Ήρθε η ώρα των συγχωνεύσεων;

Μιλάω για τη συγχώνευση του Βελισσαρίου και του Ολυμπιακού Ιωαννίνων. Στις δύσκολες οικονομικά και όχι μόνο εποχές που ζούμε οι παράγοντες των ομάδων είναι στην κυριολεξία ήρωες, αφού προσπαθούν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια τις ομάδες τους στην κατηγορία που αγωνίζονται και να μη διαλυθούν. Ωστόσο δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά, ούτε από την Πολιτεία, αλλά ούτε και από την τοπική Ένωση.

Είναι καλό και θεμιτό κάθε χωριό να θέλει να έχει την ομάδα του, όμως όλοι θα πρέπει να σκεφτούν αν μπορούν να ανταπεξέλθουν και να κρατήσουν με αξιοπρέπεια την κάθε ομάδα στην κατηγορία και όχι να παρατηρείται το φαινόμενο, ειδικά στη Γ' κατηγορία, με αγώνες που λήγουν με πολλά γκολ (7-0, 8-0 κ.τ.λ.), ενώ προς το τέλος του πρωταθλήματος έχουμε και αρκετές αποχωρήσεις ομάδων. 

Μήπως τελικά ήρθε η ώρα των συγχωνεύσεων, ώστε να δημιουργηθούν ανταγωνιστικές και δυνατές ομάδες; Βεβαίως για να γίνει αυτό θα πρέπει να βρεθεί κοινό σημείο επαφής με τους όποιους παράγοντες ομάδων που θα τολμήσουν αυτό το εγχείρημα, γιατί είναι φυσικό να υπάρξουν και αντιδράσεις από τους κατοίκους των εκάστοτε χωριών που θα θελήσουν να συγχωνευθούν.

Απο κει και πέρα φαίνεται ότι οι περισσότεροι παράγοντες έχουν βάλει μυαλό (υπάρχουν βέβαια και οι παράγοντες που θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους) και το ερασιτεχνικό παίρνει τη μορφή που θα έπρεπε να έχει. Τα ποσά που ξόδευαν κάποτε οι πρόεδροι των ομάδων για να έρθουν σε συμφωνία με παίκτες αποτελούν παρελθόν και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν πρώτα οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, γιατί δεν ζούμε σε εποχές παχιών αγελάδων, ώστε να μπορούν οι παράγοντες να ικανοποιούν τις όποιες οικονομικές απαιτήσεις του κάθε παίκτη.

ΧΡ. ΚΑΛΥΒΑΣ