Έτσι δεν πάμε πουθενά...

Δεδομένα, ως Ηπειρώτες, η παράδοση είναι κάτι που ταιριάζει στο DNA μας, ακόμη και στο ποδοσφαιρικό. Ωστόσο, αυτό δεν είναι -και ειδικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο- απαραίτητα κάτι θετικό. Χρειάζεται μια… γενικότερη αναθεώρηση των πραγμάτων. Όπως είχε συμβεί τα πρόσφατα προηγούμενα χρόνια, όταν ο ΠΑΣ πανηγύριζε βαθμούς και σημαντικές νίκες και στα εκτός έδρας ματς.

Από ένα παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη είχε ξεκινήσει πέρσι η αντεπίθεση της ομάδας. Της ίδιας σχεδόν ομάδας, πάλι με τον Γιάννη Πετράκη στον πάγκο της. Αυτή που κατάφερε να μείνει στο… κόλπο των play off μέχρι τέλους. Και ίσως ο στόχος να είχε επιτευχθεί, εάν δεν προέκυπτε η ιστορία με τη μη εξασφάλιση αδειοδότησης. Ας θυμηθούμε λίγο: 20 από τους 53 βαθμούς ήρθαν εκτός Ιωαννίνων πέρσι. 4 νίκες και 8 ισοπαλίες, μόλις 5 ήττες.

Και πάμε στο τώρα. Ήδη, στους 6 πρώτους εκτός έδρας αγώνες της τωρινής σεζόν, ο ΠΑΣ έφτασε όσες ήττες είχε στους 17 της περιόδου 2014-15! Από μόνο του ως γεγονός είναι στοιχείο ανησυχίας! Και βαθύτατου προβληματισμού… Το παραδέχτηκε ο Κρητικός κόουτς στη συνέντευξη Τύπου, αλλά το θέμα δεν είναι μόνο να αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα. Το θέμα είναι να το αντιμετωπίζεις!

Και έχω την αίσθηση ότι με τις συνθήκες που επικρατούν στην ομάδα τη δεδομένη στιγμή δεν είναι και πολύ εύκολο αυτό. Κάτι φαίνεται να λείπει. Το ίδιο «συστατικό» που είχα διαπιστώσει δια ζώσης και στα προηγούμενα ματς της ομάδας στο λεκανοπέδιο.

Ένας παράγοντας, πολύ σημαντικός, είναι η τύχη, Σε κάθε παιχνίδι θα υπάρξει μια εξαιρετικά «ιδιαίτερη» στιγμή, που θα τα φέρει όλα… τούμπα. Χαρακτηριστικό το τι συνέβη στο Αγρίνιο, αλλά και προχθές στη Νέα Σμύρνη. Ένα λάθος, μια περίεργη φάση και το ρου της ιστορίας γράφεται διαρκώς διαφορετικά για τους παίκτες του «Άγιαξ». Δεν είναι συνηθισμένο να κάνει λάθος ο Βελλίδης, αλλά μέχρι στιγμής έχουν γίνει τρία τέτοια και πληρώθηκαν με βαθμούς (τα άλλα δύο ήταν σε Βέροια και Λεωφόρο). Βιωνικός ο Τσουκαλάς, αλλά με τον Παναιτωλικό σημείωσε ένα απίστευτο αυτογκόλ. Άσε που ο Κυριακίδης έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του…

Βέβαια, ο θυμόσοφος λαός λέει ότι την τύχη σου την φτιάχνεις μόνος σου. Και σε αυτό δεν έχει άδικο. Μετά το 2-0, μόλις στο 20’, από τον περίεργο αυτό τύπο που λέγεται Καρίμ Ανσαριφάρντ, ήρθε κατάρρευση. Ο Πανιώνιος κυριάρχησε και αυτό που κατά κύριο λόγο επιδίωξαν οι ποδοσφαιριστές του Πετράκη ήταν να μην πάρει διαστάσεις η -προδιαγεγραμμένη- ήττα τους.

Δεν είναι και σε καλή κατάσταση πολλά «εργαλεία» του ΠΑΣ αυτό το διάσημα. Και σε μια ομάδα που δεν έχει βάθος πάγκου, αυτό κάνει «μπαμ». Και αυτό είναι κάτι που η διοίκηση οφείλει να το εξετάσει πολύ σοβαρά.

Λέμε διάφορα για τον Πανιώνιο, ότι στηρίζεται σε πιτσιρικάδες και τα συναφή και πως η βαθμολογική του συγκομιδή δημιουργεί έκπληξη. Σωστό το τελευταίο, κανείς δεν περίμενε ότι οι «κυανέρυθροι» θα είναι τόσο ψηλά. Αλλά, αν δει κανείς ποιους παίκτες είχουν στον δικό τους πάγκο, θα καταλάβαινε εύκολα ότι μόνο τυχαία δεν είναι η μέχρι στιγμής πορεία τους. Ο διεθνής Τασουλής δεν μπήκε καν στο ματς, ο Καραμάνος πέρασε ως αλλαγή, το ίδιο και ο Χαλκιαδάκης, ενώ όταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης πήγε να «κλειδώσει» το παιχνίδι, πέρασε στο γήπεδο τον Μητρόπουλο. Έναν ποδοσφαιριστή που (σύμφωνα με πολλά έμπειρα ποδοσφαιρικά μάτια) εάν είχε κάνει πιο σωστές επιλογές -και όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι- αυτήν τη στιγμή θα πραγματοποιούσε μεγάλη καριέρα.

Αντίθετα, ενδεικτικό ίσως της ένδειας στον ΠΑΣ (και λέω ίσως γιατί υπήρχε στη 18άδα και ο Κοζορώνης, όπως και στην 20άδα της Αθήνας ο Λίλα) ο Πετράκης πέρασε ως αλλαγή δίπλα στον Γαρουφαλιά τον κατά συνθήκη αμυντικό μέσο Γιάκο. Ρώτησα σχετικά για τους δύο ποδοσφαιριστές τον Κρητικό κόουτς. Για τον πρώτο απάντησε ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος και πως σιγά-σιγά επανέρχεται στα επίπεδα που ο ίδιος θέλει και για τον δεύτερο ότι μπορεί να ανταποκριθεί καλά σε αυτόν το ρόλο.

Και πάλι όμως. Εάν πράγματι οι δύο προαναφερθέντες πήγαν καλά, μεσοεπιθετικά η ομάδα έπασχε. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν δημιουργήθηκε από πλευράς ΠΑΣ παρά μόνο μια μεγάλη ευκαιρία για γκολ, ενώ αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι στο οποίο δεν βρήκε δίχτυα!

Επίσης, πολύ βασικό μάλιστα, είναι το γεγονός ότι η ομάδα ήδη έχει παθητικό 22 γκολ σε 12 αγώνες. Κάτι λέει για τη γενικότερη αμυντική λειτουργία της. Κάπου ρετάρει η «μηχανή»… Και στις ομάδες που έχουν στόχους, το να μην δέχονται γκολ είναι το «Α και το Ω». Εκτός, εάν -και με το δεδομένο ότι υποβιβάζονται μόνο δύο- έχει ήδη αποφασιστεί ότι δεν υπάρχει κάποιος στόχος και ο ΠΑΣ απλώς συμμετέχει στο…κορυφαίο (ο Θεός να το κάνει) πρωτάθλημα της χώρας, μόνο και μόνο για να προσδίδει μια έξτρα ομορφιά σε αυτό!

Τελευταίο, αλλά διόλου ευκαταφρόνητο, άφησα το ματς του Κυπέλλου που ακολουθεί με τον Αχαρναϊκό. Πριν κάτι μήνες, υπήρχε ιστορική ευκαιρία για μια μακριά πορεία στον θεσμό. Οι επιλογές προσώπων και προσέγγισης των παιχνιδιών εκείνων (ιδίως με τα Χανιά) δεν βοήθησαν αυτή να αξιοποιηθεί. Εάν υπάρχει, λοιπόν, μια… φλόγα για την όποια διάκριση στην τωρινή αγωνιστική περίοδο, ας εμφανιστεί εκεί. Αποτελεί καλή συγκυρία για μια αγωνιστική και ψυχολογική ανάκαμψη. Και το πρώτο «διπλό», επιτέλους…

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΡΚΟΣ