Η ευκαιρία των οπαδών και η ευθύνη της ΠΑΕ

Καταρχήν, η κατάσταση με τη βία  στα ελληνικά γήπεδα  έφτασε στο απροχώρητο. Σ'αυτό που λέμε ως εδώ και μη παρέκει. Θυμηθείτε τα επεισόδια στον τελικό Κυπέλλου στον Βόλο πρόπερσι, μα και τόσα ακόμα παραδείγματα. Μπράβοι, όπλα και άλλα τέτοια που συνθέτουν ένα μαφιόζικο σκηνικό.

Ένας από τους βασικούς λόγους που έχει φύγει ο κόσμος από τα γήπεδα είναι και τα φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού. Ποιος φίλαθλος θα πάρει το παιδί του να πάει σε παιχνίδι, ιδίως ντέρμπι, μετά τα όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια;;

Η πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια δεν επιθυμεί, ενδεχομένως και να είναι ανίκανη, να λύσει το πρόβλημα της βίας στα ελληνικά γήπεδα.  Εκείνοι που σίγουρα δεν θέλουν τη λύση είναι οι παράγοντες των μεγάλων ομάδων. Οι οπαδικοί "στρατοί" που έχουν δημιουργηθεί τους βοηθούν σε πολλά κομμάτια στις μπίζνες τους, στα επιχειρηματικά τους συμφέροντα. Ο νοών νοείτω...

Από τον οπαδικό "στρατό" όμως μέχρι τον απλό οπαδό που θέλει και καρδιοχτυπά να βλέπει την ομάδα του εντός και εκτός έδρας υπάρχει μεγάλη διαφορά, χαώδης. Δυστυχώς, σαν πολίτες είμαστε της ισοπέδωσης και του μηδενισμού. Στα ματιά πολλών ανθρώπων, οπαδός σημαίνει εγκληματίας. Οι εικόνες ντροπής και καταστροφής έφεραν ένα είδους "τσουβάλιασμα" στο πως θεωρείται και αντιμετωπίζεται ο οπαδός μιας ομάδας.

Η εικόνα πάντως με φιλάθλους ή οπαδούς μόνο της γηπεδούχου ομάδας στα ελληνικά γήπεδα δεν είναι ωραία και χαλάει εν πολλοίς και την ουσία του ίδιου του παιχνιδιού. Οι ευθύνες για το κατάντημα αυτό γνωστές και δυστυχώς έχουν οδηγήσει το άθλημα στην απαξίωση.

Φέτος δόθηκε μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα καθώς αποφασίστηκε να υπάρχουν φιλοξενούμενοι οπαδοί με οργανωμένες ή μεμονωμένες μετακινήσεις, πλην των ντέρμπι. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το οπαδικό κίνημα να αυτοσυντηρηθεί και να διαλύσει ορισμένους μύθους. Η φωτοβολίδα στη Νέα Σμύρνη δεν ήταν και το καλύτερο πρώτο δείγμα.

Οι οπαδοί των ελληνικών ομάδων έχουν την ευκαιρία να δείξουν ωριμότητα και στην ουσία να μην καταστρέψουν με τα λάθη τους το δικαίωμα τους να μπορούν να ακολουθήσουν την ομάδα τους. Στο δικό τους χέρι είναι να απομονώσουν τους ανεγκέφαλους και όσους πηγαίνουν στο γήπεδο μόνο για φασαρίες. Άλλωστε όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις, αυτοί δεν έχουν ομάδα...

Αφορμή για τις σκέψεις μου στάθηκε η ανοιχτή επιστολή που έστειλαν οι οπαδοί του ΠΑΣ από την Αθήνα στην ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα. Το λεκανοπέδιο της Αττικής έχει πολυάριθμους Ηπειρώτες που έχουν για καμάρι τους τον ΠΑΣ Γιάννινα. Πολλοί από αυτούς θέλουν να βλέπουν την ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας τους από κοντά όταν αγωνίζεται στην Αθήνα. Άλλοι πιο νέοι, άλλοι μεγαλύτεροι ηλικιακά και οικογενειάρχες.
Απέναντι τους έχει ευθύνη ο επίσημος ΠΑΣ Γιάννινα. Κι όταν λέω ευθύνη εννοώ ότι  πρέπει να παραμείνει ζωντανή η αγάπη αυτών των ανθρώπων για την ομάδα του τόπου τους. Μια θύρα φιλοξενούμενων στα παιχνίδια με Απόλλωνα, Πανιώνιο και Ατρόμητο δεν είναι δα και τόσο δύσκολη υπόθεση. Ούτε σε πόλεις όπως η Λιβαδειά, η Λαμία και η Τρίπολη, στις οποίες δεν υπάρχει και έντονος κίνδυνος επεισοδίων.

Όλοι έχουμε στο μυαλό μας τις εικόνες του παρελθόντος και το πόσο κόσμο είχε ο ΠΑΣ στα εκτός έδρας παιχνίδια. Ακόμα κι αν αυτό δεν είναι εφικτό πλέον, ο ΠΑΣ πρέπει να συνεχίσει να έχει κόσμο και εκτός Ιωαννίνων που να τον βλέπει και να τον υποστηρίζει από κοντά. Το μέγεθος της ομάδας το επιβάλλει. Ας το σκεφτούν διπλά και τριπλά οι αρμόδιοι...

από τη στήλη ΠΑΣΕΣ της εφημερίδας ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ