Ο άθλος του Ντούσκου και η επιλογή προτύπων

Καλημέρα σε όλους, καλό μήνα να έχουμε με υγεία. Τελευταίος μήνας του καλοκαιριού ο Αύγουστος, αλλά το κύμα καύσωνα με την αφόρητη ζέστα, όπως λέμε εμείς οι Γιαννιώτες, δεν παλεύονται. Όχι τίποτα άλλο, δεν είμαστε και συνηθισμένοι σε τέτοιες θερμοκρασίες…

Η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του γιαννιώτικου αθλητισμού ήρθε τα ξημερώματα της 30ης Ιουλίου. Ο Στέφανος Ντούσκος με μια εκπληκτική κούρσα στο μονό σκιφ «κατάπιε» τα δύο χιλιόμετρα της απόστασης σε χρόνο 6:40.45 και αναδείχτηκε χρυσός Ολυμπιονίκης στο Τόκιο. Το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην κωπηλασία για την Ελλάδα ήρθε από ένα Γιαννιωτόπουλο, γεννήθηκε μέσα στη λίμνη μας, την Παμβώτιδα. Ένα 25χρονο παλικάρι μας έκανε όλους περήφανους που ζούμε μαζί του στην ίδια πόλη. Μας σήκωσε και μας ψηλά μαζί με την ελληνική σημαία…

Το χρυσό μετάλλιο του Ντούσκου στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν και μια επιβράβευση για τις προσπάθειες που κάνει εδώ και δεκαετίες ο Ναυτικός Όμιλος Ιωαννίνων, ο οποίος έχει βγάλει δεκάδες αθλητές όλα αυτά τα χρόνια. Η Παμβώτιδα και ο ΝΟΙ αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της ελληνικής κωπηλασίας. Πολυνίκης και σχεδόν μόνιμος πρωταθλητής ο ΝΟΙ, τις περισσότερες φορές μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς την δέουσα προβολή. Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτή είναι η μοίρα των ατομικών αθλημάτων, βρίσκονται πάντα στη σκιά του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ…

Εκτός από χαρά και περηφάνεια ο άθλος του Στέφανου Ντούσκου και η επιτυχία του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο πρέπει να μας προβληματίσει κιόλας και να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για κάποια πράγματα. Θα ξεκινήσω με το δικό μου σινάφι, τους δημοσιογράφους. Η γιαννιώτικη κωπηλασία αξίζει μεγαλύτερου σεβασμού και προβολής από όλα τα γιαννιώτικα ΜΜΕ. Ναι οκ ο ΠΑΣ Γιάννινα έχει τη μερίδα του λέοντος, κατανοητό αυτό καθώς μεγάλο μέρος της πόλης είναι ταυτισμένο με την ομάδα. Χρειάζεται όμως μια πιο δίκαιη και ισορροπημένη προβολή. Υπάρχουν άνθρωποι που χύνουν τόνους ιδρώτα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και προσωπικά τους εκτιμώ και τους σέβομαι απεριόριστα…

Μαζί με την προβολή έρχονται και οι χορηγίες, η απαραίτητη βοήθεια για όσους θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό. Η Μαρία Ντούσκου, μητέρα του Στέφανου, είπε την ωμή αλήθεια. Όλες οι μεγάλες γιαννιώτικες επιχειρήσεις γύρισαν την πλάτη στον Γιαννιώτη αθλητή και την προσπάθειά του. Καμία μα καμία δεν δέχτηκε να τον βοηθήσει και να γίνει χορηγός. Κι όταν λέμε χορηγός, δεν εννοούμε να τον «χρυσώσει», εννοούμε να του παρέχει τον βασικό εξοπλισμό και τα απαραίτητα για τις προπονήσεις και τα ταξίδια του. Κι όμως, λεφτά για τον Ατζούν και τους «καραγκιόζηδες» των reality υπάρχουν, για τους αθλητές δεν υπάρχουν. Δεν κριτικάρω συγκεκριμένη επιχείρηση, η λογική της διαφημιστικής προβολής τους είναι η λογική της αύξησης του κέρδους. Απολύτως θεμιτό, όμως πρέπει να στηρίζεις και τον τόπο που ξεκίνησες ως επιχείρηση πριν γίνεις κολοσσός. Ως ανταπόδοση προς εκείνους που σε στήριξαν στα πρώτα βήματα και στο δικό σου ξεκίνημα…

Ξέχωρα όμως από τις χορηγίες και τα χρήματα, υπάρχει κι ένα θέμα αρχών και προτύπων. Ο Ντούσκος αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά μας και γενικά για τους νέους. Όταν έχεις όνειρα και παλεύεις με πείσμα, κάποια στιγμή θα δικαιωθείς και θα πετύχεις τους στόχους σου. Οι αθλητές που παλεύουν πρέπει να είναι τα πρότυπα για τις νέες γενιές, όχι οι παίκτες των reality και όσοι εκμεταλλεύονται τη δύναμη της εικόνας. Σε τελική ανάλυση πρότυπο πρέπει να είναι όποιος κατακτά ΑΞΙΑ και ΔΥΣΚΟΛΑ τα όνειρα του κι όχι όποιος επιλέγει τις εύκολες λύσεις. Από μένα ο Ντούσκος έχει ένα πελώριο respect. Κι όχι μόνο αυτός, αλλά και όσοι παλεύουν για τα όνειρά τους…

Ο Ντούσκος από τα Γιάννενα στην κωπηλασία, ο Τεντόγλου από τα Γρεβενά στο μήκος έχουν δώσει μέχρι τώρα τα δύο χρυσά μετάλλια στην Ελλάδα. Παιδιά της επαρχίας από δύο γειτονικές περιοχές που αντιμετωπίζουν καθημερινές δυσκολίες. Μετά την επιτυχία τους είπαν τα πράγματα με το όνομά τους. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει καμία στήριξη από την πολιτεία σε αυτό που λέγεται ελληνικός αθλητισμός. Μόνοι τους παλεύουν, μόνο με τις οικογένειες στο πλευρό τους Δεν χρειάζεται η εικόνα του Ιακωβίδη δακρυσμένου για να στηρίξεις τις προσπάθειες των αθλητών. Τα αυτονόητα για άλλες χώρες, στην Ελλάδα είναι ζητούμενα

Μετά από 35 μέρες προετοιμασίας ο ΠΑΣ Γιάννινα έπαιξε χτες το πρώτο του φιλικό παιχνίδι κόντρα στη Λαμία. Ήταν δεδομένο ότι χωρίς φιλικά δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα ούτε να κάνει τις απαραίτητες αξιολογήσεις ο Ηρακλής Μεταξάς. Η εικόνα της ομάδας χτες ήταν καλή στο πρώτο ημίχρονο. Είχε κατοχή μπάλας και έχασε δύο καλές ευκαιρίες. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως με τις αλλαγές χάθηκε η συνοχή και η Λαμία ήταν καλύτερη και κέρδισε 2-0. Θα ακολουθήσουν ακόμα δύο φιλικά σε Αγρίνιο και Τρίπολη κόντρα σε Παναιτωλικό και Αστέρα…

Χτες συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από όταν έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Τσιώλης, οργανωμένος οπαδός του ΠΑΣ Γιάννινα. Τροχαίο ατύχημα στις 4 Αυγούστου 2015. Ο Μήτσος ήταν φίλος μου και γείτονας. Ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει. Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή κι ο Ηλίας Λέντζος, ένας από τους πιο πιστούς και ένθερμους φίλους του ΠΑΣ. Είχε κλείσει πρώτος από όλους το διαρκείας για τη σεζόν 2021-22. Άδολη αγάπη για την ομάδα, χωρίς σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες…

Η κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο οι Έλληνες παράγοντες δεν αλλάζουν τροπάριο. Εκτός Ευρώπης από τον Ιούλιο ο Άρης και η ΑΕΚ από το νεοσύστατο Conference League. Αποκλείστηκαν από την Αστάνα του Καζακστάν και την Βελέζ της Βοσνίας. Με αποκλεισμό κινδυνεύει κι ο ΠΑΟΚ που ηττήθηκε με 2-1 από την Μποέμιαν της Ιρλανδίας, ενώ ακόμα κι ο Ολυμπιακός ισοφάρισε στο τέλος την Λουντογκόρετς από την Βουλγαρία. Το βαρέλι του ελληνικού ποδοσφαίρου έπιασε πάτο κι ας ελπίσουμε να μην έχει παρακάτω…

 Αναδημοσίευση από τη στήλη ΠΑΣΕΣ της εφημερίδας ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ