Αυτός ο ΠΑΣ δεν έχει τίποτα και κανέναν να φοβάται...

Είχα γράψει μετά το παιχνίδι στη Νίκαια και το 0-0 με αντίπαλο τον Ιωνικό, ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα θα παίρνει «καύσιμα» για τη συνέχεια της σεζόν, εάν κρατάει το μηδέν πίσω. Στα δύο επόμενα παιχνίδια η ομάδα του Ηρακλή Μεταξά δεν κατάφερε να μην δεχθεί γκολ. Στη μια περίπτωση δόθηκε ένα (λανθασμένο κατά τη γνώμη μου) πέναλτι, με το οποίο ο ΟΦΗ άνοιξε το σκορ στους «Ζωσιμάδες» και στην άλλη ο Πίρσμαν έκανε ίσως το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του, για να χαρίσει στον Κλωναρίδη ένα εύκολο τέρμα. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις οι Γιαννιώτες ισοφάρισαν. Με τους Κρητικούς αρκετά νωρίς και από ατυχία δεν κατάφεραν να προσθέσουν τους 3 βαθμούς στη συγκομιδή τους, ενώ στο Περιστέρι πήραν τον βαθμό στο 1ο λεπτό των καθυστερήσεων, αν και ο Μίνα θα μπορούσε να γίνει ο άνθρωπος του αγώνα, εάν στην τελευταία φάση επιχειρούσε το σουτ, αντί να ψάξει συμπαίκτη του.

Όπως και να έχει, σε ένα παιχνίδι από τα δύο «do or die» που έχει ο Ατρόμητος αυτό το διάστημα (το άλλο με τον Ιωνικό ξανά στο Περιστέρι, μετά από αυτό με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ), ο ΠΑΣ δεν έφυγε με… άδειες αποσκευές για τα Γιάννενα. Και αυτό το πιστώνεται ο προπονητής του, ο οποίος επίσης χρεώνεται τις λάθος επιλογές στην τριάδα που βοηθούσε τον Περέα στα επιθετικά του καθήκοντα. Ο βασικός «αδύναμος» κρίκος αυτής της τριάδας, ήταν ο… Τριάδης, ο οποίος έδειχνε… κουρασμένος, χωρίς να έχει κάνει και πολλά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Έτσι, δεν προκάλεσε σε κανέναν εντύπωση που δεν βγήκε στο δεύτερο ημίχρονο. Εκεί άρχισε να παίρνει μπρος και η «μηχανή» της ηπειρωτικής ομάδας, φυσικά μαζί με την παραδοχή ότι καλό θα ήταν να βάλει τον Μορέιρα αριστερά και τον Σνάιντερ στα δεξιά (μετά έβαλε τον Μπρένερ στη θέση του Γερμανού).

Επίσης, μπορεί να έμοιαζε με… κολοκοτρωνίστικη κίνηση, αλλά ήταν τεράστια μαγκιά, όπως αποδείχτηκε, να βάλει τον Παντελάκη σε ρόλο σέντερ φορ, να «σπάει» μπάλες σε Περέα και Μίνα, όπως και ότι δεν δίστασε να βάλει τον μικρό στον ματς. Αυτές οι δύο επιλογές τον δικαίωσαν απολύτως. Ο Παντελάκης… έκοψε σαν μαχαίρι με εξαιρετική κάθετη την τριάδα των στόπερ του Ατρόμητου, ενώ ο Μίνα έβγαλε την ασίστ για το γκολ του Μορέιρα.

Τα άλλα υλικά τα είχε, ώστε να πάρει έστω τον βαθμό. Με πρώτο και καλύτερο τον Λοντίγκιν, που για ακόμη μια φορά έπιασε πολλά, ενώ για μένα έκανε την καλύτερη μέχρι στιγμής απόκρουση στο τρέχον πρωτάθλημα, αυτή στο 15’ με αντίπαλο τον Καστεγιάνο, ο οποίος νικήθηκε και στη συνέχεια από τον Ρώσο διεθνή πορτιέρο. Μάλιστα, εκτός από σιγουριά, μεταδίδει και πίστη στους συμπαίκτες του ότι μπορούν να τα καταφέρουν, με τον τρόπο που παθιάζεται και τους παροτρύνει. Όταν κάνει ζουμ η κάμερα επάνω του, φαίνεται ξεκάθαρα.

Από εκεί και πέρα, πρέπει να σταθώ στον Αρχηγό (ναι, με α κεφαλαίο) Κάργα, ο οποίος εκτός από εξαιρετικός στα καθήκοντά του, είναι ένας παίκτης με ηγετικές ικανότητες. Το αντιλαμβάνεται κανείς και με τον τρόπο που κινείται εκτός γηπέδου. Πόσο σε υπόληψη τον έχουν οι συμπαίκτες του και πόσο θετικό στοιχείο είναι για τα αποδυτήρια. Επίσης, δεν μπορώ να μην αναφέρω τον καθοριστικό ρόλο του Ντομίνγκες στο στυλ παιχνιδιού του ΠΑΣ. Ο άνθρωπος από τότε που πήρε τα πάνω του, δηλαδή από πέρσι τον Δεκέμβριο, γίνεται σε κάθε ματς και ένα «κλικ» πιο κομβικός για το παιχνίδι των Γιαννιωτών. Ένας «εγκέφαλος» στο γήπεδο, που ξέρει τι να κάνει με την μπάλα και πώς να τη μοιράσει σωστά. Δεν έχει άλλον σαν κι αυτόν η ομάδα, θα είναι σημαντική απουσία όταν λείψει, αλλά έτσι είναι αυτά…

Βεβαίως, όπως είπε ο Παντελάκης, άπαντες στον ΠΑΣ παίζουν δίνοντας το 100%, ασχέτως εάν χρησιμοποιηθούν για ενενήντα λεπτά ή για ένα. Αλλά, για να μπορέσει να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει και η ομάδα να μπορεί να ανταποκριθεί ανάλογα. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το 65’, όταν και ο Ατρόμητος «έσκασε», η ομάδα του Μεταξά συνέχιζε να τρέχει και να λειτουργεί βάσει σχεδίου. Για το γεγονός αυτό πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στον Γιάννη Ντουρουντό. Ο οποίος ήδη από πέρυσι είχε αποδείξει τη δουλειά του και αποτελεί μεγάλο πλήγμα αναμφισβήτητα η αποχώρησή του. Επίσης, όσο τερματοφυλακάρα κι αν είναι ο Λοντίγκιν, φαίνεται ότι η δουλειά με τον Σλόμπονταν Σούιτσα τον έχει βοηθήσει να αναδείξει ακόμη περισσότερο την ποιότητά του. Όσο σημαντικό είναι για ένα ποδοσφαιρικό σύνολο να διαθέτει τα κατάλληλα «εργαλεία» εντός αγωνιστικού χώρου τόσο κομβικό είναι να ισχύει το ίδιο και για το προπονητικό τιμ. Ένα επιτελείο που ελπίζω να προωθήσει σταδιακά και άλλα νέα παιδιά, γιατί αυτό που είδαμε από τον Μίνα, πραγματικά ενθουσίασε. Ναι, το ομολογώ, θα ήθελα να δω τον συνεπίθετο Κύρκο να παίρνει χρόνο και πιστέψτε με, δεν γνωρίζω να είναι συγγενής μου.

Όπως και να έχει, σαν τελικό συμπέρασμα, αυτό που μου έβγαλε και στο Περιστέρι ο ΠΑΣ Γιάννινα, είναι πως δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται το οτιδήποτε και τον οποιοδήποτε. Αρκεί να προχωρήσει με το σχέδιό του, με την πίστη στην εφαρμογή του πλάνου του και με καλό κλίμα εντός της ομαδας. ΟΚ, δεν θα πάει για το πρωτάθλημα, αλλά δεν έχει κανένα λόγο να μην «καθαρίσει» γρήγορα τις όποιες άσχημες σκέψεις και να επικεντρωθεί περισσότερο στη χαρά του παιχνιδιού. Αυτή που μεταδίδει και στους φιλάθλους του, που δεδομένα θα δώσουν δυναμικό «παρών» και στο ματς με τον Ολυμπιακό, που ακολουθεί -έστω κι αν έχει μεσολαβήσει η διακοπή για τις εθνικές ομάδες.