Η Εθνική που γίνεται πρότυπο, το χαμένο αμυντικό φίλτρο και ο λαμπρός Φώτης!

Ύστερα από το στραπάτσο της Κυριακής, που οι αφηνιασμένοι Σέρβοι μας έκαναν τα μούτρα κιμά και προτού να πεις κύμινο είχαν επενδύσει σε μία διαφορά της τάξεως των 20 πόντων, προς έκπληξη όλων μας, οι εξελίξεις στο στρατόπεδο της επίσημης αγαπημένης κάθε άλλο παρά καταιγιστικές υπήρξαν. Βλέπετε, ο Κατσικάρης και τα βλαστάρια του ,μπορεί να μην κατάφεραν να υπερπηδήσουν το εμπόδιο της Σερβίας και να επουλώσουν τις ορθάνοιχτες πληγές τους, όμως καθρέφτισαν στο ποταμό του Γουαδαλκιβίρ, με αν μη τι άλλο συγκλονιστικό τρόπο, τα ιδανικά μιας ομάδας.

Τούτη η Εθνική γίνεται πρότυπο, ανοίγει νέους ορίζοντες στο ελληνικό μπάσκετ (κυρίως ορίζοντες αισιοδοξίας) και ευελπιστεί σε επακριβώς ένα χρόνο να δώσει σάρκα και οστά στις στοιχειωμένες προσδοκίες της. Ταυτόχρονα σηματοδοτεί την ευφορία του μπασκετικού άνθους, μεσούσης της εποχής που η πλειοψηφία άρχισε να φοράει τις πλερέζες της.

Καλά ακούσατε, δεν ήρθε κιόλας το τέλος του κόσμου, έπειτα από την συμφορά που υποστήκαμε από τους λεγάμενους. Αντίθετα, μέσα από το Βατερλό, που δεν έλαβε χώρα στη Γαλλία αλλά στην Ισπανία, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσδώσουμε πίστωση χρόνου στην απαστράπτουσα παρά το κάζο Εθνική μας ομάδα και να ατενίσουμε με ενθουσιασμό το μέλλον που προδιαγράφεται. Μακάρι, να δικαιωθούμε και να αποδείξουμε πως εν τέλει, ουδέν κακό αμιγές καλού.

Επειδή αποσχίστηκα από το πνεύμα του προλόγου, ο Κατσικάρης που εγκαινιάζει την ανοικοδόμηση της επίσημης αγαπημένης, παρότι παρέταξε σεμιναριακού επιπέδου μπάσκετ και αφού τρώγοντας ανοίγει όρεξη, έπρεπε να είχαμε κάνει μια χαψιά τους Σέρβους. Αντί αυτού, η ανομβρία των τίτλων διαιωνίστηκε πρόωρα. Βέβαια, στα σπλάχνα του εθνικού μας συγκροτήματος εκκολάπτεται η νέα χρυσή γενιά, που ετοιμάζεται για το αναμενόμενο ξεπέταγμά της.

Για να παρεκκλίνω λιγάκι από το καθ´ ημάς, οι ηθικοί αυτουργοί του αποκλεισμού μας, βασιζόμενοι κατά κόρον πάνω στο δοκιμασμένο ελληνικό μοντέλο, ξεσκόνισαν τα παγιωμένα μυστικά μας, ανακάλυψαν την αχίλλειο πτέρνα μας και γεμάτοι χαρά αναφώνησαν:<<Εύρηκα, Εύρηκα>>. Ως εκ τούτου, αφού αναθάρρησαν και πήραν τα πάνω τους, εκτόπισαν τις μεγάλες νίλες που βίωσαν και φόρεσαν τα γιορτινά τους.Έτσι, εκτίναξαν την ψυχολογία τους και πλέον δεν χαμπαριάζουν τίποτα.

Εν πάση περιπτώσει και παρακάμπτοντας την αρχοντιά των δήμιών μας, η Ελλάδα σε τούτο το παγκόσμιο αποχώρησε νωρίς αλλά συνάμα κέρδισε αγωνιστικά. Απέκτησε την δική της ταυτότητα, ενσώματωσε νέους παίκτες στο ρόστερ της και εξόρυξε το χαμένο αμυντικό φίλτρο της. Βέβαια, την κρίσιμη ώρα, η αμυντική σκληράδα και σπιρτάδα αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα της Μαδρίτης, προδίδοντας ανεπανόρθωτα την μέχρι πρότινος φαντασμαγορική παρουσία της.

Όμως, με σημαία τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος εντός ολίγων χρόνων θα σηκώνει το ελληνικό λάβαρο στα φιλόξενα μέρη του NBA, με τις ευλογίες της μπασκετικής οικουμένης και με την αμέριστη συμπαράσταση των υπόλοιπων 11 θρεφταριών της αναδύομενης ελληνικής  γενιάς, τα σκήπτρα θα αλλάξουν χέρια. Κουμάντο αναλαμβάνει η αφρόκρεμα της παρέας του Σλούκα και του Μάντζαρη, χωρίς πολλά φρου φρου και αρώματα.

Επειδή έγινε μεγάλη κουβέντα για την παραμονή του Κατσικάρη, τολμώ να πω ότι μας φτάνει και μας περισσεύει.Σε μόλις 3 μήνες, παρουσίασε τέτοιο θέαμα πάνω στο παρκέ, για να φάνε και οι κότες. Μαζί του, η Εθνική χρόνο με τον χρόνο θα ωριμάζει, έως του γράψει ξανά με χρυσά γράμματα το όνομα της στην ιστορία. Επιτέλους, Φώτης λαμπρός μας οδηγεί!

(Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα Sportegg.gr, του Δημήτρη Μπούτσικου)