Το ρίσκο των μεταγραφών

Η περίπτωση του ΠΑΣ Γιάννινα και των μεταγραφών που έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα είναι ενδεικτική. Κάποιες εντυπωσιάζουν ως ονόματα (Ζαϊρί, Μπουζίντ), ενώ αυτές που δεν πείθουν με την πρώτη ματιά παρουσιάζονται ως «λαβράκια». Από την άλλη, οι ίδιες μεταγραφές μπορεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς να αποδειχτούν «μαύρη» τρύπα.

Όταν επιλέγεις τόσους πολλούς παίκτες για να στελεχώσουν το ρόστερ- που αποδεδειγμένα χρειάζεται ενίσχυση- τότε οφείλεις να λάβεις υπόψη σου εκτός από τα αριθμητικά δεδομένα που προκύπτουν από τις επιδόσεις των παικτών κι άλλους παράγοντες.

Καλείσαι να εκτιμήσεις αν όλοι οι καινούριοι ή έστω μερικοί απ’ αυτούς, διαθέτουν το ειδικό βάρος και την προσωπικότητα να ηγηθούν της ομάδας σου. Οι περισσότεροι από τους νεομεταγραφέντες είναι δίχως αμφιβολία καλοί παίκτες. Αποδεδειγμένα και με αριθμούς. Καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Καλοί παίκτες, όμως, ήταν - ή τουλάχιστον ως τέτοιοι παρουσιάζονταν- και άλλοι, στην πορεία, όμως, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν εύκολο να ανταπεξέλθουν στο βάρος και τις ευθύνες μιας απαιτητικής ομάδας όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα.

Ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ πρέπει να διαθέτει το θράσος και την προσωπικότητα να... αρπάξει κι από το λαιμό -αν χρειαστεί- τους αντιπάλους.  Ειδικά ο τερματοφύλακας πρέπει να είναι σε θέση να ξυπνάει με τις φωνές του τους συμπαίκτες του και να τους κατευθύνει ως δεύτερος προπονητής.

Η ιστορία του ποδοσφαίρου μας διδάσκει ότι οι παίκτες που άλλαξαν τη μοίρα των ομάδων τους δε διέθεταν απλά αξιοζήλευτα αθλητικά προσόντα. Χαρακτηρίζονταν από σπάνια ψυχικά χαρίσματα, που τους επέτρεπαν να μη λυγίζουν κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς πίεσης και να αφήνουν μέσα σε δευτερόλεπτα πίσω τους τα όποια λάθη τους.

Γιατί σε ομάδες όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα χρειάζεται καρδιά για να σβήνεις τα λάθη σου κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και να μην τα αφήνεις να σε επηρεάζουν.

Κανείς, λοιπόν, δεν γνωρίζει αν οι νεομεταγραφέντες διαθέτουν εκτός από τα σωματικά και τα ψυχικά χαρίσματα για να ανταποκριθούν με επιτυχία στα νέα τους καθήκοντα.

Καλά- καλά δεν το ξέρουν ούτε ο ίδιοι, καθώς μερικοί εξ’ αυτών ουδέποτε στο παρελθόν έχουν δοκιμαστεί σε ανάλογο περιβάλλον απαιτήσεων και πίεσης. Γι’ αυτό, ακριβώς, οι μεταγραφές πάντοτε εμπεριέχουν μεγάλο ρίσκο. Σε λίγους μήνες θα γνωρίζουμε αν θα έχουν βγει ή όχι.  Όπως και να έχει πάντως, το ρίσκο δεν μπορείς να το μηδενίσεις. Μπορείς μόνο να το ελαχιστοποιήσεις. Και ο Βαγγέλης Αγγελής, που είναι ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα στο μεταγραφικό σχεδιασμό, το έχει καταφέρει σε μέγιστο βαθμό αυτό, «ψωνίζοντας» παίκτες με αξιοζήλευτο βιογραφικό.

Υ.Γ.: Αυτήν την εποχή συναντούμε μόνο τα δύο άκρα: αυτούς που αποθεώνουν κάθε μεταγραφή και εκείνους που παρά τις περγαμηνές που συνοδεύουν τους περισσότερους παίκτες, δυσπιστούν. Μέση οδός δεν υπάρχει. Αποφασίστε σε ποια κατηγορία ανήκετε.

Νίκος Σκούμπος (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)