Οι ομάδες χτίζονται ή αγοράζονται;

05.04.2011 Αναγνώστηκε 1199 φορές

Ερώτημα φιλοσοφικής υπόστασης ανάλογου ύφους με το «ποιο είναι το νόημα της ζωής» και αν «υπάρχει κόλαση και παράδεισος» είναι και το αν «οι ομάδες χτίζονται ή αγοράζονται».

Για την οικονομία της κουβέντας ας δεχτούμε πως ο μόνος δρόμος προς την αρετή του πρωταθλητισμού είναι αυτός του χτισίματος. Πόσα χρόνια άραγε χρειάζονται για να δημιουργηθεί σχεδόν από το μηδέν μια ομάδα; Πόσο καιρό ένα κλαμπ μπορεί να περιμένει για να δει, να δημιουργήσει και να φέρει στο προσκήνιο μια καλή φουρνιά παικτών που θα αποτελέσουν τη βάση των επιτυχιών; Αν μιλάμε για ομάδα από την Ισπανία, την Ιταλία ή την Αγγλία ενδεχόμενα όχι πολύ, καθώς εκεί που το ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεται ως επιστήμη καταφέρνει και να παράγει πολύ σύντομα προϊόντα υψηλής πιστότητας.

Αν όμως έχουμε να κάνουμε με ομάδα περιφερειακής ποδοσφαιρικά χώρας, της οποίας οι υποδομές και το σκάουτινγκ για παίκτες μικρής ηλικίας βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο (έστω και με τις εξαιρέσεις του) τότε άραγε μια δεκαετία είναι επαρκής χρόνος για να δρέψει κανείς τις δάφνες της υπομονής και της εις βάθος εργασίας του; Και αν ναι, είναι δυνατόν σωματεία που είναι καταχωρημένα στη συνείδηση των οπαδών τους στην κατηγορία «πρωταθλητισμός άνευ όρων» να περιμένουν τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (που έτσι και αλλιώς είναι σχετικό);

Άρα πάμε στον δεύτερο δρόμο, τον σχεδόν αναπόδραστο από τη φύση των πραγμάτων, της... αρετής που λέει πως όλα αγοράζονται και όλα πωλούνται. Με εξαίρεση την όντως ενδιαφέρουσα εμμονή του Βενγκέρ με τα πιτσιρίκια της Άρσεναλ, φιλοσοφία που μπορεί να του στοιχίζει κάποιους τίτλους στην πορεία, αλλά ποιος νοιάζεται στους «κανονιέρηδες» και ποιο άλλο ονομαστό κλαμπ στην Ευρώπη κάνει κάτι διαφορετικό από το να παίζει στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο αξιών;

Ο χρόνος στον αθλητισμό είναι αδήριτος, κάθε μέρα που περνάει γίνεται βουνό, κάθε σεζόν που ολοκληρώνεται γίνεται μαύρη σελίδα στην ιστορία της ομάδας που όφειλε και τελικά δεν κατάφερε να πάρει έστω και μια κούπα.

Το πέρασμα από την απέριττη οικονομική διαχείριση στην πλησμονή των εκατομμυρίων που θεωρητικά θα πρόσφερε ο παντοδύναμος μεγαλομέτοχος, δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα προσανατολισμού. Δεν πας από το ένα άκρο στο άλλο τόσο εύκολα και δίχως τριγμούς. Έτσι αυτή τη στιγμή αντιπαρατίθενται δύο διαφορετικά μοντέλα σκέψης που καθένα έχει μεγάλο κομμάτι της αλήθειας με το μέρος του.

Οι ομάδες και χτίζονται αλλά και αγοράζονται ανάλογα με το ποιους στόχους βάζεις και μέχρι πού θες να φτάσεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι ευφυείς υπεκφυγές που χρησιμοποιούνται από τη μία και την άλλη πλευρά για να αποδείξουν το δίκαιον του επιχειρήματος.

Νίκος Σκούμπος (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)

Σχολιασμος