Οψόμεθα εις Φιλίππους κ. Νιαρχάκο!

Σας γνωστοποιώ λοιπόν ότι εγώ είμαι ο μοναδικός συντάκτης του επίμαχου άρθρου, το οποίο κατά την γνώμη σας πλήττει την τιμή και την υπόληψή σας, κατά τη δική μου γνώμη όμως υπηρετεί την ελεύθερη δημοσιογραφία σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 14 § 2 του Συντάγματος που κατοχυρώνεται η ελευθερία του Τύπου και περιλαμβάνει την ελεύθερη έκφραση και την ελεύθερη διάδοση της γνώμης η οποία χωρίς να ανάγεται σε δημόσια λειτουργία, πρέπει να λειτουργεί σε όφελος του κοινωνικού συνόλου, ασκώντας έτσι καθήκοντα που η ίδια επιλέγει, με βάση την αποστολή του Τύπου, εξειδικευόμενη στην ενημέρωση και παροχή πληροφοριών, προκειμένου να συμπράξει στη διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης.

Για το λόγο αυτό εξάλλου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναγνώρισε ότι η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί μία από τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και τη βασική προϋπόθεση για την προαγωγή της και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας κάθε ατόμου. Η ελευθερία εκφράσεως δεν καλύπτει μόνο πληροφορίες και ιδέες που είναι ευπρόσδεκτες ή θεωρούνται ως μη επιθετικές ή αδιάφορες αλλά και τις ιδέες - γνώμες που προκαλούν, προσβάλλουν, ενοχλούν, ή προκαλούν σύγκρουση, ανησυχία ή αναστάτωση, κατά την πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και πολλών ελληνικών Δικαστηρίων. Το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν προστατεύει μόνο την ίδια την ιδέα ή την πληροφορία αλλά εκτείνει την προστασία του και στα μέσα και τον τρόπο με τα οποία διοχετεύονται οι ιδέες και οι πληροφορίες.

Οι αρχές αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία για την ελευθερία του Τύπου που αποτελεί το μέσο με το οποίο οι πολίτες διαμορφώνουν τη γνώμη τους. Έτσι τα όρια της ανεκτής κριτικής είναι ευρύτερα στην περίπτωση όσων ενεργούν ως δημόσια πρόσωπα εν ευρεία εννοία απ’ ότι στην περίπτωση του κάθε πολίτη. Ο πρώτος εκθέτει ενσυνείδητα και αναπόφευκτα τον εαυτό του στον έλεγχο και την κριτική του Τύπου και οφείλει να έχει ευρύτερα όρια ανοχής.

Δυστυχώς, όμως, τα δικά σας όρια στην κριτική αποδεικνύονται πολύ στενά και δίδετε την εντύπωση ότι όχι μόνο δεν αντέχετε την έκφραση διαφορετικής από τη δική σας γνώμης αλλά και ότι αποπειράσθε να φιμώσετε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει την αυθεντία σας. Εξάλλου η άσκηση αγωγών και μηνύσεων κατά δημοσιογράφων ανέκαθεν υπήρξε η προσφιλής τακτική εκείνων που θεωρούν ότι ο Τύπος είναι ελεύθερος να γράφει αρκεί να μην ασκεί κριτική. Οψόμεθα εις Φιλίππους λοιπόν.

Ν. ΣΚΟΥΜΠΟΣ