Να διορθώσει άμεσα την απαράδεκτη εικόνα!

Από εκεί αρχίζω, τελικά, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό. Εάν υποθέσουμε ότι κάτι στραβώσει το Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου με τον Απόλλωνα, όπως είχε συμβεί την προηγούμενη σεζόν, σε ένα παιχνίδι που έγιναν μαζεμένα λάθη για να έρθει αυτό το 4-3, τότε θα αρχίσουμε να μιλάμε και για άλλα σενάρια, που δεν τα είχαμε καν φανταστεί με το ξεκίνημα της σεζόν. Γιατί μετά ακολουθεί ένα παιχνίδι με τον Άρη στα Γιάννενα και άλλα δύο ξανά στην Αθήνα, με τον Παναθηναϊκό των πιτσιρικάδων που τρέχει πολύ και βγάζει όρεξη και με τον Ατρόμητο που μπορεί να μην εντυπωσιάζει, αλλά έχει τον τρόπο του να παραμένει ψηλά και να αποδίδει σε τέτοιο σημείο που παίρνει αποτελέσματα.

Το πρόγραμμα αυτό είναι καλό για μένα, καθώς θα έχω την ευκαιρία να δω την πρόοδο της ομάδας σε μια πορεία έξι αγωνιστικών, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο βολεύει την ομάδα. Ο Γιαννης Πετράκης ρωτήθηκε σχετικά στη συνέντευξη Τύπου και απάντησε ότι «τα πράγματα στο τέλος έρχονται σε ισορροπία», αλλά εάν διαταραχθεί η σταθερότητα ενός οργανισμού που φημίζεται για τη στιβαρότητα του, τότε θα υπάρξει ζήτημα ανάκτησης αυτής της ισορροπίας. Μην ξεχνάμε πως υπάρχει και ο παράγοντας της ψυχολογίας, ο οποίος παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στην πορεία οποιασδήποτε ομάδας. Σκεφτείτε να υπάρχει η πίεση για το αποτέλεσμα, όταν το πρόγραμμα θα έχει στρώσει. Δεν είναι εύκολη δουλειά, όση εμπειρία και να διαθέτει μια ομάδα -μαζί με τον προπονητή της. Γι’ αυτό επαναλαμβάνω, το ματς στη Ριζούπολη θα είναι κρίσιμο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Απόλλωνας θα έχει σε αυτόν τον αγώνα -πιθανότατα- νέο προπονητή. Που πάντα σημαίνει κάτι για κάθε ομάδα η αλλαγή στον πάγκο, ακόμη κι αν δεν έρθουν μακροπρόθεσμα τα απαραίτητα αποτελέσματα. Εάν από την άλλη, έρθει ένα θετικό αποτέλεσμα κόντρα στην «Ελαφρά Ταξιαρχία», θα μιλάμε από εντελώς άλλη βάση. Δεν έχει σημασία το πώς στη συγκεκριμένη φάση, αλλά το αποτέλεσμα. Βεβαίως, για να έρθει το αποτέλεσμα, θα πρέπει να έρθει και η βελτίωση. Η οποία κρίνεται εξίσου απαραίτητη με την ανάγκη για αποτέλεσμα. Γιατί η εικόνα που έβγαλε ο ΠΑΣ στο Καραϊσκάκη, ήταν έως και απαράδεκτη.

Πρώτα απ’ όλα, φαίνεται ότι οι νέοι, με εξαίρεση τον Φάμπρι Κάστρο, δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί με τον τρόπο που θα ήθελαν στην ομάδα και φυσικά θα ήθελε η ίδια η ομάδα από εκείνους. Ο Κακουμπα είχε θέματα τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, με μια σέντρα του που πήγε στον… Σαρωνικό να είναι το αποκορύφωμα, ο Κούζικ ήταν σαν να μην έπαιζε στο ματς, ο Κριζμάν ήταν πολύ αποκομμένος και παράλληλα δεν μπορούσε να κερδίσει φάσεις, ενώ ο Ξύδας εμφανίστηκε με αρκετή διάθεση, αλλά ταυτοχρόνως με πολύ νευρικότητα και αδυναμία να βοηθήσει στη γενικότερη λειτουργία του συνόλου. Ο Μυστακίδης με το που μπήκε έδειξε ικανός για σαφώς περισσότερα πράγματα, αλλά είναι ένας παίκτης με τον οποίον ο κόουτς δουλεύει μικρό διάστημα.

Φυσικά, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και την ποιότητα του Ολυμπιακού, όπως και το γεγονός ότι διαθέτει σαφώς καλύτερο ρυθμό από τους Ηπειρώτες, λόγω των ευρωπαϊκών παιχνιδιών. Όμως, οι συνδυασμοί που έβγαζε, ο τρόπος που αναπτυσσόταν και με τον οποίον οι παίκτες του βρίσκονταν στον αγωνιστικό χώρο δεν μαρτυρούσε μια ομάδα που φτιάχτηκε αυτό το καλοκαίρι, με ελάχιστους παίκτες να είναι και την προηγούμενη σεζόν. Το ακόμη καλύτερο για την ομάδα του Πειραιά και τον κόσμο της, ήταν πως έδειχναν να απολαμβάνουν το παιχνίδι.

Με άλλα λόγια, κάτι καλό έκαναν οι «ερυθρόλευκοι» στην προετοιμασία τους και ενδεχομένως κάτι δεν πήγε τόσο καλά για τους «γαλάζιους», όπως τους είδαμε στο φαληρικό γήπεδο. (Ανοίγω παρένθεση: εάν κάτι μου άρεσε, ήταν οι εμφανίσεις της νέας σεζόν. Αυτό το γαλάζιο είναι πολύ ωραίο, όπως και η λευκή με τον ταύρο. Κλείνει η παρένθεσηκαι συνεχίζω)… Δεν περιμένω από την ομάδα του Γιάννη Πετράκη να γίνει Ολυμπιακός, ή ΑΕΚ, ή ΠΑΟΚ, ή ακόμη και Άρης, που είχε τη δυνατότητα να ενισχυθεί σημαντικά αυτό το καλοκαίρι, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην μπορούν οι παίκτες να αλλάξουν τρεις πάσες, όσο ανώτερος κι αν είναι ο αντίπαλος. Το έκανε ο Λεβαδειακός, δεν μπορεί ο ΠΑΣ; Μην τρελαθούμε!

Χαρακτηριστικότερη όλων ήταν η φάση του τέταρτου γκολ. Ο Αποστολόπουλος κάνει την κούρσα από τα δεξιά και βλέπει μπροστά του ένα τείχος. Ξεμένει από επιλογές και στον πανικό του επάνω πατάει την μπάλα. Οι γηπεδούχοι την κλέβουν, ο Γκερέρο κάνει περατζάδα πολλών μέτρων -όπως θα έλεγε και ο Αλέφαντος- και φτάνει με άνεση μέχρι το ύψους της μεγάλης περιοχής του ΠΑΣ, όπου βρίσκεται σε σωστή θέση ο Τζημόπουλος, αλλά λόγω και της κάρτας που είχε δεχθεί, δεν μπορούσε να κόψει τον Ισπανό ακόμη και με φάουλ. Ήξερε ότι θα διακινδύνευε τη συμμετοχή του και για το επόμενο ματς. Αλλά, τόσα μέτρα με τη μπάλα στα πόδια ο αντίπαλος και ένας να καλύψει το λάθος δεν βρέθηκε. Απλά πράγματα, που τα μαθαίνουν στα τσικό.

Όσο για το πέμπτο γκολ, μπορεί να πει κανείς ότι ήρθε από έλλειψη συγκέντρωσης και ως αποτέλεσμα απογοήτευσης, αλλά δεν ήταν η μόνη φάση που η ομάδα δέχθηκε απειλή με τέτοιον τρόπο. Το γεγονός ότι δύο αντίπαλοι βρέθηκαν ολομόναχοι με τον τερματοφύλακα μόνο αντίπαλο, έχοντας μπροστά τους… ένα στρέμμα χώρο, κάτι σημαίνει για τη δουλειά στις στημένες φάσεις. Όσο για τον Βελλίδη, τον αφήνω τελευταίο. Το γκολ με το οποίο ανοίγει το σκορ είναι μισό του Ελαμπντελαουί και… μισό δικό του. Ένας τερματοφύλακας με την εμπειρία του βγαίνει και την «τρώει» την μπάλα. Και εντάξει, να σου πάρει την κεφαλιά ο Καμαρά ή ο Γκερέρο, το καταλαβαίνω. Ο Ομάρ, όμως;

Αυτό που γίνεται από εδώ είναι μια κριτική για τα όσα ανησυχητικά έδειξε ο ΠΑΣ στο φαληρικό γήπεδο. Σίγουρα ο προπονητής και οι παίκτες γνωρίζουν καλύτερα από εμένα και τον κάθε «εμένα» τι έπρεπε να κάνουν, τι έπρεπε να αποφύγουν και ποια λάθη έγιναν. Και κυρίως τι πρέπει να κάνουν για να υπάρξει καλύτερη συνέχεια, για να έχει η σεζόν ένα θετικό πρόσημο. Προσωπικά, πιστεύω πολύ στο ότι θα υπάρξει βελτίωση. Την επτάδα τη θεωρώ… του χεριού της γι’ αυτήν την ομάδα. Αλλά, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα πρέπει να γίνουν πολλά και γρήγορα. Τους έχω εμπιστοσύνη πως στο τέλος θα τα καταφέρουν.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΡΚΟΣ