Με μια σημαία του ΠΑΣ μαζί...

Θέλω απλά μέσα από αυτές τις γραμμές να αποχαιρετίσω τον δικό μας Πατριάρχη, τον δικό μας άνθρωπο.

Τι να πρωτογράψω για σένα Πατριάρχη μας; Τι να πρωτοθυμηθώ από όσα μας έλεγες και μας συμβούλευες;

Ήσουν μάχιμος μέχρι το τέλος. Σε θυμάμαι παντού και πάντα στο καθημερινό ρεπορτάζ του ΠΑΣ. Σε θυμάμαι να μας μιλάς για τον "Άγιαξ της Ηπείρου" της δεκαετίας του '70, τον οποίο εμείς δεν ζήσαμε, με τόση νοσταλγία.

Σε θυμάμαι στα γήπεδα της Πεδινής, της Κρύας, του Περάματος και όλων των ερασιτεχνικών ομάδων. Πάντα μπροστάρης με ένα χαρτί, ένα στιλό και μια φωτογραφική μηχανή ανά χείρας.

Όμως πιο πολύ από όλα έχω κρατήσει από σένα τρεις κουβέντες σου.

Η πρώτη ήταν στο γήπεδο της Κρύας, σε παιχνίδι μπαράζ με τη Νέα Σελεύκεια. Σε ρώτησα πως βρίσκεις τη δύναμη και το κουράγιο και τρέχεις στα γήπεδα του ερασιτεχνικού μετά από 40 χρόνια και μου απάντησες: "Θανασάκη, για μένα αυτό το πράγμα είναι όλη μου η ζωή. Το γήπεδο και το γράψιμο για μένα είναι οξυγόνο".

Η δεύτερη ήταν στο γήπεδο της Κρανούλας, εκεί όπου πάντα καθόμασταν δίπλα-δίπλα. Σε θυμάμαι να μου λες: "Να αγαπάτε όλες τις ομάδες της περιοχής. Κι αυτά τα παιδιά εδώ ιδρώνουν και ματώνουν τη φανέλα χωρίς δόξα, χωρίς λεφτά. Είναι οι αφανείς ήρωες".

Η τρίτη ήταν στο γνωστό στέκι, στο Ρολόι. Θέμα συζήτησης ο ΠΑΣ. Σε θυμάμαι να με συμβουλεύεις "'Οποιος σου πει να κουκουλώσεις γεγονότα και καταστάσεις για το καλό της ομάδας, είναι ο ίδιος πραγματικός εχθρός της ομάδας. Ο ΠΑΣ είναι συναίσθημα και θέλει αλήθειες".

Εγώ κι όλα τα παιδιά της γενιάς μου θα σε θυμόμαστε για πάντα σαν τον Πατριάρχη μας. Μάχιμο, λεβέντη, ευθύ και αληθινό.

Υ.Γ1: Μια σημαία του ΠΑΣ μαζί σου τυλιγμένη για το μεγάλο ταξίδι. Από τα χέρια του αγαπημένου σου γιου, του Άρη. Για μένα εσύ είσαι ο ΠΑΣ..

Υ.Γ2: O σπόρος που έσπειρες, δεν θα πάει χαμένος. Στο υπόσχομαι Πατριάρχη..

Καλό ταξίδι Βαγγέλη Λέκκο.

Καλό ταξίδι λεβέντη Ζαγορίσιε.

Θ.ΜΥΡΙΟΥΝΗΣ