Αυτός ο ΠΑΣ χρειάζεται τη στήριξη όλων

Μπορεί ακόμα να είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, ωστόσο ήδη μετά το πέρας της 1ης αγωνιστικής ξεκίνησε η κουβέντα για το ρόστερ, το τι λείπει και τι δεν λείπει, το αν ο ΠΑΣ είναι επαρκής ή όχι, πόσο θα βαρύνουν οι μεταγραφές που δεν έγιναν και αυτές που έγιναν και αν ο Χριστόπουλος μπορεί να φανεί επαρκής για να κάνει τον ΠΑΣ ελκυστικό και συνάμα αποτελεσματικό.

Είναι δεδομένο ότι πάνω απ’ όλα αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και αυτό είναι το βασικότερο κριτήριο για το αν θα μπορέσει να σταθεί ο Χριστόπουλος στον  «ηλεκτρικό» πάγκο του ΠΑΣ. Πάντως, ο δείκτης δυσκολίας ανεβαίνει τις αμέσως επόμενες αγωνιστικές και η ομάδα θα έχει αυξημένες και βαριές υποχρεώσεις στο πρωτάθλημα με τα εκτός έδρας παιχνίδια κόντρα σε Παναθηναϊκό και Βέροια και το εντός, στο ενδιάμεσο, με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό.

Έχω την αίσθηση ότι στις ελάχιστες ημέρες που υπάρχουν ακόμη για την ολοκλήρωση των μεταγραφών, ο ΠΑΣ ίσως θα πρέπει να κάνει μια ακόμα προσθήκη στο ρόστερ του αν βρει κάτι καλό στον τομέα των ελεύθερων. Για λόγους πρακτικούς και για να λυθούν τα χέρια του προπονητή. Περισσότερο στη θέση του δημιουργικού μέσου, μιας και οι υπόλοιπες θέσεις μοιάζουν καλυμμένες. 

Ανεξάρτητα, πάντως, με το πώς βλέπει κανείς την κατάσταση και πώς «διαβάζει» τους χειρισμούς της διοίκησης στα μεταγραφικά, η αλήθεια άρχισε ήδη να αποτυπώνεται στο χορτάρι. 

Και πάμε τώρα στην πρεμιέρα του ΠΑΣ με τον Πλατανιά, όπου η εικόνα ήταν απογοητευτική. Όχι γιατί περίμενα καλύτερο ποδόσφαιρο, ούτε καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, ούτε πιο απειλητική την επιθετική γραμμή της ομάδας. Η χρονιά φέτος θα είναι δύσκολη κι αυτό οφείλουν να το καταλάβουν όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στην ομάδα, αλλά και αυτοί που είναι γύρω της όπως ο φίλαθλος κόσμος και φυσικά και εμείς οι δημοσιογράφοι.

Το εύκολο μετά από μία τέτοια εμφάνιση είναι η ισοπεδωτική κριτική. Τα… «γαλλικά» στον Χριστόπουλο για τον τρόπο που παρέταξε την ομάδα, οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για τους παίκτες και οι δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον.

Κόντρα στον Πλατανιά είναι αλήθεια ότι με την εμφάνισή της η ομάδα χτύπησε το πρώτο καμπανάκι. Και προσωπικά θεωρώ απογοητευτική την εμφάνιση γιατί από τη μία περίμενα πολλά περισσότερα από τους «παλιούς», αλλά την ίδια στιγμή δεν περίμενα ότι ο φετινός ΠΑΣ στο ξεκίνημά του θα έχει συμπτώματα ομάδας...Ντεμόλ. Της ομάδας δηλαδή που προσπαθούσε να παίξει ποδόσφαιρο με βαθιές μπαλιές και τους παίκτες αντί να πιέζουν και να τρέχουν, να περπατάνε και να αδιαφορούν. 

Και γράφω βέβαια συμπτώματα γιατί δεν είναι όλα ίδια και υπάρχουν διαφορές. Από τον ΠΑΣ δεν έχω την απαίτηση να παίξει καλό ποδόσφαιρο από την πρώτη αγωνιστική, έχω όμως την απαίτηση οι παίκτες που επιλέγονται από τον Γιάννη Χριστόπουλο να τρέχουν σαν σκυλιά, να πιέζουν ψηλά, να κάνουν τάκλιν, να «ματώνουν» (λαϊκιστί) τη φανέλα. Εάν ο ΠΑΣ, ειδικά σε εκτός έδρας παιχνίδι, δεν έχει αυτά τα στοιχεία, δεν θα έχει καμία τύχη έστω κι αν απέναντί του έχει μία μέτρια έως κακή ομάδα όπως ο Πλατανιάς της πρεμιέρας.

Άφησα τελευταία την ανάγκη στήριξης από τον κόσμο. Ανεξάρτητα από την πίκρα, τη στεναχώρια, την ανάγκη για δικαιοσύνη, τα οικονομικά-καθημερινά προβλήματα του καθενός, ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΗΣ EXEI THN ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Ο ΠΑΣ και η φανέλα του θα γιγαντωθούν μόνο αν, αρχής γενομένης από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό σε τρεις εβδομάδες (με εισιτήρια σε πολύ προσιτές τιμές), το γήπεδο είναι γεμάτο. Αν ο κόσμος του ΠΑΣ που τόσα έχει περάσει και τόσα έχει πληρώσει, «τιγκάρει» το «Ζωσιμάδες».

 Αν η ατμόσφαιρα σε κάθε εντός έδρας ματς είναι αντίστοιχη ενός μεγάλου ντέρμπι. Και πλέον με δεδομένο ότι άπαντες (διοίκηση, κόσμος, τεχνικό τιμ, παίκτες, δημοσιογράφοι) έχουν-με πάρει τα μαθήματά μας, οφείλουμε ο καθένας από την πλευρά του να κάνει την υπέρβασή του με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Υ.Γ.: Από Δευτέρα τα λέμε και ραδιοφωνικά από τη συχνότητα του Studio Ε.

Ν. ΣΚΟΥΜΠΟΣ