύπου (το θεωρητικά παιδαγωγό και αναμορφωτή του αδαούς Έλληνα οπαδού…) ο οποίος μερίμνησε- με τον ανάλογο επιτονισμό της ατάκας και καλλιέργεια ανάλογης ατμόσφαιρας με χρήση πανηγυρικών εκφράσεων- να αναγάγει κάποιον- σίγουρα μη πρωταταγωνιστή- σε ήρωα της βραδιάς… Σαφώς αξιέπαινη η παρουσία των νεοφώτιστων και πολλά μπράβο στον Ολυμπιακό Βόλου… όαση μέσα στην έρημο της SUPERLEAGUE… Ουδόλως, όμως παρέχει στον ιδιόκτητη της ομάδας αυτό το αποτέλεσμα το δικαίωμα να παραλληλίζει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με ταινίες ερωτικού περιεχομένου εκτός φυσικά και αν έχει επίγνωση της κατάντιας (ενεστώσας και μέλλουσας) του ελληνικού πρωταθλήματος και θέλησε με αυτό το γλαφυρό τρόπο να αφυπνίσει τις κοιμώμενες συνειδήσεις.

Η τραγικότητα του όλου συμβάντος επιτείνεται, δυστυχώς, από τον τρόπο με τον οποίο πανηγύρισαν κάποιοι (φίλαθλοι, οπαδοί δεν έχει σημασία..) την ατάκα αυτή από το «βαρβάτο» πρόεδρο που έκανε επίδειξη δύναμης μπροστά στις κάμερες… Ο ενθουσιασμός ήταν ανάλογος της συγκίνησης των φίλων του παναθηναϊκού όταν είδαν τον «καπετάνιο» να εισβάλλει στα μπουθ και να παραδίδει μαθήματα δημοσιογραφίας στο δημοσιογράφο της nova ο οποίος τόλμησε να σχολιάσει ότι το πέναλτι ήταν αμφισβητούμενο… Αυτός είναι ο ιδανικός καπετάνιος για να αποτρέψει τη βύθιση του..Τιτανικού της Σουπερλίγκας…  Αλήθεια,  κ.Βαρδινογιάννη γνωρίζετε ότι το άρθρο 14 του Συντάγματος κατοχυρώνει την ελευθερία του τύπου..; Α ξέχασα… εδώ βλέπουμε… «τσόντες.». πού καιρός για ενασχόληση με Συντάγματα και νόμους… αυτά είναι νομικίστικα… στο ποδόσφαιρο επικρατεί ο νόμος της τσόντας παμψηφεί κιόλας… Εύγε!

Το καστ λοιπόν της ποδοσφαιρικής μιζέριας  και των ασεβών λεφτάδων συμπληρώνεται από άβουλους οπαδούς, ράθυμους  οι οποίοι πρόθυμα τείνουν ευήκοο ώτα σε οτιδήποτε πολώνει το κλίμα, σε οποιονδήποτε μπορεί να τους προσφέρει μια ελπίδα για ανάκαμψη της ομάδας τους και εθελοτυφλούν μπροστά στην αγωνιστική ανυπαρξία των ομάδων τους, η οποία βεβαίως καθίσταται ανυπόφορη με την επέμβαση και των καλοκουρδισμένων  σφυρίχτρων … ευαίσθητα οπαδικά αυτιά και μάτια…

Η ανωτέρω περιγραφή της υφιστάμενης ποδοσφαιρικής «έννομης» τάξης, βεβαίως, συνθέτει και την εικόνα του μέλλοντος: ο ποδοσφαιρικός στίβος μετονομάζεται σε προεδρικός ή παραγοντικός, η ομάδα με τον πλουσιότερο και επιστημονικά καταρτισμένο στα παιχνίδια του παρασκηνίου πρόεδρο διορίζεται πρωταθλήτρια, οι φίλοι του ΠΑΟ θα πρέπει να αναμένουν πολύ ακόμη για να βρεθούν τόσοι Καπετάνιοι όσοι απαιτούνται για να ισοσταθμίσουν τα «κιλά» του Μαρινάκη, ενώ ο Αδαμίδης θα περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου αναμένοντας κάποια νίκη-φωτοβολίδα της ΑΕΚ στα ντέρμπι προκειμένου να εξαπολύσει επιθέσεις στους «αιώνιους.

Κάπως έτσι διαγράφεται το μέλλον των θεωρητικά «μεγάλων». Και κάπου στη μέση όλων αυτών: ανιαρές ποδοσφαιρικές Κυριακές, οπαδοί που τους αποκαλείς ηδονοβλεψίες και σκύβουν το κεφάλι εν είδει σαδομαζοχισμού και μια Ευρώπη που όταν ακούει για ελληνικό πρωτάθλημα γελάει.

Μαρίνα Σκούμπου (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)