Η αισιοδοξία, το «πρέπει» και η ληστεία

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό συμπέρασμα: Η νίκη γλίστρησε από τα χέρια του ΠΑΣ, ο Λεβαδειακός «έκλεψε» τον βαθμό. Αυτό έγινε για δύο λόγους: γιατί οι Γιαννιώτες ποδοσφαιριστές δεν αξιοποιήσουν τις υπόλοιπες ευκαιρίες που τους δόθηκαν για να κάνουν το 1-2 και να τελειώσουν το ματς (όποιος πει ότι θα «απαντούσε» και για δεύτερη φορά η ομάδα της Βοιωτίας, μάλλον έβλεπε άλλον αγώνα), αλλά και γιατί όταν το πέτυχαν, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τσαμούρης ακύρωσε το ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ τέρμα με το κεφάλι του Μαυροπάνου, έτσι, επειδή… το ήθελε (;), αφού πρώτα έδειξε τη σέντρα!!! Ναι, έδειξε τη σέντρα και μετά από κάποια δευτερόλεπτα, γύρισε την ίδια του -ενστικτώδη- απόφασή του πίσω! Τον παρακίνησε ο βοηθός, φέρεται να ειπώθηκε μετά το παιχνίδι, ο οποίος είδε επιθετ… (χαχαχαχα!!!) φάουλ του Τζημόπουλου πάνω στον Μητρόπουλο. Ναι, ο βοηθός που ήταν ακριβώς στην απέναντι πλευρά, μακριά από τον συγκεκριμένο χώρο ευθύνης! Σε φάση που έγινε μπροστά στα μάτια του ρέφερι!

Να σας βάλω λίγο στο κλίμα, για να καταλάβετε τι έγινε, την ώρα που ο ΠΑΣ σημείωσε το 1-2… Στη ζωντανή μετάδοση, όλοι όσοι ήμασταν στα μπουθ του Δημοτικού Σταδίου Λειβαδιάς, προσπαθούσαμε να αντιληφθούμε τι παρακίνησε τον διαιτητή να μην κατακυρώσει το γκολ, το οποίο ο ίδιος αρχικά έδειξε ότι ήταν κανονικό. Ριπλέι δεν είχαμε, καθώς μόνιτορ μπροστά μας δεν υπήρχαν. Όλοι ψάχναμε να βρούμε τον συντονιστή από τα εκάστοτε στούντιο, να μας πει έστω τι υποψιάζεται ότι μπορεί να έκανε τον Τσαμούρη να μην μετρήσει το τέρμα. Όλες οι ελπίδες μας αποδείχθηκαν φρούδες. Μετά από ώρα και αφού οι συνάδελφοι στα στούντιο είδαν καμιά 30ριά φορές το ριπλέι, υπέθεσαν ότι όλο αυτό έγινε γιατί ο Μητρόπουλος έσπρωξε τον Τζημόπουλο και έτσι όπως έπεφταν και οι δύο, θεώρησε (;) ότι υπήρχε επιθετ… (χαχαχαχα!!!, ούτε να το γράψω δεν μπορώ) φάουλ!

Όταν, μάλιστα, ο κύριος Πετράκης έκανε λόγο στη συνέντευξη Τύπου για κακώς ακυρωθέν τέρμα, καταλάβαμε όλοι (σχεδόν) ότι πρέπει να είχε γίνει κάποιο «έγκλημα». Όλοι όσοι γνωρίζουμε τον Κρητικό κόουτς,ξέρουμε πολύ καλά ότι αποφεύγει να σχολιάσει διαιτητικές αποφάσεις. Στις σπάνιες περιπτώσεις που συμβαίνει κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι έχει γίνει κάτι πολύ «χοντρό». Μετά τη συνέντευξη Τύπου, όταν είδα και τα πρόσωπα των μελών της αποστολής, διαπίστωσα μια μεγάλη στεναχώρια. Θυμάμαι, όταν είχε πέσει πριν πολλά χρόνια το σπίτι μας θύμα διάρρηξης, έτσι ήταν τα πρόσωπα των γονιών μου. Κάτι τέτοιο μου έβγαλαν…

Με άλλα λόγια, στη Λειβαδιά έγινε μια κανονική ληστεία. Μόνο που ο δράστης δεν διέφυγε κυνηγημένος, προσπαθώντας να βρει κρησφύγετο στις… πλαγιές του Παρνασού. Έφυγε σαν κύριος από τη Βοιωτία και επέστρεψε στο σπίτι του, με τα «λάφυρα» να είναι ίδια με εκείνα στο εκτός έδρας παιχνίδι της προηγούμενης σεζόν κόντραστον Πλατανιά. Από την ημέρα του ορισμού, όλοι στα Γιάννενα κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα. Και αποδείχθηκε ότι οι φόβοι τους δεν ήταν καθόλου αδικαιολόγητοι. Η ανακοίνωση διαμαρτυρίας, απλώς επιβεβαίωσε αυτό που είχαν ψυχανεμιστεί.

Σαν να μην έγινε ποτέ…

Πολλές φορές η σιωπή είναι πολύ πιο εκκωφαντική από τον πιο δυνατό θόρυβο. Κάτι τέτοιο νομίζω ισχύει και για τα λεγόμενα αντικειμενικά ΜΜΕ, με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά. Έβλεπες σε sites και εφημερίδες τίτλους όπως «πολύ σκληρός για να πεθάνει», «όρθιος» και νόμιζες ότι καλώς ο ρέφερι ακύρωσε σωστά τόσο το γκολ όσο και την προσπάθεια μιας ολόκληρης ομάδας στο γήπεδο. Δεν γράφω ότι ο Λεβαδειακός δεν είναι δίκαια αρκετά ψηλά στη βαθμολογία, κι ας έχει σε πολλές περιπτώσεις ως σύμμαχο και την τύχη, που δεν έχει η ομάδα των Ιωαννίνων. Αλλά, φανταστείτε στη θέση του ΠΑΣ να ήταν κάποιος άλλος. Όχι απαραίτητα κάποια από το «Big 4» του ελληνικού πρωταθλήματος. Κάποιος από τους υπόλοιπους, που απλώς έχει τις αβάντες στον Τύπο, γραπτό και ηλεκτρονικό… Θα είχαμε τίτλους όπως «του στέρησε τη νίκη», «αδικία για τον Χ» κ.τ.λ.

Ρώτησα τον κύριο Ανιγκό στη συνέντευξη Τύπου εάν έχει άποψη για τη φάση. Απάντησε ότι θα ήθελε να δει το βίντεο για να μιλήσει με σιγουριά, αλλά στη συνέχεια ήταν σαν να παραδέχθηκε πως η ομάδα του ευνοήθηκε σε αυτήν την περίπτωση. Είναι χρόνια στα γήπεδα, ένας άνθρωπος που γνωρίζει το ποδόσφαιρο πολύ καλά και μάλιστα με παραστάσεις από σπουδαίο πρωτάθλημα, οπότε μπορούσε να αντιληφθεί ότι οιισορροπίες ίσως να διαταράχθηκαν. Φανταστείτε, να το παραδέχεται μέσες-άκρες ο αντίπαλος τεχνικός και αυτοί που καλούνται να καταγράψουν την πραγματικότητα, να σιωπούν ή να περνούν τη φάση στα ψιλά.

Θα μπορούσε να… απαντήσει αλλιώς

Και πάλι, όμως, οι «γαλανόλευκοι» μπορούσαν να πανηγυρίσουν τη νίκη κόντρα και στις διαιτητικές αποφάσεις και κόντρα σε έναν εξαιρετικό αντίπαλο, με τον οποίον η παράδοση δεν είναι υπέρ τους. Η φάση του Χαλκιαδάκη είναι χαρακτηριστική. Είναι από αυτές που άλλες 100 φορές να γίνει, τις 95 θα καταλήξει γκολ. Μπορεί να άργησε να κάνει λίγο πιο επιθετική την ομάδα του ο κύριος Πετράκης, αλλά το έψαξε. Και δεν φταίει εκείνος που δεν έγιναν οι ευκαιρίες γκολ. Τι να κάνει; Να μπει ο ίδιος μέσα και να παίξει; Πρέπει η ομάδα να γίνει πιο κυνική. Και εάν το κάνει, θα είναι στα φαβορί για την πρώτη πεντάδα.

Εδώ είναι που μπαίνει το «πρέπει». Στα επόμενα παιχνίδια ο ΠΑΣ καλείται να μαζέψει πολλούς βαθμούς. Το πρόγραμμα στρώνει και είναι ευκαιρία να δείξει ότι η ομάδα είναι ικανή για υψηλές πτήσεις. Αρκεί να το πιστέψουν οι ποδοσφαιριστές του. Και αυτή η τακτική του «μπαίνω για τη νίκη και δεν συμβιβάζομαι με την ισοπαλία» να γίνει το μότο της και στα επόμενα παιχνίδια.

Στην προσπάθεια αυτή θα παίξουν καταλυτικό ρόλο οι δύο Ισπανοί. Από τότε που επέστρεψαν, ο ΠΑΣ είναι μια άλλη ομάδα. Πολύ πιο επικίνδυνη επιθετικά και με καλύτερη ισορροπία στο αγωνιστικό της πλάνο. Το γκολ του Κόντε είναι χαρακτηριστικό ενός παίκτη που έχει εξαιρετική σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα, ενώ όλες οι κινήσεις του Ναδάλες, ήταν διαρκής «συναγερμός» για την αντίπαλη ανασταλτική λειτουργία.

Επίσης, να σταθώ για ακόμη μια φορά στον εξαιρετικό Μαυροπάνο, που σχεδόν (με εξαίρεση μια φάση και μόνο) «έσβησε» έναν από τους πλέον έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες της Super League, τον Μπραντάο. Ενώ πάρα πολύ καλή εμφάνιση έκανε για ακόμη μια φορά ο Μπουκουβάλας. Ένα παιδί που ίσως να μην είναι τόσο ποιοτικός όσο ο Καρανίκας, αλλά ο τρόπος που δουλεύει στο γήπεδο, η τακτική του προσήλωση και το γεγονός ότι θα δώσει μέχρι και το τελευταίο απόθεμα ενέργειας που έχει, προσωπικά με συγκινούν. Τέλος, να σταθώ και στο πόσο ταιριάζει στον Γαρουφαλιά ο ρόλος της «σκούπας» μπροστά από την άμυνα. Και αυτός από τους πιο σημαντικούς παίκτες στο 3-5-2 του κ. Πετράκη.

Πάμε τώρα για νίκη στο Κύπελλο, γιατί είναι και αυτός ο θεσμός πολύ σημαντικός και πρέπει να αποτελεί στόχο και με την Κέρκυρα να συνεχιστεί η υπεροχή της ομάδας εντός και εκτός Ιωαννίνων.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΡΚΟΣ