Το σάλπισμα αντεπίθεσης της οικογένειας

Εκτός από λύτρωση, που έσπασε μια «κατάρα» (θα μπορούσε η λέξη να μην μπει καν σε εισαγωγικά), το αποτέλεσμα αυτό έφερε ξανά έναν τόνο αισιοδοξίας στο «κυανόλευκο στρατόπεδο», που τόσο φάνηκε να λείπει. Η ήττα (1-2) της προηγούμενης εβδομάδας κόντρα στη Λάρισα έκανε πολλούς να τους ζώνουν τα φίδια. Δεν ήταν φυσιολογικά όλα όσα συνέβησαν τους προηγούμενους τρεις μήνες. Ως γνωστόν, από τις 28 Οκτωβρίου είχε να νικήσει η ομάδα του Γιάννη Πετράκη, αλλά το έκανε πιθανότατα στις πιο δύσκολες συνθήκες. Εντάξει, δεν είναι και… εθνική εορτή ότι ήρθε το 0-1 στη Νέα Σμύρνη, αλλά ίσως αυτό το ματς να είναι προφητικό για το υπόλοιπο της σεζόν. Αν δούμε λίγο τη βαθμολογία, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι οι Γιαννιώτες είναι αρκετά κοντά στην 5η -προνομιούχο- θέση. Μόλις 5 βαθμούς πίσω… Σίγουρα δεν θα είναι εύκολο να σκαρφαλώσουν εκεί, αλλά όσο δύσκολα είναι αυτά τα πράγματα στην πράξη, τόσο εύκολα γίνονται αν έρθει ένα καλό «φεγγάρι».

Για εμένα είναι και σημαδιακό ότι η νίκη επί του Πανιωνίου ήρθε ακριβώς με τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από την ημέρα που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας ο κ. Πετράκης. Ο οποίος συνήθως δεν αφήνει το συναίσθημα να τον παρασύρει, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, αλλά την Κυριακή (28/01) φαινόταν ξεκάθαρα το πόσο χαρούμενος είναι. Και το πιο σημαντικό; Πόσο πολύ έλαμπε το βλέμμα του, όταν απαντούσε σε ερώτηση του passports.gr για το εάν θέλει να παραμείνει στα Γιάννενα. «Αισθάνομαι σαν το σπίτι μου», είπε ο Ρεθυμνιώτης τεχνικός. Και η πρωτεύουσα της Ηπείρου είναι το σπίτι του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό!

Κάτι άλλο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ήταν ο τρόπος με τον οποίον πανηγύρισαν το γκολ του Τζημόπουλου όλοι οι παίκτες του ΠΑΣ. Όλοι μαζί, σαν μια γροθιά. Σαν να πήραν μια πρόκριση σε τελικό, ή σαν να μπήκε ένα γκολ Ευρώπης. Αλλά, η αντίδραση ήταν πέρα για πέρα δικαιολογημένη. Μάλιστα, ο σκόρερ, το πρώτο που έκανε, ήταν να πιάσει το σήμα του συλλόγου και να το δείξει με περηφάνια. Δείγμα του πόσο έχει δεθεί και εκείνος με τον ΠΑΣ. Πόσο θεωρεί και εκείνος ότι αυτή η ομάδα είναι το σπίτι του, η οικογένειά του.

Πολλά και τα αγωνιστικά οφέλη

Είναι δύσκολο να σταθείς σε αγωνιστικά θέματα σε τέτοιο παιχνίδι, αλλά καλό είναι να δούμε και μερικά πράγματα… Όπως η παρουσία του Βελλίδη, που θύμισε κάτι από τον παλιό, καλό εαυτό του. Όπως το γεμάτο παιχνίδι από τον Αποστολόπουλο, σε θέση αριστερού μπακ-χαφ, που δεν είναι η ιδανική για εκείνον, αλλά την υπηρέτησε τόσο καλά. Όπως και το δεύτερο σερί καλό παιχνίδι του Καρανίκα, παρά τον όποιον εκνευρισμό έβγαλε σε κάποια σημεία του παιχνιδιού. Όπως και το ότι αυτή η αμυντική τριάδα (Τζημόπουλος, Μπέριος, Μιχαήλ) δούλεψε μετά από καιρό αρκετά καλά. Όπως και το ότι ο Γιάκος δούλεψε εξαιρετικά και στις δύο πλευρές του γηπέδου, βοηθώντας τον Γαρουφαλιά και στα ανασταλτικά του καθήκοντα. Όπως και το ότι είδαμε από τον Βιδάλ να παίρνει ξανά αρκετές πρωτοβουλίες, από τα πόδια του οποίου ξεκίνησε η φάση του δοκαριού στο 43’. Όπως και ότι ο Μπερτά έκανε ένα παιχνίδι που μπορεί να απελευθερώσει τον Κόντε, με πολλή πίεση στην αντίπαλη άμυνα. Γενικώς, πολλά καλά σημάδια, τα οποία εάν αξιοποιηθούν, μπορούν να φέρουν αποτελέσματα για τη συνέχεια της σεζόν.

Στα αποτελέσματα αυτά και η πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου. Κανείς στον ΠΑΣ δεν την έχει ξεγράψει, όπως έγινε κατανοητό και από την ατάκα του κ. Πετράκη στη συνέντευξη Τύπου, αλλά και από αυτές των παικτών, μετά το τέλος της αναμέτρησης, όταν είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για λίγο μαζί τους. Στη Νέα Σμύρνη σάλπισε αντεπίθεση. Δεν σημαίνει ότι θα βγει και αποτέλεσμα, απαραίτητα, γιατί σε έναν «πόλεμο» υπάρχει και το ενδεχόμενο της ήττας. Όμως, κυριαρχεί πλέον η άποψη ότι «μπορούμε». Και αυτό είναι το πλέον σημαντικό!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΡΚΟΣ