Το δηλητήριο του φανατισμού και οι...κερματοδέκτες δημοσιογράφοι

Καλημέρα σε όλους, καλό Δεκαπενταύγουστο να έχετε με υγεία και να περάσετε όμορφα όπου κι αν είστε. Είτε σε βουνό σε κάποιο χωριό είτε στη θάλασσα είτε μείνατε στα Γιάννενα…

Τελικά ο Άλκης δεν ήταν το τελευταίο θύμα του χουλιγκανισμού και της τυφλής οπαδικής βίας. Δυστυχώς ήρθε και ο Μιχάλης στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο οπαδός της ΑΕΚ που δολοφονήθηκε άνανδρα έξω από το γήπεδο της ομάδας του. Διάβασα και άκουσα πολλές προσεγγίσεις πριν καθίσω να γράψω. Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και αντανακλά τη βία και το μίσος που κρύβει η κοινωνία μας.

Μπορεί οι δολοφόνοι της Ντιναμό Ζάγκρεμπ να είναι φασισταριά του κερατά, αλλά αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί το θέμα του χουλιγκανισμού δεν είναι πολιτικό αλλά αμιγώς κοινωνικό. Ας πούμε όμως την αλήθεια. Μαχαιροβγάλτες εν δυνάμει δολοφόνοι υπάρχουν ΔΥΣΤΥΧΩΣ σε όλες τις ομάδες ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Το θέμα είναι το γιατί; Η απάντηση είναι μια. Ο τυφλός φανατισμός γεννάει δολοφόνους…

Ο φανατισμός δεν υπάρχει μόνο στον αθλητισμό και στα γήπεδα, υπάρχει ΔΥΣΤΥΧΩΣ παντού. Από τον θρησκευτικό φανατισμό μέχρι τα πολιτικά, ακόμα και σε κοινωνικά ζητήματα. Οι τζιχανιστές που σκοτώνουν στο όνομα του Αλάχ, οι χριστιανοταλιμπάν με τους χρυσούς σταυρούς ενώ ο κοσμάκης πεινάει και πολλά άλλα παραδείγματα. Εδώ υπάρχει κόσμος στην Αμερική που αυτοκτονεί γιατί τους είπε ότι έρχεται η συντέλεια του κόσμου ένας τύπος που κάνει τον μεσσία. Ακόμα και στα πολιτικά ζητήματα υπάρχει κόσμος φανατισμένος. Ιδεολογικά κολλημένοι που αρνούνται πεισματικά να δουν την πραγματικότητα. Ότι στην κοινωνία του κέρδους αυτοί που είναι λαμόγια, θα κονομήσουν έτσι κι αλλιώς με οποιονδήποτε στην εξουσία...

Ο τυφλός χουλιγκανισμός στο ποδόσφαιρο είναι αποτέλεσμα της πώρωσης και του φανατισμού που λανσάρουν στους οπαδούς των ομάδων. Ότι αγαπάω  την ομάδα μου, αλλά μισώ και τον αντίπαλο και θα κάνω τα πάντα για να τον εξολοθρεύσω, ακόμα και να τον σκοτώσω άμα χρειαστεί. Όταν η αγάπη για την ομάδα γίνεται μίσος για τον αντίπαλο, τότε χάνεται η μπάλα και εμφανίζεται η τυφλή βία. Για αυτό η συμβουλή μου προς τα νέα παιδιά είναι η εξής: αγαπήστε με πάθος τις ομάδες σας, όμως σεβαστείτε τον αντίπαλο και μην τον μισείτε. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα, είναι παιχνίδι, είναι χαρά. Πρώτα και πάνω από όλα είναι η ζωή, η υγεία. Και κάτι τελευταίο, ο φανατισμένος άνθρωπος είναι όμηρος του ανεξέλεγκτου φανατισμού του, δεν είναι ελεύθερος. Ούτε μπορεί να δεί αντικειμενικά τα πράγματα, είναι τυφλωμένος...

Φυσικά υπάρχει και η πολιτική χροιά των πραγμάτων, η οποία δεν είναι αμελητέα. Δυστυχώς πανευρωπαϊκά υπάρχει άνοδος των φασιστικών και μισαλλόδοξων απόψεων. Μάλιστα, το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται σε περιοχές που έχουν ζήσει άσχημα και μεγάλα δεινά από τους ναζιστές και τους φασίστες. Αυτό κι αν είναι απορίας άξιον. Βέβαια, μεγάλη άνοδος υπάρχει και στα πρώην κουμουνιστικά καθεστώτα πχ Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία με Τίτο κτλ. Έτσι και στην Κροατία που κάποιοι στο όνομα του πατριωτισμού γλυκοκοιτάζουν τον Αδόλφο και χαιρετούν φασιστικά. Σε όλα τα Βαλκάνια είναι χυμένα τα φίδια κι οι μισάνθρωποι...

Διαβάζω πολλούς να μιλάνε για Θάτσερ και την εφαρμογή του αγγλικού στυλ για να καθαρίσει το ποδόσφαιρο. Καταρχήν, οι Έλληνες δεν είναι Άγγλοι, αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο το πρόβλημα στα 80s δεν εστιάζονταν στους παράγοντες. Εδώ οι περισσότεροι είναι κατακάθια και άνθρωποι του υποκόσμου. Βαρόνοι ναρκωτικών και λαθρέμποροι. Ποιος άφησε 90 λεπτά το πανό για τον δολοφονημένο μαφιόζο Ρουμπέτη;; Ναι, αυτόν που δολοφονήθηκε οδηγώντας το αμάξι του Αλαφούζου, ενώ ήταν καταδικασμένος για τη δολοφονία Φιλόπουλου. Ο θατσερισμός λοιπόν πρέπει να εφαρμοστεί στους παράγοντες πρώτα και πάνω από όλα…

Θέλω να σταθώ στην απώλεια του Στεφάν Ντεμόλ. Έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο σε ηλικία μόλις 57 ετών από καρδιά. Τον γνώρισα όταν ήταν προπονητής στον ΠΑΣ και σταδιακά έγινε φίλος μου. Μιλούσαμε συχνά και η τελευταία επικοινωνία μας ήταν στα μέσα Μαΐου, ένα μήνα πριν πεθάνει. Δεν ξέρω αν ήταν καλός ή κακός προπονητής, πάντως για ένα πράγμα βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Ήταν μπεσαλής και τίμιος άνθρωπος, πράγμα σπάνιο για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Όταν ο Ντεμόλ ανέβασε τον ΠΑΣ στην Α΄Εθνική ζήτησε από τον μακαρίτη τον Χριστοβασίλη ένα υψηλό συμβόλαιο. Τα λαμόγια που κατοικοέδρευαν τότε στην ομάδα ζήτησαν καβάντζα-προμήθεια 20% από τον Βέλγο. Ο μάγκας ο Ντεμόλ δεν τα έδωσε και τότε ξεκίνησε ο βρώμικος πόλεμος. Μπεκρής, αλκοολικός κτλ. Λες και οι μπύρες που έπινε ο καψερός ο Βέλγος ήταν χειρότερες από την κόκα που έπιναν εκείνα τα λαμόγια. Ήταν η εποχή που σιχάθηκα για πρώτη φορά το σινάφι μου και τα εμετικά δημοσιεύματα. Καλό ταξίδι Στέφανε, ήσουν μάγκας. Γιαυτό και εκτός από μένα σε μνημονεύουν κι άλλοι στα Γιάννενα…

Πάμε τώρα στα αγωνιστικά του ΠΑΣ Γιάννινα. Η ομάδα έμεινε πέρυσι με τα χίλια ζόρια στο φινάλε των play out και αφού είχε παίξει με τη φωτιά του υποβιβασμού. Περίμενα από τους γιους του μακαρίτη Χριστοβασίλη να αλλάξουν νοοτροπία και να στηρίξουν έμπρακτα την ομάδα με μεταγραφές ουσίας. Δεν χρειάζεται να είσαι αναλυτής ποδοσφαίρου ούτε να έχεις UEFA PRO για να καταλάβεις ότι ο ΠΑΣ χρειάζεται ένα δημιουργικό χαφ, έναν παίκτη στο κέντρο που να ξέρει μπάλα. Όποιο σύστημα κι αν επιλέγει ο Στάικος, είτε 4-3-3 είτε 4-2-3-1 ή ακόμα το 4-4-1-1 που έσωσε την παρτίδα πέρσι στο τέλος, το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται παίκτης στον άξονα που να κρατήσει μπάλα και να «ταΐσει» τον Κόντε. Ο Ισπανός γύρισε ορεξάτος και βάζει γκολ γιατί η τέχνη του γκολτζή είναι σαν το ποδήλατο, δεν ξεχνιέται, ωστόσο θέλει έναν πίσω του να τον τροφοδοτεί…

Μακάρι μπορεί ο Γκάρο να παίξει εκεί παρότι είναι εξτρέμ, ωστόσο το ερώτημα είναι γιατί να ρισκάρει πάλι η ομάδα με αλχημείες; Γιατί όλοι οι άλλοι ενισχύονται και ο ΠΑΣ ψάχνει δανεικούς και ελεύθερους χωρίς δανεικούς; Στο φινάλε, γιατί δεν εισακούονται οι εισηγήσεις του Στάικου; Αφού τον κρατήσανε δεν πρέπει να τον βοηθήσουν και με το ανάλογο μπάτζετ; Το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι marketing και υπακούει στους νόμους της αγοράς. Ότι πληρώσεις, παίρνεις στο 90% των περιπτώσεων. Ο ΠΑΣ Γιάννινα πάει διαχρονικά κόντρα στις ποδοσφαιρικές λογικές. Προσπαθεί πχ να βγάλει νέα παιδιά, χωρίς ωστόσο να επενδύει στις ακαδημίες του. Εύχομαι να μην είμαι μάντης κακών, αλλά μια μέρα το ίδιο το ποδόσφαιρο θα τιμωρήσει τους διοικούντες και τις μπακαλίστικες λογικές.

Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα παθολογικά και ακόμα και στις διακοπές του ανησυχεί για την πορεία του ΠΑΣ στο πρωτάθλημα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ούτε γκρίνια βγάζω ούτε μουρμούρα. Περιμένουμε να δούμε την ομάδα και ευχόμαστε όλοι να πάει καλά. Όμως ότι έμεινε πάλι αβοήθητη σε κομβικές θέσεις από τη διοίκηση, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Ξεκινάει το πρωτάθλημα και δεν υπάρχει ακόμα αριστερό μπακ. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποτυπώνουμε τη γυμνή πραγματικότητα και όχι να ωραιοποιούμε καταστάσεις για να γίνουμε αρεστοί στο εσωτερικό της ομάδας. Δεν έχει ανάγκη από δημόσιες σχέσεις ο ΠΑΣ, έχει ανάγκη από ουσιαστική κριτική. Ας μην γίνουμε κι οι Γιαννιώτες δημοσιογράφοι κερματοδέκτες, όπως βλέπουμε σε άλλες ομάδες. Το να πουλάμε οπαδιλίκι και αγάπη για την ομάδα δεν έχει νόημα, ο κόσμος δεν είναι χαζός. Δεν βοηθάμε με το να χαϊδεύουμε αυτιά. Αντιθέτως κάνουμε κακό, κάνουμε ζημιά...