Ταξιδεύοντας με μία μολότοφ

Τετάρτη 2 Φλεβάρη: Το ΟΑΚΑ έχει μετατραπεί σε ναρκοπέδιο με τις διμοιρίες των ΜΑΤ να επιδίδονται σε έναν κλεφτοπόλεμο με διάσπαρτους κουκουλοφόρους που αντιστέκονται σθεναρά στα δακρυγόνα με τη ρίψη μολότοφ. Την ίδια ώρα η Τούμπα φαντάζει εμπόλεμη ζώνη με τις αστυνομικές δυνάμεις να έχουν αποκλείσει κάθε δίοδο προς το γήπεδο του ΠΑΟΚ.

Πέμπτη 3 Φλεβάρη: το θέατρο τέχνης «Κάρολος Κουν» βομβαρδίζεται με πάσης φύσεως πολεμικά υλικά από τριάντα κρανοφόρους.

Λέτε να ζηλέψαμε κάτι από την αίγλη των Αιγυπτίων που έχουν βγει στους δρόμους προσπαθώντας να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας τους; Όχι. Τα δακρυγόνα και οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν έχουν σκοπό να καταπνίξουν τις αγανακτισμένες φωνές πολιτών που εξεγέρθηκαν εναντίον μιας προκλητικής κυβέρνησης. Και αν υπάρχουν τέτοιες φωνές προτίμησαν την εκτόνωση στους ημιτελικούς του κυπέλλου που έλαβαν χώρα την προηγούμενη εβδομάδα. Οι ανωτέρω μνημονευθείσες βιαιοπραγίες τελέστηκαν από θρασύδειλους αντάρτες των γηπέδων που επιτέλεσαν για ακόμη μια φορά ανενόχλητοι το εγκληματικό τους καθήκον. Οι ανωτέρω μνημονευθείσες βιαιοπραγίες τελέστηκαν στο όνομα της ΑΕΚ, του ΠΑΟ, του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, στο όνομα ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών.

Το έργο γνωστό, η πλοκή προβλέψιμη, η είσοδος ελεύθερη σε όλους τους διαθέσιμους κουκουλοφόρους και θεατές πάντα οι ανέκφραστοι φίλαθλοι οι οποίοι βλέπουν το χρυσοπληρωμένο εισιτήριο διαρκείας τους να αχρηστεύεται ελέω μιας τιμωρίας «κεκλεισμένων των θυρών» την οποία επιβάλλουν στις ομάδες αφενός η ψευτομαγκιά κάποιων τζαμπατζήδων που δρουν εν μέσω όχλου (καταμερισμός καταστροφών, καταμερισμός ευθυνών που δεν αποδίδονται ποτέ σε κανέναν) έχοντας μεριμνήσει να νομιμοποιήσουν τη δράση τους υπό την ονομασία: «σύνδεσμος φιλάθλων τάδε ή δείνα ομάδας…» και αφετέρου η ανοχή όλων των υπολοίπων η οποία, δεδομένης της εκτάσεως που έχει λάβει ο οργανωμένος χουλιγκανισμός στα ελληνικά γήπεδα, έχει εκπέσει στο επίπεδο της συνενοχής.

Είναι γνωστό τοις πάσι πως το κίνημα των οργανωμένων οπαδών αναπτύχθηκε ως αντιστάθμισμα στη μονοτονία της κερκίδας των επισήμων και με πρωτεύοντα ρόλο την εμψύχωση της ομάδας και την καλλιέργεια «εχθρικού» (στα πλαίσια του θεμιτού πάντα) κλίματος για τον αντίπαλο. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο παρατηρούμε μια μετάλλαξη των οργανωμένων προς τη διόλου αισιόδοξη κατεύθυνση της τέλεσης αξιοποίνων πράξεων πριν, κατά τη διάρκεια και με το πέρας των ποδοσφαιρικών αγώνων. Η μετάλλαξη αυτή δεν είναι και τόσο ακατανόητη αν αναλογιστούμε πως ένα πλέγμα παραγόντων συνετέλεσε ώστε να περιέλθει στα χέρια τους η εξουσία διαθέσεως των ομάδων τους.

Οι ποδοσφαιρικές ομάδες θεωρούνται πλέον κτήμα των συνδεσμιτών τους (άνω τελεία πως μπαίνει;) οι τελευταίοι έχουν αναπτύξει ολόκληρη επιχείρηση σε βάρος τους (των ομάδων) αποκτώντας λόγο τρομακτικής ισχύος ασκώντας ακόμα και βέτο σε μετακινήσεις παιχτών και ομάδων και σε αυτό καίριο ρόλο διαδραμάτισαν και διαδραματίζουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της αθλητικής Κυριακής: ποδοσφαιριστές, προπονητές αλλά και πρόεδροι.

Πρόσφατο παράδειγμα ο εύγλωττος κ. Χιμένεθ ο οποίος έχοντας πιάσει τον παλμό του μέσου οπαδού και σε μια προσπάθεια να τύχει λαϊκής αποδοχής φόρεσε το μπλουζάκι των «original» το οποίο επέδειξε μετά το τέλος του αγώνα ΑΕΚ-ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ με περηφάνια μπροστά στις κάμερες. Συναισθάνεται την απολεσθείσα αίγλη του κιτρινόμαυρου παρελθόντος ο κ. Χιμένεθ καθότι μεγάλωσε με αφίσες του Μαύρου και του Σαμπανάτζοβιτς και έδειξε τη συγκίνηση του αποθεώνοντας τους σκληροπυρηνικούς αεκτζηδες.. φτάνουν οι λαϊκισμοί… ΑΕΚ δεν είναι μόνο οι ορίτζιναλ…

Στο κόκκινο στρατόπεδο ο Πάντελιτς πανηγυρίζει στη θύρα 7 διατυμπανίζοντας το μεγαλείο της προσήλωσης που διακατέχει τους οπαδούς (για τη θύρα 7 έφυγε ο Πάντελιτς από τον Άγιαξ;)..φτάνει πια το φτηνό οπαδιλίκι κ. Πάντελιτς..μπουχτίσαμε… Ολυμπιακός δεν είναι μόνο η θύρα 7..   Και ο φιλότεχνος κ. Μαρινάκης αισθάνθηκε θιγμένος από την προτροπή του ΓΓΑ Μπιτσαξή να καταδικάσει τις καταστροφές στο θέατρο τέχνης την ώρα που θα παιζόταν η παράσταση «ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» ανταπαντώντας πως η καταδίκη είναι αυτονόητη. Αυτονόητη είναι η ασυλία που δείχνετε σε ταραχοποιά στοιχεία που έχουν παρεισφρύσει στις τάξεις των οπαδών σας κ. Μαρινάκη απαξιώνοντας το σύλλογό σας,  αλλά πού να το καταλάβετε εσείς…

Την (καταδικαστέα) ανοχή των ΠΑΕ συμπληρώνει και η εγκληματική αδράνεια της Πολιτείας. Νομοσχέδια και σχεδιασμοί επί σχεδιασμών για την πάταξη της βίας στα γήπεδα, εξαγγελθείσες ποινές που μένουν απλά στο επίπεδο πολιτικής διακήρυξης και αστυνομικοί που λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένες μαριονέτες διαλύοντας τον όχλο με μερικά δακρυγόνα… κανείς δεν είδε και δε συνέλαβε ποτέ κανέναν… Ποιός ξέρει… μπορεί και η ατιμωρησία να είναι εντολή της τρόικας..

Το επιμύθιο: εν έτει 2011 το οργανωμένο οπαδικό κίνημα φυτοζωεί αποτελματώνοντας το ίδιο το ποδόσφαιρο και δικαιώνοντας την εξτρεμιστική πολιτική της Θάτσερ που διέλυσε βιαίως τους συνδέσμους… Επειδή στην Ελλάδα είναι μάλλον απίθανο να βρεθεί μια Θάτσερ που θα εξυγιάνει τον ποδοσφαιρικό χώρο ας ελπίσουμε ότι οι οργανωμένοι θα διέλθουν αυτό το στάδιο φθοράς το οποίο διέρχονται αποβάλλοντας οι ίδιοι τους παρείσακτους και θα επιστρέψουν εκεί που τους αρμόζει: στην κερκίδα δίνοντας παλμό στην αγαπημένη τους ομάδα.

Μαρίνα Σκούμπου (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)