Ντούγιας: «Οι προπονητές πρωτίστως πρέπει να είναι δάσκαλοι και παιδαγωγοί…»

• Τι σημαίνει μπάσκετ για το Νίκο Ντούγια; Πώς προέκυψε;

- Πλέον το μπάσκετ για μένα είναι τρόπος ζωής. Όπως πολλά παιδιά της γενιάς μου η γνωριμία με το άθλημα έγινε μετά την μεγάλη επιτυχία της εθνικής ανδρών το 1987. Μετά το σχολείο η μέρα μου πέρναγε σε μια μπάσκετ που στεφάνι ήταν μια ρόδα ποδηλάτου που είχαν βάλει στην πλατεία του χωριού μου κάποια παιδιά. Όσο τα χρόνια πέρναγαν τόσο περισσότερο χρόνο αφιέρωνα καθώς ψήλωνα και έβλεπα ότι είχα δυνατότητες να διακριθώ στο συγκεκριμένο άθλημα.

• Είχες την τύχη να αγωνιστείς στη «Μέκκα» του μπάσκετ, την Αμερική και συγκεκριμένα στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Πώς ήταν η εμπειρία;

-  Η Αμερική ήταν το μεγαλύτερο σχολειό για μένα. Ήταν το μέρος που ανδρώθηκα μπασκετικά. Εκεί μου έμαθαν από την πρώτη μέρα ότι για να επιβιώσεις μπασκετικά δεν χρειάζονταν μονό η καλή τεχνική αλλά και το «mental toughness», δηλαδή έπρεπε να είσαι πολύ δυνατός στο μυαλό να μπορείς να ανταποκριθείς σε ώρες σκληρής προπόνησης και στην τεράστια πίεση που πρόεκυπτε για το αποτέλεσμα της νίκης καθώς και την πρόοδο των ακαδημαϊκών μας υποχρεώσεων. Ήμουν τυχερός καθώς έτυχα σε έναν από τους καλύτερους προπονητές και σε εξαιρετικούς συμπαίκτες που ο ένας ήταν για τον άλλον. Στο πανεπιστήμιο οι ώρες προπόνησης στην περίοδο της προετοιμασίας πλησίαζαν τις 6 ημερησίως άρα η πίεση ήταν μεγάλη. Απαγορεύονταν να απουσιάζεις από μαθήματα και έπρεπε να κάθεσαι στα πρώτα δυο θρανία καθώς κάθε μηνά ο προπονητής ενημερωνόταν από τους καθηγητές και κάθε απουσία μεταφραζόταν με 3 μίλια στις 6 το πρωί στο γήπεδο του στίβου. Πολλές φορές εκεί που χαλαρώναμε στα δωμάτια μας χτύπαγε το τηλέφωνο στις 3 το βράδυ και μας καλούσε να είμαστε στο γήπεδο στις 5 το πρωί έτοιμοι για προπόνηση. Το κολέγιο ήταν πραγματικός στρατός και αυτό σε ωρίμαζε πολύ και σαν παίκτη και σαν προσωπικότητα. Ήμουν πολύ τυχερός που μου δόθηκε η δυνατότητα να πάω εκεί καθώς μου άνοιξε πολλές πόρτες στο μέλλον και έμαθα πάρα πολλά πράγματα από το πώς  συμπεριφέρονται στα παιδιά όλων των ηλικιών. Εκεί είχα την πρώτη μου εμπειρία σαν προπονητής μικρών ηλικιών καθώς κάποια Σάββατα που δεν είχαμε υποχρεώσεις κάναμε προπόνηση σε μικρά παιδιά που αποτελούσαν την ακαδημία μπάσκετ στο κολέγιό μας. Η προπόνηση είναι επιστήμη που συνδυάζει βελτίωση και διασκέδαση παράλληλα στην προπόνηση.

• Άρα το μικρόβιο της προπονητικής στην ουσία «γεννήθηκε» στην Αμερική. Κάπως έτσι προέκυψε και η Ακαδημία Ντούγια στη γενέτειρά σου;

- Μπορείς να το πεις και έτσι. Από την πρώτη μέρα που έφυγα από τα Γιάννενα στα 18, είχα στο μυαλό μου ότι όταν γυρίσω πίσω θα ασχοληθώ με αυτό το αντικείμενο. Όλο το διάστημα που έπαιζα, το έστηνα στο μυαλό μου για το τι πραγματικά θέλω να διδάξω και να περάσω στα παιδιά σαν προπονητής.

• Τι μπορεί να μάθει ένα παιδί από το μπάσκετ;

- Καταρχάς το μπάσκετ είναι ένα άθλημα πνευματικό. Περά από την τεχνική που είναι απαραίτητη, σημαντικό είναι η αυτοπειθαρχία, η ομαδικότητα, ο σεβασμός στον προπονητή, στην διοίκηση, στους συμπαίκτες, στον ίδιο σου τον εαυτό, αλλά  πάνω από όλα στον αντίπαλο. Πρέπει να μάθεις να είσαι ταπεινός, καθώς ο αλαζόνας αθλητής στο πέρασμα του χρόνου απομονώνεται από τους συμπαίκτες του, σταματάει να δουλεύει καθώς πιστεύει ότι είναι «παικταράς» αλλά στο τέλος μένει στάσιμος και εν τέλει χάνεται. Δυστυχώς υπάρχουν άπειρα παραδείγματα παικτών που είχαν όλα τα φόντα να μεσουρανήσουν αλλά χάθηκαν…

• Τελικά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή;

- Οι προπονητές πρωτίστως πρέπει να είναι δάσκαλοι - παιδαγωγοί και πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα από το να παρουσιάζουν απλώς τις τεχνικές και την τακτική. Πρέπει να φροντίζουν ώστε οι αθλητές τους να αποκτήσουν μια πραγματική κατανόηση γι’’ αυτές. Να τους βοηθούν να καταλάβουν το πώς κάθε τεχνική και τακτική ταιριάζει μέσα στη συνολική εικόνα του αθλήματος. Αγωνίζονται να τους εφοδιάσουν με διορατικότητα έτσι ώστε να μπορούν να παίρνουν έξυπνες αποφάσεις για το πώς να αγωνίζονται σε κάθε περίσταση. Τα μαθήματα αυτά, δεν είναι μαθήματα αποκλειστικά του μπάσκετ, αλλά και μαθήματα ζωής…

• Τέλος Απριλίου διοργανώνεται το 3ο ΝΒΑ Ntougias Basketball Camp με προσκεκλημένο τον Jonathan Reed, μια πρωτόγνωρη διοργάνωση για την πόλη μας. Τι προσδοκίες έχεις;

- Το NTOUGIAS BASKETBALL CAMP ξεκίνησε με σκοπό να φέρει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό στην πόλη μας. Στόχος μας είναι κάθε χρόνο να προσπαθούμε να φέρουμε τα παιδιά της ακαδημίας μας αλλά και της πόλης σε επαφή με τους καλύτερους προπονητές σε διεθνές επίπεδο και να μάθουν από τους καλύτερους. Να γεμίσουν εμπειρίες και να τους δοθούν έξτρα κίνητρα για το μέλλον που μόνο αν ταξίδευαν στην Αμερική μπορούσαν να το κάνουν. Φέρνοντας το πρώτο χρόνο τον υπεύθυνο ακαδημιών των Ιντιάνα Πέισερς και πέρυσι τον skill trainer του Στεφεν Καρι, ίσως του κορυφαίου αθλητή του κόσμου αυτή την στιγμή, καταλαβαίνετε ότι ο πήχης ανέβηκε πολύ. Φέτος μαζί μας και υπεύθυνος του καμπ θα είναι ο Τζοναθαν Ριντ που είναι ιδιοκτήτης ενός οργανισμού που ασχολείται με την ανάπτυξη νέων παικτών ενώ είναι και άμεσος συνεργάτης της D-league των Οκλαχόμα Θάντερ. Το έπαθλο για τον καλύτερο παίκτη του καμπ θα είναι να ταξιδέψει στην Αμερική και να συμμετάσχει στο Elite camp εκεί με παρουσία κορυφαίων προπονητών κολεγίων. Επίσης, θα έχει και την δυνατότητα να γνωρίσει από κοντά του παίκτες των Οκλαχόμα Θάντερ. Είναι τεράστιο κίνητρο για τα παιδιά της πόλης που έχουν σαν στόχο να ασχοληθούν σοβαρά με το άθλημα του μπάσκετ. Το ενθαρρυντικό είναι ότι όλη η πόλη και τα παιδιά έχουν αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια και αυτό μας χαροποίει μιας και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε για το καλύτερο.

• Πώς βλέπεις το μπασκετικό επίπεδο στην περιοχή; Υπάρχει οργάνωση; Ταλέντο; Τι ελλείψεις έχεις διαπιστώσει από τα χρόνια ενασχόλησής σου με το άθλημα;

- Το μπάσκετ στην περιοχή τελευταία δεν νομίζω ότι είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οι περισσότερες ομάδες που πρωταγωνιστούν αποτελούνται από αθλητές άνω των 30 και από ελάχιστους αθλητές μικρούς σε ηλικία, τα λεγόμενα ταλέντα. Ταλέντα σίγουρα υπάρχουν, που για να συνεχίσουν χρειάζονται κίνητρο. Αυτή την στιγμή στα Γιάννενα η έλλειψη κλειστών χωρών και η έλλειψη δεύτερου κλειστού γυμναστηρίου έχουν επηρεάσει πολύ το μπασκετικο επίπεδο των ομάδων.  Μια ομάδα για να πρωταγωνιστήσει χρειάζεται να προπονείτε εντατικά. Αυτό δεν το κάνει καμιά ομάδα μπάσκετ στην πόλη μας, όσο υψηλούς στόχους και αν έχει. Επίσης, εύχομαι να έρθουν στον χώρο νέα άφθαρτα άτομα με όρεξη για δουλειά και με όραμα. Χρειαζόμαστε νέα παιδιά να βοηθήσουν το μπάσκετ από οποιοδήποτε πόστο. Νέα παιδιά με νέες ιδέες και όραμα.

• Ποιοι είναι οι στόχοι σου για την Ακαδημία Ντούγια;

- Οι στόχοι μας είναι  να γινόμαστε κάθε χρόνο καλύτεροι. Να προωθούμε τα ταλέντα σε συλλόγους στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό όπως κάνουμε τα τελευταία χρόνια. Προσωπική μου επιδίωξη είναι σε δυο χρόνια η ανδρική μας ομάδα που αγωνίζεται στην Α’ ΕΣΚΑΒΔΕ να αποτελείται 60% από παιδιά των ακαδημιών μας.

• Εκτός των επαφών σου στο εξωτερικό, στην Ελλάδα συνεργάζεσαι με κάποιο μεγάλο club;

- Οι επαφές μου στο εξωτερικό με έχουν βοηθήσει πολύ στο μεταδώσω στα παιδιά μας και τεχνογνωσία αλλά και βοήθεια στα πρώτα μπασκετικά τους βήματα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην Ελλάδα. Έχουμε επαφές με κορυφαίες ακαδημίες στην χώρα μας για την προώθηση των ταλέντων μας σε αυτές αλλά και την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και απόψεων γύρω από την οργάνωση των ακαδημιών και προπονητικών προγραμμάτων.

Συνέντευξη στον Θανάση Μυριούνη (Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ")