Ως ποδοσφαιριστής έπαιξες σε Κύπελλο Ουέφα και Ιντερτότο. Θεωρείς ότι αυτές ήταν οι πιο σημαντικές στιγμές στην ποδοσφαιρική σου καριέρα;
-«Να σας ευχαριστήσω που είμαι εδώ, είναι χαρά μου να μιλάμε για το ποδόσφαιρo. Είναι από τις σημαντικές στιγμές όταν παίζεις σε υψηλό επίπεδο με πολύ καλές και ποιοτικές ομάδες, τότε ήμασταν μια καλή ομάδα με καλούς παίκτες, κάναμε καλή πορεία και γι’ αυτό ο Πανιώνιος για 2-3 χρόνια ήταν στις πέντε καλύτερες ομάδες της Ελλάδας».
Για τους Στεφάν Ντεμόλ και Άγγελο Αναστασιάδη που είχες προπονητές στον ΠΑΣ και τον Γιώργο Χριστοβασίλη:
-«Ο Στεφάν Ντεμόλ ήταν ένας προπονητής όχι κάτι το ιδιαίτερο για την ομάδα, η ομάδα τότε ανέβηκε γιατί είχε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, το καλύτερο υλικό στην κατηγορία και ανέβηκε κατευθείαν στη Super League. O Άγγελος Αναστασιάδης άλλαξε τη σελίδα του ποδοσφαίρου στα Γιάννενα, έδωσε άλλο κίνητρο, αγάπησε τα αποδυτήρια, εξελίχθηκαμε στο γήπεδο, δώσαμε τα πάντα να σώσουμε την ομάδα και τα καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό.
Για τον Γ. Χριστοβασίλη, είναι η ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα, η ομάδα για πολλά χρόνια ήταν στη Super League, έβγαλε την ομάδα στην Ευρώπη ήταν μια τεράστια επιτυχία, έκανε το «Ζωσιμάδες» φρούριο, έχαναν εδώ μεγάλες ομάδες και υπήρχαν καλοί παίκτες. Τελείωσε όμως ένας κύκλος».
Για την ασίστ-ραμπόνα στο ματς με τον Εθνικό Αστέρα το 2011 και εάν ακόμα συζητάει ο κόσμος για αυτή τη φάση:
-«Μετά από 13 χρόνια, όποιος με βλέπει ακόμα και τώρα, μου λέει για αυτή τη φάση. Εκείνη τη στιγμή έβαλα τη φαντασία μου, στο ποδόσφαιρο πρέπει να έχεις φαντασία. Πρέπει να είσαι αυθόρμητος, να μη ξέρει ο αντίπαλος τι θες να κάνεις και αυτό είναι το μεγαλύτερο προσόν σε ένα ποδοσφαιριστή που δεν το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Ήταν το καλύτερο γκολ για μένα στην Ελλάδα και ο Σιαλμάς έκανε ένα απίστευτο τελείωμα και ήταν ένα όμορφο γκολ».
Περίμενες το 2010 όταν ήρθες στον ΠΑΣ ότι θα γίνεις μόνιμος κάτοικος Ιωαννίνων;
-«Δεν το περίμενα. Ήρθα εδώ για μπάλα, ήρθα στην καλύτερη ομάδα που είχε τον κόσμο της, ένας κόσμος που αγαπάει το ποδόσφαιρο και ήταν κίνητρο να παίζω σε ομάδα με κόσμο. Μετά τα δυο χρόνια στον ΠΑΣ, πήγα στη Νίκη Βόλου, έπαιξα στον Θεσπρωτό έξι μήνες και μετά σταμάτησα και αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική».
Είχες αποφασίσει να ασχοληθείς με την προπονητική πριν σταματήσεις το ποδόσφαιρο;
-«Ναι. Καταρχήν είναι ένα δύσκολο κομμάτι, όταν είσαι ποδοσφαιριστής η μετάβαση να γίνεις προπονητής θέλει χρόνο και δουλειά. Να αποβάλλεις κάποια πράγματα ψυχολογικά από μέσα σου. Το σημαντικό είναι ότι δεν έκανα τον προπονητή από την πρώτη μέρα. Πήρα τα διπλώματά μου, απέκτησα το Uefa C, μετά στο B και τώρα τελευταία το UEFA A. Προπονητικά έβαλα βάσεις, ξεκίνησα με τα διπλώματά μου και μετά έγινα προπονητής. Με την εξέλιξή μου και την προσπάθειά μου στις ομάδες που πήγα».
Τι σου έχει μείνει από το πέρασμά σου σε Ροδοτόπι, Κρύα, Κατσικά. Ζωοδόχο και τώρα Αμπελόκηπους και ποια είναι η φιλοδοξία σου στην προπονητική;
-«Από το 2015 που ανέλαβα το Ροδοτόπι αν τα βάλουμε κάτω, σε όλες τις ομάδες που πήγα, υπήρχαν επιτυχίες. Οι ομάδες εξελίχθηκαν, άρχισαν και έπαιζαν ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο. Σε κάθε ομάδα που πάω, βάζω και τη φιλοσοφία μου. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι ομάδες που πήγα, πήραν πρωτάθλημα, ανέβηκαν κατηγορία, εξελίχθηκαν και θεωρώ πώς έβαλα το δικό μου λιθαράκι, τη δική μου φιλοσοφία, άλλαξα το ποδόσφαιρο και είναι σημαντικό κομμάτι για μένα».
Περίμενες ότι οι Αμπελόκηποι θα έκαναν αυτή τη ξέφρενη πορεία όταν ανέλαβες;
-«Μετά την Ελεούσα δεν ήμουν τόσο διατεθειμένος να συνεχίσω στο τοπικό ποδόσφαιρο γιατί έγιναν κάποια πράγματα με την τιμωρία και ήμουν ψυχολογικά πεσμένος, ίσως είχα χάσει και λίγο τον εαυτό μου με όλα αυτά που έγιναν.
Έβαλα μια άλλη προτεραιότητα ότι έπρεπε να βγάλω τη σχολή το UEFA A, έπρεπε να συγκεντρωθώ σε αυτό το κομμάτι.
Ήρθε ο Γιάννης Καπέρδας από τους Αμπελόκηπους, κάναμε πολλά ραντεβού, είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τον Γιάννη, τον ευχαριστώ γιατί αυτά που μου έδωσε δεν μου τα έδωσε άλλη ομάδα να δουλέψω. Μου έδωσε κίνητρα, πράγματα να μπορώ να δουλέψω σε ένα επίπεδο επαγγελματικό.
Βάλαμε τις βάσεις όχι για ένα χρόνο αλλά για μια πορεία να πάμε Α’ Ερασιτεχνική και να παλέψουμε για να ανέβουμε στη Γ’ Εθνική.
Βάζω το πλάνο που είχαμε συζητήσει. Τα ραντεβού ήταν πάρα πολλά με τον Γιάννη για να με πείσει να πάω. Κάποιοι θα πουν ότι πήγε ο Σκούφαλης στο Β’ τοπικό, εγώ όμως θα πω ότι είμαι προπονητής δεν είμαι διαχειριστής.
Όποια ομάδα μου πει ότι με έχει ανάγκη και μου το δείξει, ίσως και να πάω. Είναι κάτι που είναι στη φιλοσοφία μου και στα πιστεύω μου. Η διοίκηση με αγκάλιασε, έγινε μια τεράστια προσπάθεια απ’ όλους. Να πω συγχαρητήρια στον Βασίλη Παπαδόπουλο, στον Κώστα Γαλάνη, στον Μούλια, στα παιδιά της διοίκησης και σε όλο τον οργανισμό που δούλεψαν για την πορεία της ομάδας. Στο επιτελείο μου, στον Γιάννη Καλογιάννη, στον γυμναστή Σταύρο Καρατάσο. Έγινε μια απίστευτη δουλειά, μια ομάδα που είχε αφοσίωση, πειθαρχία, ενότητα και πίστη για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα. Μια ομάδα χτίζεται από το καλοκαίρι, δεν χτίζεται ούτε τον Οκτώβριο, ούτε τον Νοέμβριο ούτε τον Γενάρη.
Έβαλα τις βάσεις, είπα να δουλέψουμε σε ένα άλλο επίπεδο, να αλλάξει η φιλοσοφία. Το δύσκολο για μένα ήταν να ανταπεξέλθουν οι ποδοσφαιριστές».
Οι Αμπελόκηποι είναι ένα κράμα νέων παικτών και έμπειρων όπως οι Αθανασόπουλος, Μάντζαρης, Βλαχόπουλος. Ποιο είναι το μυστικό του παντρέματος των παλιών και των νέων;
-«Είναι η ενότητα. Η ενότητα στα αποδυτήρια, η πίστη, η φιλοσοφία το πώς θέλω να εξελιχθώ. Δεν σημαίνει ότι ο μεγάλος και ο έμπειρος δεν πρέπει να εξελιχθεί. Πρέπει να εξελιχθεί όλη η ομάδα για να παίξει. Παίζουν 11 παίκτες αλλά έχεις όλο το ρόστερ της ομάδας που πρέπει ανά πάσα στιγμή οι παίκτες να μπουν μέσα γιατί ήταν ένα μεγάλο πρωτάθλημα. Υπήρχαν τραυματισμοί, κάρτες, τα παιδιά δουλεύουν.
Άρα έπρεπε να έχω 18 ποδοσφαιριστές ετοιμοπόλεμους, 18 ποδοσφαιριστές που πρέπει να παίζουν μόνο για τη νίκη. Αυτό το πέρασα στους παίκτες μου και αυτό είναι το μεγαλύτερό μου επίτευγμα. Να φτιάξω τα αποδυτήρια που είναι για μένα το πιο σημαντικό κομμάτι είτε παίζεις ερασιτεχνικό είτε επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Έκανα μια ομάδα να μπορεί να κερδίζει τους πάντες».
Για το γεγονός ότι οι Αμπελόκηποι κατέρριψαν ένα δικό τους ρεκόρ των 145 γκολ ενεργητικό που διατηρούσαν από τη σεζόν 1992-93 και ταυτόχρονα δέχτηκαν τα λιγότερα γκολ και πώς γίνεται να συνδυαστούν άμυνα και επίθεση στο να έρθει η κατάκτηση του πρωταθλήματος:
-«Για μένα η άμυνα ξεκινάει από την επίθεση. Έφτιαξα μια ομάδα που δούλευε σαν γρανάζι και να μην σταματάει μέσα στο γήπεδο. Υπήρχαν και κάποια παιχνίδια που δεν παίξαμε καλό ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να παίξεις 38 παιχνίδια καλά. Είχαμε, όμως, τη νοοτροπία ότι θα μπει μέσα η ομάδα και θα κερδίσει και είναι το πιο σημαντικό που καταφέραμε. Τα παιδιά όλα ήταν έτοιμα, είχα 18 παίκτες ετοιμοπόλεμους, πιτσιρίκια και μεγάλους.
Είχαμε πλάνο παιχνιδιού, δουλεύαμε 100% στην προπόνηση και αυτό βγαίνει στο παιχνίδι. Όταν δουλεύεις την προπόνησή σου 100%, παίρνεις αυτό που θέλεις και αυτό θα πάρεις και στο παιχνίδι».
Θα είναι πρωταγωνιστικός ο στόχος των Αμπελοκήπων στο πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας;
-«Εφόσον θα είμαι εκεί θα είναι πρωταγωνιστικός. Υπάρχει ένα πολύ καλό κλίμα και συζήτηση για να ανανεώσουμε. Έχω πει όμως ότι αν έρθει όμως μια πρόταση να φύγω να πάω σε μια ομάδα Super League ή Γ’ Εθνικής, εκεί θα κάτσουμε να την συζητήσουμε.
Όμως, προ των πυλών είναι να συνεχίσω στους Αμπελόκηπους, το οποίο θα γνωρίζουμε τις επόμενες μέρες».
Τι έφταιξε περισσότερο για τον υποβιβασμό του ΠΑΣ Γιάννινα. Η απειρία των αδερφών Χριστοβασίλη, ότι έλειψε ο ίδιος ο Πρόεδρος που θα μπορούσε σε κάποιες στιγμές να βοηθήσει την ομάδα ή δεν έγιναν καλές επιλογές το καλοκαίρι;
-«Μετά τον χαμό του Γιώργου Χριστοβασίλη, η ομάδα πάλι άλλαξε σελίδα. Τα παιδιά του μπήκαν σε ένα μεγάλο καράβι να διαχειριστούν μια ομάδα που είναι απαιτητική. Έχει μάθει ο κόσμος να την αγαπάει τόσο πολύ που ο ενθουσιασμός μπορεί να βγει και σε άσχημα πράγματα. Σίγουρα γίνονται λάθη όταν πέφτει μια ομάδα, δεν μπορείς να πεις ότι πήγαν όλα καλά.
Ήταν και οι επιλογές προπονητών και η αλλαγή προπονητή γιατί θεωρώ ότι και ο κ. Γρηγορίου δεν μπορώ να πω ότι έβαλε κάποιο διαφορετικό λιθαράκι ώστε η ομάδα να αλλάξει τη φιλοσοφία της και να δώσει ένα άλλο κίνητρο στην ομάδα και στους παίκτες. Θεωρώ ότι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα να ήταν στα αποδυτήρια. Χωρίς να ξέρω κάτι αλλά με βάση αυτά που έβλεπα στο γήπεδο και με την εμπειρία μου».
Για το γεγονός ότι τα Γιάννενα δεν θα έχουν τη νέα σεζόν ομάδα στις Εθνικές κατηγορίες πέραν του ΠΑΣ που θα είναι στη Super league 2:
-«Ο ΠΑΣ έπεσε, η Κατσικά έπεσε, η Θύελλα Ελεούσας δεν ανεβαίνει με αυτό που έγινε που θεωρώ ήταν ένα τραγικό λάθος. Από εκεί και πέρα κάποιοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Μιλάμε για μια πόλη 120.000 κατοίκων που διψά για ποδόσφαιρο, είναι μια ποδοσφαιρούπολη με τεράστιες ακαδημίες, πολλά παιδιά. Βλέπουμε πώς και εκεί η Κ17 και η Κ19 του ΠΑΣ δεν έκαναν καλές πορείες φέτος, είδαμε στασιμότητα σε πολλά πράγματα. Δεν εξελίσσεται όπως πρέπει. Να αναλάβουν κάποιοι τις ευθύνες τους, να δουν τα πράγματα πιο επαγγελματικά, πιο ορθολογικά και να βάλουν τις βάσεις για ένα καλύτερο αύριο. Αν δεν βάλουμε τις βάσεις, δυστυχώς θα δούμε ακόμη χειρότερες μέρες στο γιαννιώτικο ποδόσφαιρο. Το λέω αυτό γιατί σε όσες ομάδες κι αν πήγα, δεν βρήκα τίποτα. Εγώ το έχτιζα από την αρχή.
Η μεγαλύτερή μου ικανοποίηση και η μεγαλύτερή μου χαρά ήταν ότι όταν έφυγα από την Ελεούσα, άφησα ένα τεράστιο έργο από πίσω μου. Μια ομάδα έτοιμη να πρωταγωνιστήσει και για μένα το μεγαλύτερο μερίδιο ήταν που η ομάδα ήταν δουλεμένη από την προηγούμενη χρονιά εδώ και δυο χρόνια που δούλευε μαζί μου σε ένα επίπεδο υψηλό».
Θεωρείς ότι το πρόβλημα στο γιαννιώτικο ποδόσφαιρο ξεκινάει από τις ακαδημίες;
-«Εγώ πήρα φέτος πέντε παιδιά από την Κ17, τα οποία στην αρχή το έβλεπα ότι θέλουν πολλή δουλειά, όμως πίστεψα σε αυτά, τα βελτίωσα μέσα από την προπόνηση και «πάντρεψα» αυτά τα παιδιά με τους έμπειρους. Έδωσαν το 100%, ήταν αυτά που τους πρόσφερα κι εγώ, τους δούλεψα σε υψηλό επίπεδο, πήραν πράγματα από εμένα, το έβγαλαν στο γήπεδο και έτσι ήρθε αυτό το αποτέλεσμα».
Για τους νεαρούς παίκτες Γαλάνη, Τέλιο, Ντίνο, Χαρίτο, Χαχούλη κ.α. και αν μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω:
-«Είναι παιδιά που είναι στα πλάνα μου και του χρόνου. Μιλάμε για παιδιά 17 ετών που εξελίχθηκαν, δούλεψαν πολύ καλά και του χρόνου θα είναι ακόμη καλύτερα γιατί έχουν παίξει 38 παιχνίδια, σημαντικό να παίζει ο ποδοσφαιριστής γιατί βελτιώνεται μέσα από τα παιχνίδια, βλέπει τα λάθη του και μπορεί να τα δουλέψει στο επόμενο παιχνίδι. Τα παιδιά προσπάθησαν και ανταμείφθηκαν με το εκπληκτικό σερί 37 νίκες σε 38 παιχνίδια».
Πώς κρίνεις το γεγονός ότι το πρωτάθλημα ολοκληρώνεται μέσα Ιουνίου;
-«Υπάρχει και η κούραση, πιο πολύ η ψυχολογική. Έβρισκα πάντα ένα κίνητρο στην ομάδα μου ότι αυτά τα παιδιά πρέπει να τα κρατάω στο γήπεδο. Το πρωτάθλημα το είχα πάρει εδώ και καιρό και θα μπορούσα να τα αφήσω όλα ελεύθερα. Έπρεπε να δουλεύουμε καθημερινά, να συνεχίσουμε ως το τέλος, έτσι χτίζονται οι ομάδες, πρέπει να έχεις αυτή την νοοτροπία ότι πρέπει να παίζω, να εξελίσσομαι και να παίρνω κάτι περισσότερο από κάθε παιχνίδι. Ευχαριστώ τα παιδιά γιατί τράβηξαν ένα γολγοθά, είναι οι κυρίαρχοι, αν δεν τους είχα ίσως και να μην έκανα αυτό το σερί.
Για το πρωτάθλημα, βλέπουμε ότι μέχρι το τέλος είχε μάχη για την παραμονή και την άνοδο απλά ήταν κουραστικό. Δεν παίξαμε πολλές Τετάρτες και γι’ αυτό τελειώσαμε τώρα, ίσως δεν έγινε καλός σχεδιασμός από την ΕΠΣ. Ήταν ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με 20 ομάδες, πιστεύω να το χαρήκαμε όλοι και του χρόνου να γίνει καλύτερο».
Ποια ομάδα υποστηρίζεις στο Euro και ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίκτης από αυτή;
-«Υποστηρίζω σταθερά την Ιταλία. Μπορεί να φτάσει στα ημιτελικά, μπορεί και στον τελικό, η Ιταλία έχει βαριά φανέλα. Αγαπημένος παίκτης από αυτή την ομάδα είναι ο Τζοβάνι Ντι Λορέντσο».
Πιστεύεις πώς θα φτάσουν μακριά στη διοργάνωση οι οικοδεσπότες Γερμανοί;
-«Στο φιλικό που την είδα με την Ελλάδα δεν μου έδωσε την εντύπωση για πολύ πάνω. Πιστεύω θα είναι δυνατή και η Αγγλία. Θα δούμε γενικά ένα καλό και ανταγωνιστικό EURO».
