Tο... ζύγι, τα «θέλω» και τα «πρέπει» που ανέδειξε το ματς στο ΟΑΚΑ

20.12.2016 Αναγνώστηκε 1474 φορές

Από το περσινό ματς με αντίπαλο τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη (28/112015 ήταν τότε) έχω να δω τόσο κακό τον ΠΑΣ Γιάννινα σε παιχνίδι που έδωσε στην Αθήνα. Ο «Άγιαξ» πήρε το αριθμητικό πλεονέκτημα στην αναμέτρηση του ΟΑΚΑ μόλις από το 10’, από την εντελώς ανόητη αντίδραση του Αραβίδη, αλλά σε κανένα σημείο δεν κατάφερε να το εκμεταλλευτεί. Γενικά, φαινόταν ότι δεν είχε κάποιο σχέδιο για να το διαχειριστεί. Το είπε μέσες-άκρες ο Γιάννης Πετράκης και στις δηλώσεις του στην κάμερα της Nova, το τόνισε και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου. Ναι, το ξέρω, θύμισε πολύ Βασίλη Δανιήλ στο περίφημο παιχνίδι με τη Γερμανία, ωστόσο ο Κρητικός κόουτς ίσως έχει και ελαφρυντικά. Βεβαίως, μπαίνει άμεσα ο αντίλογος: «Γιατί δεν έχεις δουλέψει μια τέτοια περίπτωση στην προπόνηση;». Η αλήθεια είναι ότι ως επαγγελματίας και ως ένας εκ των καλύτερων τεχνικών που εργάζονται στην Ελλάδα, θα πρέπει να έχεις προβλέψει και ένα τέτοιο σενάριο. Ωστόσο, πόσες φορές οι λεγόμενες «μεσαίες» του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν βρεθεί με τέτοιο πλεονέκτημα κόντρα στις λεγόμενες «μεγάλες»;

Η πραγματικότητα μας έχει αποδείξει ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων συμβαίνει το αντίθετο. Ειδικά ο ΠΑΣ, και στις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις με «μεγάλους», τον Παναθηναϊκό (στη Λεωφόρο) και τον Ολυμπιακό (την προηγούμενη εβδομάδα στα Γιάννενα), έπαιξε για το μεγαλύτερο διάστημα με αριθμητικό μειονέκτημα. Και εκεί είχε τρόπο να προσαρμοστεί σε ένα τέτοιου είδους παιχνίδι, αλλά αποτέλεσμα δεν πήρε. Αντίθετα, στο ΟΑΚΑ δεν είχε τρόπο να μπει σε ένα... διαφορετικό καλούπι, έπαιξε πολύ άσχημα, ωστόσο πήρε στο τέλος τον βαθμό της ισοπαλίας. Οπότε, εδώ αυτόματα μπαίνει το εξής δίλημμα: Τι θέλει ο ΠΑΣ να κρατάει από τέτοιου είδους αναμετρήσεις; Τη σχετικά καλή εικόνα του και τη συμπόνια από τον φίλαθλο κόσμο της χώρας για το γεγονός ότι έπαιξε κόντρα σε μη ευνοϊκές για εκείνον συνθήκες, αλλά τελικά ηττήθηκε; Ή μια χειρότερη εικόνα για εκείνον, με τη... ζυγαριά να δείχνει προς το μέρος του και στο τέλος να παίρνει τελικά έστω και έναν βαθμό;

Ναι, κανένας στους Γιαννιώτες δεν λέει ότι δεν ήταν οφσάιντ το γκολ του Μαμπουλού, όπως και σχεδόν κανένας (γιατί υπάρχουν και οι γραφικοί) δεν λέει ότι κακώς ακυρώθηκε το γκολ του Μιχαήλ. Δύο φάσεις που με τον τρόπο τους επηρέασαν την κρίση του επόπτη και διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα. Άλλωστε, παίκτες, φίλαθλοι/οπαδοί και διοικητικοί παράγοντες του ΠΑΣ έχουν νιώσει για τα καλά στο πετσί τους πως «πληγώνουν» τέτοιες λάθος αποφάσεις των βοηθών. Τι να πρωτοθυμηθώ γι’ αυτή τη σεζόν. Το ματς στο Αγρίνιο ή αυτό με τον Λεβαδειακό στα Γιάννενα... Ακόμη και το πέναλτι της ΑΕΚ, ήταν τουλάχιστον τραβηγμένο.

Ωστόσο, είναι προς τιμήν τους στον ΠΑΣ, όπως και του Μοράις (για να είμαστε δίκαιοι), που δεν ασχολήθηκαν με τη διαιτησία στο μεταξύ τους παιχνίδι και επικεντρώθηκαν στο πως θα διορθώσουν τις αδυναμίες που εκείνο περίτρανα κατέδειξε. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να σημειώσουν πρόοδο. Και τι επιτάσσει αυτή η πρόοδος όσον αφορά την ομάδα των Ιωαννίνων; Να αποκτήσει τέτοια δυναμική, που σιγά-σιγά να τη θεωρούν -τουλάχιστον οι αντίπαλοι από τη μέση και κάτω του βαθμολογικού πίνακα- ένα μέγεθος μεγαλύτερο από εκείνους. Να συμπεριφέρεται σαν ομάδα που... τους έχει. Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με «ξεψάρωμα». Το οποίο μπορεί να έρθει με το γκολ του Γάλλου στο 94’.

Κοινώς, στην πιο πάνω ανάλυση, προσπαθώ να αναδείξω και το θετικό συμπέρασμα που βγήκε από την αναμέτρηση στο ΟΑΚΑ. ΟΜΩΣ, δεν πρέπει να μην γίνει κριτική για το γεγονός ότι η ΑΕΚ έδειξε για το μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης σαν να ήταν εκείνη που αγωνιζόταν με παίκτη παραπάνω στο γήπεδο. Δεν δύναται να μην γίνει αναφορά στην πολύ κακή εικόνα που έβγαλε ο Ακόστα, στο γεγονός ότι ο Μπουκουβάλας ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα από τον Ροντρίγκεζ και δεν πήρε βοήθειες από τους συμπαίκτες του και για το ότι ο Ζάιρο φάνηκε για ακόμη μια αναμέτρηση αναποτελεσματικός. Κάποια από τα προηγούμενα στοιχεία ήταν και εκείνα που έκαναν το σύνολο του Γιάννη Πετράκη να μοιάζει «κομμένο» στο χορτάρι, με την επιθετική του γραμμή να έχει μεγάλη απόσταση από την αμυντική και τη μεσαία να μοιάζει ανύπαρκτη.

Όσον αφορά το λάθος του Περιστερίδη, έχω να πω ότι πραγματικά αισθάνομαι πολύ άσχημα για εκείνον. Όσοι έχουν παίξει έστω και για λίγο τερματοφύλακες, ακόμη και σε ερασιτεχνικό επίπεδο, είναι ένας από τους εφιάλτες τους να τους κάτσει μια φάση που θα μπει στα bloopers της χρονιάς. Έκανε τρεις μεγάλες αποκρούσεις στο ΟΑΚΑ, κράτησε σε δύο περιπτώσεις το 0-0 και στην τρίτη, με το τετ-α-τετ του Χριστοδουλόπουλου, το 1-0 (άρα την ομάδα του και μέσα στο παιχνίδι) και αυτό που του συνέβη δεν του άξιζε. Εύχομαι να μην τον πάρει από κάτω και να εξελιχθεί με τον τρόπο που το έκανε ο Καρνέζης. Η πρώτη του αντίδραση έβγαλε θετικό πρόσημο.

Τέλος, με αφορμή αυτή τη φάση, στην οποία δέχτηκε το γκολ ο ΠΑΣ από την ΑΕΚ, να πω και δύο καλά λόγια για έναν κλάδο τον οποίον «στολίζω» κανονικότατα και επί μονίμου βάσεως: αυτόν στον οποίον εργάζομαι, δηλαδή τον δημοσιογραφικό. Προς τιμήν τους όλοι όσοι βρέθηκαν στη συνέντευξη Τύπου δεν ρώτησαν κάτι τον κύριο Πετράκη για το λάθος του Περιστερίδη. Δεν στάθηκαν σε αυτό. Δεν έδειξε κανείς τάση «κανιβαλισμού». Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι έρχονται οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Θέλω να νομίζω και να ελπίζω, ωστόσο, ότι αυτό οφείλεται σε μια αναβάθμιση της νοοτροπίας μας. Επίσης, μόνο ένας από τους τόσους ρεπόρτερ της ΑΕΚ στάθηκε στη φάση του οφσάιντ. Ένας, ο οποίος με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε, φάνηκε μέχρι και γραφικός...

Υ.Γ.: Καλές γιορτές να έχουμε! Καλά Χριστούγεννα, καλή Πρωτοχρονιά! Με υγεία και ευτυχία για όλον τον κόσμο και ειδικά στους αναγνώστες του PASsports. Θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας με τον νέο χρόνο στο παιχνίδι της Νέας Σμύρνης. Με την ευχή ότι τότε θα γράφω για νίκη του ΠΑΣ και μια καλή εμφάνιση.