Το μαύρο Πάσχα του ΠΑΣ και οι...Βαραβάδες

Έναν σεβασμό που σε καμία περίπτωση δεν έδειξαν οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου στον ΠΑΣ Γιάννινα, με αποτέλεσμα αυτήν τη στιγμή όλοι γύρω από την ομάδα, διοίκηση, τεχνικό τιμ, επιτελικά και λοιπά στελέχη, παίκτες, οπαδοί/υποστηρικτές να περνούν ένα «μαύρο» Πάσχα. Όταν είσαι δεμένος με μια ομάδα (ασχέτως των συνθηκών που σε οδηγούν σε αυτό το δέσιμο), δεν μπορείς να μην σκέφτεσαι όσα την αφορούν, ακόμη και αν δεν το θες ή προσπαθείς να αδειάσεις το μυαλό σου από πράγματα που σου χαλούν τη διάθεση. Και σε αυτό συνέβαλαν καθοριστικά εκτός από όλους τους παραπάνω -πλην οπαδών/υποστηρικτών- και όσοι προαναφέρθηκαν. Αλλά, το πρόβλημα στην περίπτωση αυτήν είναι ότι δεν ευθύνονται μόνο αυτοί, για να πεις ότι «έτσι όπως τα έκαναν, ας χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο».

Όσα χρόνια ασχολούμαι με τον ΠΑΣ -και πιστέψτε με το κάνω από πιτσιρικάς- πάντα θυμόμουν αδικίες, σφαγές, δύο μέτρα και δύο σταθμά. Περίεργη αντιμετώπιση από φορείς, υπεύθυνους και… ανεύθυνους του λαοφιλέστερου αθλήματος και στην Ελλάδα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα με την οποία ζουν, καλούνταν να βιώνουν και πιθανότατα θα κληθούν να ζήσουν ξανά όσοι έχουν εντάξει τον ΠΑΣ στα πράγματα που τους σπάνε τη ρουτίνα τους, ή ακόμη περισσότερο μπορεί να αποτελεί και μέρος της καθημερινότητάς τους. Ωστόσο, θεωρώ ότι το φετινό έχει γίνει με έναν τέτοιον τρόπο που μπορεί να χαρακτηριστεί έως και απροσδόκητος, αλλά ταυτόχρονα μαεστρικός.

Είχα γράψει από τις αρχές, όταν η ομάδα είχε μαζεμένα τα ματς στην Αθήνα, ότι βάσει προγράμματος θα είναι μεγάλο στοίχημα να βγει αυτή η χρονιά με ασφάλεια, χωρίς καρδιοχτύπι. Μάλιστα, μαζί με τον ΠΑΣ είχα προσθέσει ότι και ο Αστέρας ίσως να βρεθεί στην ίδια θέση. Δύο ομάδες που εκτός από το άσχημο της σειράς παιχνιδιών, φάνηκε ότι μέσα στη χρονιά πως δεν είχαν και την κατάλληλη αντιμετώπιση από τους διαιτητές. Μόνο που, όταν κλήθηκαν κάποιοι να διαλέξουν, «τράβηξαν» τους Αρκάδες. Όσο για το ποιος ευνοήθηκε από όλη αυτήν την κατάσταση, που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα… Μια αλληλουχία γεγονότων ήρθε να επιβεβαιώσει τους «ψύλλους» που είχαν μπει στα αυτιά του κόσμου, ο οποίος δικαιολογημένα ανησυχούσε.

Ας τα πάρουμε από την αρχή: Ήταν 7 Οκτωβρίου στο Περιστέρι, στο ματς με τον Ατρόμητο, με τον πάντα… αδικημένο από τη διαιτησία Νταμίρ Κάναντι να μου λέει (γιατί δεν καταξιώθηκε κανείς άλλος να πάει στη συνέντευξη Τύπου) ότι έτσι είναι αυτά τα πράγματα, μια θα ευνοείσαι και μια θα αδικείσαι στο ποδόσφαιρο. Μόνο που ο κ. Κοτσάνης «έπνιξε» δύο πέναλτι. Και το ένα πιο καθαρό και από κρύσταλλο. Οι προθέσεις φάνηκαν και στο παιχνίδι των Πηγαδίων, εκεί όπου ο κ. Μανούχος έδειξε τις διαθέσεις του, αλλά το γεγονός ότι τα έκαναν μαντάρα οι ίδιοι οι παίκτες του ΠΑΣ τον έσωσε. Και πάλι, όμως, κάποια πράγματα σου σπάνε την ψυχολογία. Συνέχεια στις 10 Νοεμβρίου, στη Λάρισα, των 15… ανακοινώσεων για τη διαιτησία στο ημίχρονο, όπου ακυρώθηκε ένα γκολ των Ηπειρωτών ως οφσάιντ και κατακυρώθηκε ένα της ΑΕΛ, παρόλο που ο σκόρερ ήταν εκτεθειμένος. Προχωράμε στο ματς της 1ης Δεκεμβρίου με τον ΟΦΗ. Εκεί που είδαμε το ασύλληπτο από τον κ. Λάμπρου, να δίνει φάουλ το μάζεμα της μπάλας από τον Βελλίδη μέσα στην περιοχή του. Φάση από την οποία ήρθε το γκολ της ισοφάρισης. Κομβική στιγμή του πρωταθλήματος, δεδομένου ότι διαμόρφωσε ισορροπίες για τη μάχη των ισοβαθμιών.

Για λίγο και μετά από δεύτερη διαμαρτυρία στην ΚΕΔ τα πράγματα ηρέμησαν, αλλά αυτό φάνηκε ότι δεν θα κρατούσε για πάντα. Στον αγώνα με τον Άρη, στις 3 Φεβρουαρίου, ο  Κόρχουτ έκανε ξεκάθαρο χέρι με το σκορ στο 0-0, αλλά ο κ. Κουμπαράκης δεν είδε τίποτα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε διπλό χέρι στο ματς των «Ζωσιμάδων» με την Ξάνθη, στις 2 Μαρτίου, αλλά και δύο πεντακάθαρες φάσεις που κόπηκαν ως οφσάιντ. Και μπορεί στο χέρι του Μπαξεβανίδη να πει κάποιος ότι ο ρέφερι Γρατσάνης είχε ένα δίκιο, στο άλλο πραγματικά η… επιστήμη (και ο Λισγάρας) σηκώνουν τα χέρια ψηλά! Το αποκορύφωμα ήρθε πριν από δύο Κυριακές, με τον κ. Πάτρα στην αναμέτρηση κόντρα στον Αστέρα. Τέτοια ξεκάθαρη φάση, που να κρίνει μια κατηγορία ουσιαστικά, με δυσκολία μπορώ να θυμηθώ. Ο βοηθός ήταν στην ίδια ευθεία, είχε και τη γραμμή της περιοχής για βοηθό, αλλά «είδε» εκτεθειμένο τον Κρίζμαν που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Μάλιστα, το ακόμη πιο σοκαριστικό, ήταν πως σήκωσε τη σημαία αρκετά αργότερα αφού η φάση εξελίχθηκε.

Για τη Νέα Σμύρνη τα είπαμε και στα παραλειπόμενα. Το γκολ που σημειώνει ο Σπιριοντόνοβιτς με το χέρι για να κάνει το 2-1 και το οφσάιντ που σηκώνει ο κ. Σινιοράκης όταν ο ΠΑΣ έκανε το 2-2 δεν χρειάζεται να αναλυθούν περαιτέρω. Είπαμε, οι προθέσεις είχαν φανεί από πολύ νωρίτερα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι οπαδοί των «κυανέρυθρων» στα επίσημα δεν ήθελαν τόσο πολύ την ομάδα τους να ανέβει κι άλλο στη βαθμολογία, αλλά να πέσουν οι Ηπειρώτες. Αλλά, το ξεπερνάω κι αυτό και να αναφέρω ότι μακάρι και άλλες ομάδες που δεν έχουν βαθμολογικό κίνητρο να παίζουν όπως το σύνολο του Άκη Μάντζιου. Για την ιστορία του συλλόγου, για πάρτη τους, για τους ίδιους. Και το λέω αυτό, γιατί θεωρητικά υπάρχει ελπίδα και για τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Να μην κρυβόμαστε. Όλα αυτά που έγιναν και έφεραν μέχρι και την αντίδραση του πάντα ψύχραιμου Γιάννη Πετράκη, ο οποίος αποφεύγει να μιλά για διαιτησία, ήταν σαν μια θυσία που έγινε για να μείνουν ζωντανοί οι… Βαραβάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και πλέον, κόντρα στον αήττητο και πρωταθλητή ΠΑΟΚ, το να έρθει νίκη και μάλιστα να συνδυαστεί και με ήττα του ΟΦΗ στο Περιστέρι, είναι σχεδόν απίθανό. Όλα δείχνουν ότι μετά από οκτώ χρόνια ο ΠΑΣ θα αγωνίζεται στη Β’ κατηγορία, τη λεγόμενη Super League 2 από την επόμενη σεζόν. Εκεί όπου καλείται να «αναστηθεί» ξανά και να επιστρέψει… στη ζωή, όπως μας είχε συνηθίσει τόσα χρόνια. Οι προϋποθέσεις να συμβεί αυτό υπάρχουν. Αρκεί να μην κυριαρχήσει η απογοήτευση. Η ελπίδα και η χαρά δεν θα εξαφανιστούν ποτέ, όση κακία και να υπάρχει γύρω μας, όσο κι αν κάθε σύστημα προσπαθεί να μας γονατίσει (και δεν αναφέρομαι μόνο ποδοσφαιρικά).

Καλά να περνάτε, καλό Πάσχα να έχετε, να προσέχετε τους εαυτούς σας και όσους αγαπάτε και να θυμάστε ότι μόνο με αντίσταση σε ό,τι πάει να μας ρουφήξει στιγμές από τη ζωή μας μπορούμε να νιώθουμε όμορφα με τον εαυτό μας στο τέλος της ημέρας!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΡΚΟΣ