Υπάρχει προοπτική, ώρα να υπάρξει και όραμα

Έχω ξαναγράψει από αυτό εδώ το μετερίζι. Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές, μια από αυτές σε ευνοεί και σε κάνει μάγκα, όταν για λίγο σε «πουλάει» η μπάλα, αυτόματα σε κάνει…την εθνική μας λέξη. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση σε αυτό. Ό,τι έγινε, έγινε. Ώρα να πάμε παραπέρα, όσο κι αν άπαντες θα θέλαμε να δώσουμε ραντεβού στο ΟΑΚΑ στις 22 Μαΐου -ειδικά εγώ για ακόμη ένα παιχνίδι στα δημοσιογραφικά. Το θέμα είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Ναι, υπάρχουν ακόμη δύο παιχνίδια για τα πλέι άουτ, αλλά αυτά αποτελούν μια υποχρέωση που πρέπει να βγει. ΟΚ, κι εγώ θέλω να δοθούν απαντήσεις στον μεγαλομέτοχο έτερης μεγάλης επαρχιακής ομάδας που κάνει πόλεμο αυτό το διάστημα στον ΠΑΣ, αλλά έτσι όπως τα έχουν καταφέρει εκεί, μόνοι τους έβαλαν τα χεράκια τους και φαίνεται να έχουν βγάλει ήδη τα ματάκια τους.

Το από εδώ και πέρα αφορά την επόμενη σεζόν. Πόσο θα συνεχίσει ο σύλλογος να κινείται σε μια πορεία που έχει ήδη χαράξει. Και αυτό ξεκινά από δύο βασικά πράγματα: πρώτον εάν θα μείνει ο προπονητής που έχει δομήσει το σύνολο αυτό που χαίρεται η πλειοψηφία των φιλάθλων στην Ελλάδα και δεύτερον, εάν ο Γιαννίκης μείνει, ποιες προοπτικές και εργαλεία θα του δοθούν για να εξελίξει ακόμη περισσότερο αυτό που -σε συνεργασία με τη διοίκηση- έχει δημιουργήσει. Γιατί, είναι δεδομένο στα δικά μου μάτια πως ο 41χρονος κόουτς δεν θα θελήσει να παραμείνει, εάν καταλάβει ότι δεν μπορεί να κάνει βήματα (ή ακόμη και άλματα) μπροστά. Δεν θα ήθελε να γίνει ένας Γιώργος Σίμος της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Το είχαμε δει και στα Γιάννενα στο παρελθόν επί τεχνικής ηγεσίας του Γιάννη Πετράκη. Δεν υπήρξε το πλάνο να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο ένα πρότζεκτ που είχε προοπτικές και έτσι από τη σταθερότητα, οδηγηθήκαμε στα πίσω βήματα.

Μάλιστα, με τον Ελληνογερμανό προπονητή τα δεδομένα είναι ακόμη πιο ελπιδοφόρα για τον ΠΑΣ, διότι έχει και μια αγωνιστική προσέγγιση που δεν την προσαρμόζει στον αντίπαλο, αλλά παίζει αυτό που έχει μάθει στους παίκτες του. Το κάνει σε κάθε ματς και λογικά θα συνεχίσει με το ίδιο σκεπτικό και στο μέλλον. Δεν είναι τυχαίο πως η ομάδα των Ιωαννίνων ήταν η μόνη από την Ελλάδα που έπαιξε τον πιο πλήρη και καλοδουλεμένο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών με αυτόν τον τρόπο: με πίεση ψηλά, με την μπάλα κάτω, με προσπάθεια δόμησης παιχνιδιού από πίσω, με νοοτροπία ακόμη και στο 2-0 «δεν ψάχνομαι να μην ξεφτιλιστώ, αλλά να βρω τρόπο να το γυρίσω». Αυτό είχε κινδύνους, όπως στο 3-1 το σκορ να ξεφύγει με τις φάσεις του Μπρούμα. Αλλά, δεν θυμάμαι ποτέ ξανά τέτοια ανακούφιση σε συναδέλφους μου που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, όταν είδαν την μπάλα στην προβολή του Καρτάλη στο 90’ να φεύγει λίγο έξω από το αριστερό δοκάρι του Σα, με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν μάλιστα και δύο γκολ προβάδισμα.

Από εκεί και πέρα, καλό είναι να βρουν την άκρη με το βασικότατο θέμα των εγκαταστάσεων που θα προπονείται η ομάδα, αλλά και να τελειώσουν γρήγορα οι ανοικτές υποθέσεις με τους παίκτες των οποίων τα συμβόλαια λήγουν το προσεχές καλοκαίρι. Τα ρεπορτάζ λένε ότι συζητήσεις έχουν γίνει με τους περισσότερους εξ αυτών. Όμως, πρέπει να ξεκαθαρίσει γρήγορα ποιος θα είναι ο προπονητής τους τη νέα περίοδο, ποιους από αυτούς θέλει ο κόουτς και φυσικά τους ποδοσφαιριστές που δεδομένα χρειάζεται αυτό το ρόστερ, να τους «δέσει» άμεσα με νέες συμφωνίες. Το οικονομικό ταβάνι το γνωρίζουμε. Αυτό δύσκολα θα αλλάξει. Αλλά, είναι κομβικό να υφίσταται όραμα. Και αυτό θα φέρει πολυεπίπεδα κέρδη και στην ομάδα και στην πόλη. Αυτή που έγινε σύνθημα το τελευταίο διάστημα και καλό είναι να παραμείνει, μαζί με τα πολλά ακόμη θετικά και ευχάριστα που είδαμε...

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΥΡΚΟΣ