Έβγαλε...cojones στη Λιβαδειά

Ναι, η ομάδα που «χτυπούσε» ευρωπαϊκή έξοδο, έφτασε σε αυτό το σημείο, αλλά έτσι πάνε τα πράγματα. Ο ΠΑΣ και ο Αστέρας Τρίπολης είναι οι δύο ομάδες που… πληρώνουν το γεγονός ότι κλήθηκαν να ανέβουν ένα πρόγραμμα-βουνό τις πρώτες αγωνιστικές, όπου αντιμετώπισαν όλες τις ομάδες που είχαν υψηλές βλέψεις, εκτός του Απόλλωνα, που στην αρχή δεν φαινόταν ότι θα ακολουθούσε μια τέτοια πορεία. Βάζοντας και τον παράγοντα διαιτησία, καταλαβαίνει κανείς ότι είναι εύκολο να σε λυγίσει η πίεση και να μην μπορείς να πάρεις τους απαραίτητους βαθμούς, ακόμη και όταν το πρόγραμμα «στρώνει». Τι να πρωτοθυμηθώ, τον ανεκδιήγητο Κοτσάνη στο Περιστέρι, τα… βόλεϊ των αντιπάλων στα παιχνίδια με Ξάνθη και Άρη; Το γεγονός ότι όλοι οι παίκτες του ΠΑΣ «κιτρινίζονται» με το παραμικρό και μια ομάδα που μπορεί να παίξει και καλό ποδόσφαιρο είναι πρώτη στον πίνακα των αποβολών; Δεν μπήκα καν στον κόπο να θυμηθώ κάποιες άλλες κραυγαλέες περιπτώσεις. Δεν χρειάζεται να είναι καχύποπτος κανείς για να καταλάβει ότι οι αποβολές είναι εύκολη υπόθεση για τους ρέφερι εναντίον των Ηπειρωτών. Μια ματιά στα στατιστικά της Super League θα πείσει τον καθένα. Και το γεγονός ότι μια διοίκηση γενικά δεν διαμαρτύρεται για τη διαιτησία, χρειάστηκε αυτήν τη σεζόν να καταφύγει στην ΕΠΟ για παράπονα.

Οπότε, για μένα ήταν λάθος η συγκυρία που βρήκε ο Καραγεωργίου για να διαμαρτυρηθεί για τη διαιτησία. Και ας ξεχάσουμε το παρελθόν της ομάδας του όσον αφορά την αντιμετώπισή της από το ελληνικό ποδόσφαιρο και τους «μαγικούς» τρόπους που βρίσκονταν για να τη γλιτώνει. Ας επικεντρωθούμε στο τώρα. Στη σεζόν 2018-19. Είναι σαν να διαμαρτύρεται κάποιος που φέρει επάνω του εκδορές, ότι του τις προκάλεσε ένας άνθρωπος που δίπλα του χαροπαλεύει. Και ακούγοντας και διαβάζοντας τους κριτικούς διαιτησίας, όλοι τους δεν μπορούν να είναι σίγουροι για το κατά πόσο ο Μαρκόφσκι έκανε ή όχι φάουλ στον Σεργκελασβίλι, στη φάση του ακυρωθέντος γκολ, αλλά είναι 100% βέβαιοι ότι ο Σιδηρόπουλος εξάντλησε την αυστηρότητά του στον Κάργα και στην αποβολή του. Δύο φάσεις που στη μετάδοσή μου από τη Λιβαδειά δεν μπορούσα να έχω άποψη, καθώς δεν υπήρχε και η βοήθεια του μόνιτορ, αλλά η αντίδραση του παίκτη του ΠΑΣ με έκανε να πιστέψω ότι ίσως να ήταν και σωστή. Αλλά, έτσι είναι αυτή η ομάδα και μπράβο της. Παλεύει με ψηλά το κεφάλι. Αν ήταν στη θέση τους άλλοι, θα είχαν περικυκλώσει τον Δωδεκανήσιο διαιτητή και θα του έκαναν bullying για να εκβιάσουν πράγματα και καταστάσεις. Όμως, αυτό το σύνολο είναι περήφανο και έδωσε τις απαντήσεις του στο χορτάρι. Και τι απαντήσεις.

Και ας πάμε και λίγο στο αγωνιστικό ξανά, γιατί είναι κρίμα να χαραμίζουμε τόσες λέξεις για τα αυτονόητα, παρόλο που πρέπει να το κάνουμε. Όχι τίποτα άλλο, για να μην μας περνούν και για μ@λ@κες! Τα δύο γκολ του ΠΑΣ ήταν ποίημα. Ραψωδία ποδοσφαιρική. Η οποία ήρθε μετά την ατυχία του 61’, στη φάση με το δοκάρι.  Και μπορεί το πρώτο τέρμα να ήρθε από μεγάλο λάθος (το μοναδικό) του μέχρι εκείνο το σημείο αψεγάδιαστου Αντιλέχου, αλλά αυτό που έκανε ο Νικολιάς θέλει τεράστιες… μπάλες. Οποιοσδήποτε άλλος και να ήταν στη θέση του, δύσκολα θα έψαχνε αυτήν την επιλογή. Θα σκεφτόταν την καραμούζα που θα έτρωγε σε περίπτωση που δεν του έβγαινε. Εκείνος όχι μόνο το σκέφτηκε, το επιχείρησε, αλλά και του βγήκε. Στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της σεζόν. Φυσικά, γκολάρα και του Μάνου, αλλά με λιγότερη πίεση και στις καθυστερήσεις του αγώνα. Ένα τέρμα… φωτοτυπία σχεδόν με αυτό του Κριζμάν στον πρώτο γύρο. Και εκεί, όμως, πρέπει να αποθεωθεί το ένστικτο του σκόρερ, γιατί δεν ήταν και για πολύ χρόνο μέσα στο ματς. Λίγες επαφές έκανε με την μπάλα και η μια έφερε αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Φαίνεται ότι ο Λεβαδειακός τους εμπνέει…

Ο Λεβαδειακός που πλέον βαθμολογικά έμεινε πολύ πίσω και πλέον έρχεται ο ΟΦΗ. Ένα ακόμη δύσκολο ματς, σε μια δύσκολη έδρα, που πρέπει ξανά να δείξει η ομάδα χαρακτήρα. Ο αντίπαλος έχει ισχυρό κίνητρο, γιατί και εκείνος παίζει για τη «ζωή» του, αν και έχει στην πλάτη του και την καταδικαστική απόφαση σε πρώτο βαθμό για τον υποβιβασμό του, λόγω χειραγώγησης παιχνιδιού. Το «πρέπει» δεν έχει φύγει. Και θα είναι και στο Ηράκλειο μεγάλο. Άλλωστε, η 13η θέση δεν εξασφαλίζει καμία ομάδα που θα βρεθεί σε αυτήν, προχωρήσει δεν προχωρήσει η αναδιάρθρωση. Και με τον τρόπο που έχει διαμορφωθεί η βαθμολογία, κάθε επόμενο παιχνίδι θα πρέπει να παιχτεί… στα κόκκινα. Όπως, άλλωστε, κάθε βαθμός που έχει μπει στο «σακούλι» αυτήν την αγωνιστική χρονιά, ήρθε με αίμα και πολύ ιδρώτα. Καταλαβαίνει κανείς πόσο σπουδαίο ήταν αυτό το 1-0 στους «Ζωσιμάδες» με τον Απόλλωνα και ας ήρθε χωρίς σπουδαία μπάλα και με γιουχαΐσματα από τον κόσμο. Όλοι οι αντίπαλοι είχαν και θα έχουν κίνητρο κόντρα στο σύνολο του Γιάννη Πετράκη. ΟΛΟΙ. Ακόμη και ο ΠΑΟΚ την τελευταία αγωνιστική, θα θέλει να ολοκληρώσει το πρωτάθλημα που θα κατακτήσει αήττητος. Θα είναι μεγάλο επίτευγμα για εκείνον. Κι όμως, ο ΠΑΣ έχει δυνατότητα να φέρει εις πέρας την αποστολή.

Και μπορεί λίγο πιο πάνω να στάθηκα σε κάποιους ποδοσφαιριστές μεμονωμένα, αλλά το ξέρουν όλοι πως μια ομάδα για να νικήσει και να προχωρήσει πρέπει να δείχνει σύσσωμη ομοψυχία, αυταπάρνηση και να προσφέρουν άπαντες. Ο τρόπος που πανηγυρίστηκαν τα γκολ στη Λιβαδειά και η συμβολή του καθενός σε αυτό το ματς, που έπαιξαν άπαντες με μεγάλη συγκέντρωση, είναι αυτό που δίνει σε μένα και τον κόσμο την αισιοδοξία ότι θα πάνε όλα καλύτερα.

Και κάτι τελευταίο όσον αφορά αυτό το κομμάτι. Η ομάδα δεν έσκασε, παρά το γεγονός ότι οδεύουμε προς το τέλος της σεζόν και για 46 λεπτά (μαζί με τις καθυστερήσεις) έπαιξε με παίκτη λιγότερο. Βγαίνει και η δουλειά του Αλεξίου, που ενδεχομένως να είχε και αυτή τον αντίκτυπό της στα μέσα της σεζόν, με αρκετούς τραυματισμούς, όλοι σχεδόν από τους παίκτες που είναι νέοι στην ομάδα. Είμαι σίγουρος πως εάν παραμείνει η μαγιά και για τη νέα σεζόν, θα δούμε ωραία πράγματα στο μέλλον. Αρκεί να σωθεί αυτή…

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΡΚΟΣ